สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙
000110101112 - - - 00102 - - - 13
1=ลหุ นอกนั้นครุ
เลขเดียวกัน = สัมผัสสระ
อีทิสังฉันท์ ๒๐
010101012 - - - 10101012
103
1 = ลหุ
0,2,3 = ครุ
ทวนไฟฉันท์ ๓๙
000110101112 (วรรคแรกสัททุล)
10101012 (วรรค 2 อีทิสัง) - - - 103 (วรรค 3 อีทิสัง)
010101013 (วรรคแรกอีทิสัง)
00103 (วรรค 2 สัททุล) - - - 14 (วรรค 3 สัททุล)
O พากย์นี้กรองเฉพาะหมายจะร่าย-วรร-ณะ-ขบวร
ประสาทะคิดประสิทธิควร - - - สงวนความ
หวังจะเอื้ออุบัติรหัสะงาม
"คนใกล้"จะไหวตาม - - - ลุตา
O ให้รับรู้ภวะซึ่งคะนึง-ส-หะ-ส-ถา-
นภาพกะรอพะนอสภา- - - - วะอารมณ์
เพื่อภวังคะผ่านผสานผสม
ข้องเกี่ยวและเกลียวกลม - - - ประการ
O สำนึกเถิด-บ-ทะนั้นจะสรร-คะ-พิ-ส-ดาร
ประดุจะล่วง ณ ห้วงสถาน - - - พิมานทอง
จังหวะแห่งถวิลฤสิ้นคระลอง
เมื่อนัยพิสัยนอง - - - ประนัง
O แม้นดวงเดียว-ร-พิ-แผงแสดง-พ-ละ-ประ-ดัง
วิโร-จ-นาประภานภัง- - - - คะปลั่งแดง
ช่วงระหว่างเพราะวาระกาละแปลง
ปรับเห็นและเร้นแสง - - - กะโสม
O ดั่งโรจน์แรง-สุ-ริ-ยันถวั-ล-ยะ-โพยม
กระอุกกระไอสมัยะโหม - - - ตระโบมหา
ดั่งประจบประจันบุหลันนภา
โลมคลื่นระรื่นถา - - - ผทม
O ตาวันบอกระยะต่างระหว่าง-ภ-วะ-ป-ฐม
วิตกะวัตรและทัศน์นิยม - - - ภิรมย์ยล
บอกจะเพียงจะเพื่อจะเอื้อพิมล
รอยห่างระหว่างหน - - - ฤเห็น
O ห่างเพียงรูปเฉพาะหมายเพราะปลาย-พิ-สั-ยะ-เร้น
กมละสรรค์อนันตะเป็น - - - จะเช่นปอง
คาบระหว่างประสิทธิ์วิจิตรสนอง
หวังเพียงจะเคียงตรอง - - - ตริตาม
O คาบคำนึง-ผิ-วะ-ตรงประสงค์-ร-หั-สะ-ความ
ผจงสมัยพิสัยะขาม - - - จะข้ามไข
ร้อยละเมียดละมุนกรุณะใคร
ผ่านวอนเลาะอ่อนไหว - - - ระแวง
O คืนแลวันจะส-มานเพราะผ่าน-รุ-จะ-แสดง
ขจัดประภาสพิลาสะแรง - - - ละแหล่งลง
ทัศนาเสมือนตะวันและจันทระทรง
ชั่วกัลป์อนันต์คง - - - ประคอง
O เกรงไร้สิ้น-ภ-วะนั้นจะปัน-บ-ทะ-ส-นอง
ประสาทะฤทธิ์ประสิทธิรอง - - - ละอองรมย์
อาจจะหมายวิวัฒน์อุบัติสม
เฝ้าคิดขจิตจม - - - ณ ใจ
O คือ..น้ำค้างระดะหยาดพิลาส-ชุ-ติ-พิ-ไล
สลับสล้าง ณ กลางไผท - - - ไสววาม-
นั้นจะผ่องและผายผกายพิราม
ยอแสงแจรงยาม - - - ณ ยล
O คือ..น้ำใจระดะหลั่งประดัง-อุ-ระ-ระ-คน
ละหยดผิว์สาปะนาบกมล - - - พิมลเหลือ
นั้นก็ผ่องและผายผกายอะเคื้อ
ยอแสงแจรงเชื้อ - - - เผชิญ
O คือ..สัมพันธ์ขณะแรกก็แทรก-บ-ทะ-ประ-เมิน
สุพจนีวิถีเผอิญ - - - ก็เพลินพร้อง
งามก็พลันสถาปนาคระลอง
ฉาบอุ่นละมุนจอง - - - ณ ใจ
O คือ..งดงาม-ถิ-ระ-พร้อมประนอม-ร-หั-สะ-นัย
อุบัติซึ้งคะนึงสมัย - - - กะใครนั้น
หมายละล่องถวิลคละจินตะบรร-
โลมทรวงและหน่วงขวัญ - - - พธู
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
O ขวัญเอย..จะเย้ยจะเยาะจะหยัน
เถอะนะ..ขวัญก็ลองดู
แรงหวานจะซ่านกมละรู้
นยะชู้จะเชื้อเชิญ
O จงต้านและทานกะ-พิ-ส-มัย
ผิ-วะ-ใกล้จะก้ำเกิน
ป้องไว้นะใจ-ผิ-วะ-เผอิญ
จะสะเทิ้นสะท้านไหว
O พากย์นี้พิถีทะลุทะลวง
เฉพาะทรวงและดวงใจ
หมายตรึงระรึง-ร-ติ-พิ-สัย
ระบุให้ละห้อยหา
O คำถ้อยจะปล่อย-น-ยะ-ประ-สิท-
ธิประชิดและบัญชา
จักเริ่มกระเหิม-พ-ละ-ส-ถา-
ป-นะ-ภาวะอาวรณ์
O หมายพากย์สัมผัสะต้องตระกอง-จิ-ตะ-ส-มร
ประสงคะวางระหว่างนิวรณ์ - - - ฉะอ้อนนั้น
หวังจะพิมพ์เพราะศัพทะขับประพันธ์
กล่อมเกลี้ยงประเดียงขวัญ - - - นะเอย
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=07-2014&date=18&group=2&gblog=78
