๐...แค่เงา...๐
แม้นดวงจิตนั้นยังไร้ฝั่งฝา
หมดเวลาพายเรือเข้าเถือแถ
หากสะพานทอดยาวหน้าหนาวแล
คงเป็นแค่สะพานหลอกสานใจ
คงเพียงแต่แนบเนาตัวเราเห็น
ทุกสิ่งเป็นดั่งเงาแนบเนาไหน
เมื่อถึงวันก็ลบจบกันไป
สิ่งใดใด ฤาหวังจะยั่งยืน
คล้ายดั่งเราเงานี้อยู่ที่ร่าง
เมื่อสว่างก็เห็นมิเป็นอื่น
เมื่อมืดดับลับทางคือกลางคืน
สิ่งดาษดื่นเงาไหนก็ไม่มี
หากแม้นว่าเงาตะคุ่มนั่นกลุ่มแสง
มาเป็นแรงปรากฏมิลดหนี
ทุกสิ่งอย่างในโลกแสนโชคดี
ทุกทุกทีเกิดดับแลลับลา
แล้วผลัดเปลี่ยนเวียนหมุนเกิดทุนต่อ
ชีวิตก็เปลี่ยนผันเช่นนั้นหนา
จากเด็กน้อยค่อยแก่แลชรา
แค่เกิดมาอาศัยชดใช้กรรม
เมื่อดวงจิตคิดเห็นเป็นดั่งนี้
แม้บางทีมีใจให้ถลำ
แต่สำนึกชั่วดีที่กระทำ
ขอน้อมนำธรรมศีลชีวินเอย.
พิณจันทร์
๑๖ สิงหาคม ๒๕๖๑
