ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สามสลึง]

คำโบราณบอกเรื่องราวและกล่าวถึง
มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
แต่ชีวิตไม่เป็นดังหวังวาด
จึงต้องขาดไม่จบครบจำนวน

เหมือนเส้นทางสู่ฝันวรรณศิลป์
ยังขาดวิ่นห้วงหายังโหยหวน
จินตนาการดื่มด่ำคอยคร่ำครวญ
และชี้ชวนให้คนสอน....ที่กลอนไทย

ฝากเนื้อ ฝากตัว (ฝากผี ฝากไข้)ด้วยนะครับ

[เด็กหัดกลอน]

เด็กหัดกลอนเร่ร่อนวอนอาศัย
มาอยู่ในบ้านกลอนไทยไม่หน่ายหนี
ขอเป็นที่พักพิงอิงฤดี
ด้วยมีพี่และผู้ใหญ่ได้สอนสั่ง

ยังเป็นเด็กเล็กอยู่รู้ความหมาย
ด้วยมีใจรักอักษรกลอนปลูกฝัง
มีแม่พ่อช่วยต่อเติมเสริมพลัง
อีกหนึ่งหวังคือผู้ใหญ่ในบ้านกลอน...(ช่วยสอนน้อยคะ)

[แสงจันทรา]

กลอนเรียงร้อยถ้อยคำน่าครุ่นคิด
ช่างประสิทธิ์ไพเราะเพราะไฉน
กลอนเรียงร้อยโอ๊ย..ดูแล้วตาลาย
คำประกอบก็กลายเป็นกวี

[สายไหม]

ให้พรุ่งนี้ ได้รู้จัก คนวันนี้
ให้เวลา ช่วย พาที กับวันใหม่
ให้ปากกา และน้ำหมึก พาหัวใจ
ผ่านข้อความ สู่วันใหม่ ได้ชื่นชม

บอกว่าคน วันนี้ มีความสุข
คนพรุ่งนี้ เล่า สนุก หรือขื่นขม
คนวันนี้ เขียนเรื่องราว มาให้ชม
คนพรุ่งนี้ จงสุขสม ภิรมณ์ใจ

************************
เรารักบ้านกลอนไทย จ้าาา อิอิ (กลอนมันเกี่ยวไหมเนี่ย 55)

[สายไหม]

ให้กวี เรียงร้อย ถ้อยคำขาน
สร้างตำนาน กลอบฉันท์ ประพันธ์แต่ง
เพราะกวี ศิลปะ จึงสำแดง
ให้กวี เป็นผู้แต่ง จินตนาการ

บ้านกลอนไทย เรามี กวีเก่ง
เป็นนักเลง กลอนกาพย์ สอดประสาน
เชื่อมความจริง ความรู้ จินตนาการ
บรรเลงผ่าน โครงฉันท์ แบ่งกันชม

ต่อแต่นี้ ต่อไป ภายภาคหน้า
ปัญญาชน จะศึกษา หาสะสม
กาพย์กลอนไทย ที่เราแต่ง อย่างชื่นชม
จะเฟื่องฟู ภิรมณ์ เพราะกวี

[มั่น แซลี้]

หลากวิถีย่ำท่องก้าวเดิน
อาจห่างเหินเหมือนห่างหาย
บางก็เหมือนอย่างเหมือนเช่นคนกลับกลาย
แต่ความหมายของหัวใจยังหวนคืน

เวบกลอนนี้เหมือนดังบ้านที่พักพิง
ให้แอบอิงยามทุกข์ทนหรือหวานชื่น
คือที่พักของดวงใจยามหลับตื่น
มาได้ฟื้นอีกตื่นกลับคืนบ้านของใจ

[กุลมาตา(singlemom99)]

บ้านกลอนไทยมิไร้ร้างปลูกสร้างสรรค์
อัศจรรย์พันกวีศรีสยาม
ร่วมรวมใจใฝ่ฝักอักษรงาม
อนุรักษ์ตระหนักความนิยามกวี

[ดิษฐา]

ความอบอุ่นกรุ่นหอมในมวลมิตร
สะสมคิด ใจรักไม่พลักไส
แหล่งกำเนิดบ่อเกิด กวีไทย
รวมหัวใจ ถอดวิญญาณ ชานบ้านกลอน

หลายคนเกิด แลดับเวียนให้เห็น
ทุกคนเป็น กวีเอก เชี่ยวอักษร
ซึ้งสุดใจ ในกำเนิดชมรมกลอน
จะขอนอน ตาย ณ ถิ่นกำเนิดมา

 

[คนสาธารณะ]

เริงลีลากลอนหลักมาพักหลบ
ยังเพลินพบมิตรมากที่หลากหลาย
เขียนร้อยกรองเรียงเกริ่นเกินบรรยาย
บ้างผ่อนคลายคราวผ่านมาย่านนี้

สวัสดีขอรับทุกๆท่าน
 

[jt]

ตัวข้านี้ กลอนกวี ผู้หนีรัก
ได้รู้จัก เว็บกลอนไทย ใช้พักผ่อน
ได้ระบาย ความรันทด ผ่านบทกลอน
ที่ที่สอน ประสบการณ์ งานกวี

บทกลอนข้า อาจประพันธ์ คันเจ็บแสบ
ด้วยต้นแบบ จากชีวิต ที่ผิดผี
อย่าเพิ่งบ่น อย่าเพิ่งว่า ช่วยปรานี
ขอพื้นที่ ให้นักรัก ได้พักใจ

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ผมมีอาชีพเป็นโปรแกรมเมอร์ หากไม่อะไรให้ช่วย ก็ยินดีครับ เพื่อบ้านกลอนไทยของเรา 

[thitipong]

เรื่องทั่วไป ที่ใครๆ  เขาไม่สน
แค่หนึ่งคนที่โดนเทอทอดทิ้ง
แค่หนึ่งคนที่เทอรักไม่จริง
ก็แค่คนที่ถูกทิ้งให้เดียวดาย
ปากก็บอกว่ารักกันอยู่หรอก
คำเทอบอกรักกันไม่เสื่อมหาย
แต่ฉันว่าเหมือนไอติมใกล้ละลาย
เหลือเพียงไม้ไว้แค่มองเท่านั้นเอง  em
  emo_89o_62 emo
_73 em
o_82

[ฉันเอง]

บ้านที่คุ้นเคย..

เหมือนจากไกลไปหลายปีบ้านที่รัก
เหมือนเคยพักตั้งแต่เกิดจนเติบใหญ่
เหมือนมาพบญาติพี่น้องอบอุ่นใจ
เหมือนไม่เคยจากไปไหนตั้งแต่มา

ยังเป็นบ้านหลังใหญ่ที่น่าอยู่
ยังมีพ่อที่อุ้มชูดูแลหนา
ยังมีพี่มีน้องคลานตามมา
ยังอบอุ่นตลอดเวลา..และคุ้นเคย

ทักทายคับ

ฉันเอง..

[เอ๊พ]

           องค์ประกอบแต่งกลอนคืออะไร
                  เพื่อนในนี้คนใดช่วยสรรหา
                       ทำไมต่อได้เขียนได้วันหนึ่งนา
                            หรือเป็นเพราะเกิดมาจากข้างใน


              บันดาลใจจากอ่านกลอนหญิงคนหนึ่ง
                   ให้ตะลึงในคำอ้อนสะท้อนไหว
                        จากไม่เคยเหลียวแลอ่านกลอนใคร
                             แปรเปลี่ยนไปเสาะหาที่หน้ากลอน

               
               คลิ๊กแล้วอ่านอ่านแล้วคลิ๊กใจจิตมั่น
                   เปิดเรียนกันจากกลอนเก่าครูเล่าสอน
                      เพิ่มจากเว็บอ่านหนังสือทุกบทตอน
                              ประกอบถ้อยคำอ่อนกวีไกล

              ตอบตนเองล่อแล่เรียนจากมอศอ
                   สามสิบปีผ่านหนอเกินขานไข
                      อาจติดแน่นฝังลึกในหทัย
                           บันดาลใจอีกครั้งหลังผ่านกาล

               อารมณ์อ่อน อ่อนอารมณ์ คมคำขาน
                   ขอหมอบกรานจำนนให้ไหว้คนหวาน
                       ชนกลอนไทยเว็บนี้มีมานาน
                            ให้ได้จาร จารึกข้า ว่าบ้ากลอน (ด้วย)


                             

[Goldfish]

         เป็นบ้านให้ผ่อนคลาย      เป็นสหายยามหงอยเหงา
เป็นกระดานให้กลัดเกลา     ได้บอกเล่าเรื่องดีดี
       เป็นครูที่ช่วยสอน            อ่านกาพย์กลอนรู้วิถี
ทอฝันที่เรามี                          สร้างกวีให้เป็นจริง 

[nongnumkhaw]

เอา array มาเก็บความรัก

เอา buffer มาพักใจไว้

เอา struct มาใส่ความห่วงใย

แล้ว save เก็บไว้ในหัวใจเธอ

complie ความปรารถนาดี

ที่ execute ไว้เสมอ

ยามใดที่ interrupt แล้วพบเจอ อยากจะ copy หน้าเธอไว้ทุกมุม

ls ดูความจริงใจ

ftp ความคิดถึงไปทั่วกลุ่ม

declare ความห่วงหาให้ครอบคลุม

แล้ว click ปุ่มเพื่อส่งความหวังดี

del ความบาดหมางของสองใจ network เชื่อมใยใจที่ล้นปรี่

ให้ ram เก็บความรู้สึกที่มี

ใช้ pointer ชี้สายสัมพันธ์ เก็บค่าความสุขลง file

แล้ว move ย้ายค่าความโศกศัลย์ ทิ้งไปใน bin โดยพลัน

เหลือ quota ไว้แค่ฉันกะเธอ


...น้ำข้าว...

[juan chumpol]

 



                                                                                                     รักกลอนไทยใจจะขาดดิ้นรอน
                                                         
                                                                                                      ให้อาวรณ์ห่วงเขียนเพียรส่งมา

                                                                                                         เปิดทุกวันหมั่นดูคู่น้องยา

                                                                                                     ส่งกลอนมาประกวดรวดทุกเดือน

                                                                                                         คอยเช็คยอดยกนิ้วให้ชิวชิว

                                                                                                   กลอนตัวปลิวยอดเพิ่มเหิมเกริมเตือน

                                                                                                    ต้องละเอียดคัดกรองพ้องให้เหมือน

                                                                                                  อักษรเกลื่อนหลากหลายมากมายเหลือ

                                                                                                         สักวันหนึ่งถึงได้ตำแหน่งมา

                                                                                                           คงอิจฉากันทั่วชัวร์ทุกเมื่อ

                                                                                                         คงเสนาะเพราะพริ้งนิ้งน่าเชื่อ

                                                                                                         ไม่น่าเบื่อน่าฟังยังเพลิดเพลิน