ด้วยความยินดี
ฟังคำชายตัดพ้อข้างก่อไผ่
ปลิดปลิวใบร่วงกราวพร่างพราวศิลป์
พรรณาผิดหวังโถมถั่งริน
โบกโบยบินคละนุ่นปลิววุ่นวาย
เหมือนดั่งโลกโศกเศร้าโดนเผาไหม้
เหมือนดั่งใจแหว่งวิ่นยินสลาย
เพราะอกหักรักเลี้ยวต้องเดียวดาย
เจ็บปางตายกว่านี้ไม่มีเลย
เจ็บทุกครั้งยังเห็นเป็นแบบนี้
เป็นแบบที่วางพจน์ปรากฎเผย
ปรากฏแผนหลอกล่อพะนอเกย
พะนอเคยหม่นไหม้อ้อนใจคืน
จะให้เชื่ออย่างนี้อีกทีหรือ
จะจับมือปลอบใจสุดให้ฝืน
ด้วยกี่ครั้งผันผ่านแค่วานซืน
น้ำตารื่นปลอบไปแต่ไม่จริง
เอาจุดอ่อนหัวใจแสร้งใกล้ชิด
แท้ปกปิดใจซึ้งอีกหนึ่งหญิง
เพราะสงสารใจชายที่หมายอิง
มิประวิงกอไผ่ซ่อนใจมาร
หากครั้งนี้แน่ใจให้เหมือนก่อน
จะมิย้อนคืนใจให้สงสาร
แม้เป็นเพียงเสียงอ้อนซบหมอนกานท์
ขอจงผ่านเลยศิลป์ด้วยยินดี
พิณจันทร์
๖ สิงหาคม ๒๕๖๑
