เรื่องของความรัก

นี่ไม่ใช่กลอน..แต่เป็นความรู้สึกของผู้หญิงคนนึง...
ในโลกที่กำลังหมุนไป ไม่มีใครเลยจะรู้ ว่าฉัน..เหงามากเพียงใด
ความเข้มแข็ง ที่เป็นแค่เปลือกนอก น้ำตาที่ไม่เคยมีใครได้พบเห็น....เก็บกดความรู้สึกไว้
เดินไปข้างหน้าด้วยความอ่อนล้า พร้อมจะล้มได้ทุกวินาที
รักไม่อาจทำให้โลกสีเทาๆของฉันสดใสขึ้นมาได้
ฉันเพียงต้องการแค่ใครสักคน ก่อนที่จะสายเกินไป..อยากบอกรักใครสักคนในวันนั้นที่.
.น้ำตาไม่อาจมีความหมาย จากไป ตายจากไป บนโลกนี้ยังมีอยู่อีกไหมคนๆนั้น
ในคืนที่หนาวเหน็บ ฉันนอนเก็บมันเอาไว้ ความรู้สึกลึกๆอยู่ข้างใน
โลกนี้มันโหดร้าย ทำไมต้องเป็นเรา ทำไมทำไมโลกนี้โหดร้ายกับฉัน
ให้ฉันเกิดมาทำไม อยากตาย คัยก็ได้ปลดปล่อยฉันที เอาไปเลย ชีวิตที่น่าขยะแขยง
ไม่มีใครรักฉันเลย ไม่มีใครเข้าใจฉันเลย น้ำตายังไหลริน เธอมองหาเครื่องช่วยนิพพาน
เชือกสีขาว รัดคอเธอแน่นและแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนในวินาทีนั้น
"อย่านะลูก" "แม่รักลูกนะ"
โลกทั้งใบของเธอเป็นสีขาว รักนี้เองที่เธอรอมาทั้งชีวิตเธอเพิ่งได้เปิดตารับรู้มัน....

จากประสบการณจริงของผู้หญิงคนนึง
อักษรล่องหน คุณเท่านั้นที่อ่านได้...

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องของความรัก (อ่าน 6822 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 8 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้