คุณครูที่แสนดี
...
คิดถึงครูมาลี ศรีสถิต
การเป็นครูคือจิตชีวิตท่าน
การเป็นครูคือใจใส่วิญญาณ
คือสะพาน..ข้ามไปใช่แน่แท้
.....
โรงเรียนก็คือบ้าน..หลังที่สอง
มีคุณครูคอยมองจ้องแยแส
มีคุณครูคอยดุ..คอยดูแล
เสมือนแม่...อีกคนคอยสนใจ
......
คอยขัดเกลา..ความคิดนิจศิล
สองหูยังได้ยิน..เลิกเหลวไหล
ท่องตำรับตำรา....ตาแสนไว
สะกิดไหล่เบาเบา..เฝ้าเดินวน
.....
รักลูกศิษย์ตลอดยอดเยี่ยมนัก
แม้สอนหนักแค่ไหนไม่เคยบ่น
จับมือเขียนสระทีละคน
ความทุ่มเท อดทนล้นข้างใน
.....
มิมาเรียนสองวัน..ท่านถามหา
กฤตติกาพาครู..รู้ใช่ไหม
บ้านเพื่อนเธออยู่ตรอก..ซอกซอยใด
เดินขึ้นเรือนถามไถ่..ความเป็นจริง
.....
ไม่มีข้าวมาทานท่านช่วยเหลือ
คอยจุนเจือลูกศิษย์ไม่คิดนิ่ง
ยื่นมือขวาลูบไหล่ครูไม่ทิ้ง
พยายามอย่างยิ่ง..มอบสิ่งดี
...
ครูขาไม่เคยลืม..ปลื้มเสมอ
นานแล้วหนูไม่เจอ...ครูเลยนี่
ปลดเกษียณนานแล้ว...ครู..มาลี
อยากให้มี..ครูอย่างท่านสักล้านคน
....
.
ยังระลึกนึกถึงครูเสมอ
คุณครูมาลี ศรีสถิต
รร.สุเหร่าสามอิน
