ดั่งนกไร้รัง

ดั่งนกไร้รัง
..
นกตัวแม่แก่ชรา..แข้งขาสั่น
ยืนมองฝันสุดท้าย..ยากหน่ายหนี
ยังเฝ้าขอภาวนา..ชั่วตาปี
ลูกหลานเป็นคนดี..จากนี้ไป
..
ยิ่งนับวันนับเดือนยิ่งเคลื่อนจาก
อายุมากยากฝันถึงวันใหม่
สิ่งที่คิดที่ฝันนั้นยาวไกล
เพราะว่าวัย..ชราเริ่มมาเยือน
..
ความเป็นห่วงเป็นใยไร้วันหมด
พยัญชนะตัวสะกด..มิลดเลื่อน
แม้โรคภัยไข้เจ็บคอยเหน็บเตือน
วันเวลาคล้อยเคลื่อนเหมือนยอกย้อน
..
นกตัวนี้มีเวลาเหลือเท่าไหร่?
อายุไขไม่จีรัง..เริ่มสังหรณ์
อยากเห็นลูกสำราญเขียนผ่านกลอน
สร้างรังนอนรังใหญ่ไว้หลับตา
...
กวีชาวบ้าน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ดั่งนกไร้รัง (อ่าน 2330 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้