ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

นั่งรถทัวร์ท่องเที่ยวไปสี่ภาค
ผู้คนมากเป็นพันไม่ทันสาย
พอคนเต็มรถออกมาเรียงราย
แสนเสียดายไม่มีคู่ชีวา

หากมีน้องไปด้วยคงรวยรื่น
เจ้าขวัญยืนอยู่ไกลให้น้อยหน้า
คนอื่นเขาเคลียคลอลออตา
ตัวพี่ยารำพึงคิดถึงนวล

ถึงสยามนิรมิตตอนใกล้เที่ยง
เขามีเลี้ยงอาหารทานครบถ้วน
มีดนตรีโปงลางต่างเชิญชวน
หางเครื่องล้วนสวยงามเต้นตามเพลง

ถึงเวลาแสดง,แสง,สี,เสียง
ให้เผดียงแต่ละภาคฉากสุดเจ๋ง
ช้างสองเชือกขึ้นเวทีที่บรรเลง
มิกลัวเกรงเวทีล่มถล่มลง

บนเวทีมีน้ำลงดำว่าย
พระท่านพายเรือมาน่าพิศวง
ท่านผู้ชมต่างทยอยลอยกระทง
ทั้งป่าดง,หิมพานต์,วิมานแมน

ทั้งนรกหลายขุมรุมลงโทษ
ดั่งขึ้งโกรธนานมาน่ากลัวแสน
ปีนต้นงิ้ว,หิวโหย,โอยทั่วแดน
ต่างโลดแล่นใช้กรรมถูกย่ำยี
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ขอบคุณท่านนายก.แห่งเมืองลพฯ
อบจ.สมทบอย่างเต็มที่
เทศบาลเขาสามยอดทอดไมตรี
ให้เรานี้มีบุญตามาชื่นชม

ขอเชิญท่านไปเที่ยววันเดียวจบ
ท่านจะพบความร่าเริงบันเทิงสม
ในกรุงเทพฯนี่หนาน่ารื่นรมย์
อยากเกลียวกลมกับที่รักเชิญพักใจ

ไพร พนาวัลย์

[panthong.kh]

แล้วเมียลุง ไปไหน ไม่เห็นหน้า
ปล่อยให้ตา เดียวดาย ทำร้ายได้
คร่ำครวญหา บังอร อาวรณ์ใจ
ปานฤทัย จะขาด สวาทวาย

ท่องทั่วกรุง ลุงเอ๋ย ช่างเอ่ยอ้าง
ขาดนวลนาง ข้างเคียง จำเรียงหมาย
น่าสงสาร มานหมอง จ้องตาลาย
มองใครตล้าย ป้าที่บ้าน เปล่าท่านลุง

ชมละคร สะท้อนจิต คิดถึงนัก
เมียที่รัก ไม่มา เพราะว่ายุ่ง
หรือมิอยาก ให้ป้า มานังนุง
กลัวจะยุ่ง กว่าเก่า หากเขารู้
พันทอง
๑๕/๘/๕๗
 

[D]

อยากจะเที่ยวเสียจังงานดังกล่าว
ยินขานข่าวครึกครื้นตื่นเต้นใหญ่
ตระเตรียมตัว ดีกว่าช้าอยู่ไย
มาดหมายใจประสบพบชายกลอน

ฟอกสบู่หูหัวตัวทั่วตัวใช้
ด้วยซัลไลท์ใสสดเกือบหมดก้อน
ถูคราบไคลเต็มคลองปลามองค้อน
ผมดัดลอนคิ้วสวยด้วยถ่านดำ

กระโปรงยาวสีแดงแหมแพงฉิบ
ตัวยี่สิบหยิบแต่งสีแดงก่ำ
นั่นเสื้อเหลืองสวยดีเบื่อสีคล้ำ
งามลึกล้ำ ภมรคลั่งมาทั้งรัง

ลุก,ยืน,เดิน ป้วนเปี้ยนเพียรเฝ้าคิด
ใจหงุดหงิดกลัวพลาดที่คาดหวัง
ชายใดว่างมารับทีไม่มีตังค์
เที่ยวสักครั้งเถอะนะก่อนชรา

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

เอาละเหวย เฉยอยู่ ไม่ได้แล้ว
จำต้องแจว จากจร ก่อนละข้า
ยินประโคม โหมโห่ โฆษณา
งานศิลปา สี่ภาค อยากดูจัง

เสร็จกลับขาย ลำไย เย็นวันนี้
รับแบ๊งก์สี ยางรัด ยัดเป๋าหลัง
ขึ้นรถไฟ ลำพูน ปู๊น ปู๊น ดัง
ถึงก็ชั่ง ไม่ถึง ก็ชั่งมัน

ไม่เคยมา สักที บุรีลพ
อยากใคร่พบ เพื่อนชาย ชื่ออ้ายปั๋น
ตำแหน่งมิ ใช่เล่น เป็นกำนัน
หกสิบพลัน ถูกปลด ไปเลี้ยงปลา

เอ่ยปากถาม กับใคร ไม่รู้จัก
อืม จะพัก อาศัย อย่างไรหวา
เขาแสดง ที่ไหน ใดเวลา
เราบ้านนอก คอกนา ว้าวุ่นจริง

ก้าวเดินหิ้ว ตะกร้า มองขวาซ้าย
ตาฝ้าลาย รถบน ถนน วิ่ง
หิวก็หิว นั่งลง ตรงเสา อิง
เฮ้ย ลิง ลิง ตูดแดง แย่งกล้วยไป

รพีกาญจน์

[ไพร พนาวัลย์]

แล้วเมียลุง ไปไหน ไม่เห็นหน้า
ปล่อยให้ตา เดียวดาย ทำร้ายได้
คร่ำครวญหา บังอร อาวรณ์ใจ
ปานฤทัย จะขาด สวาทวาย

ท่องทั่วกรุง ลุงเอ๋ย ช่างเอ่ยอ้าง
ขาดนวลนาง ข้างเคียง จำเรียงหมาย
น่าสงสาร มานหมอง จ้องตาลาย
มองใครตล้าย ป้าที่บ้าน เปล่าท่านลุง

ชมละคร สะท้อนจิต คิดถึงนัก
เมียที่รัก ไม่มา เพราะว่ายุ่ง
หรือมิอยาก ให้ป้า มานังนุง
กลัวจะยุ่ง กว่าเก่า หากเขารู้
พันทอง
๑๕/๘/๕๗
 

อย่าถามถึงได้ไหม?เดี๋ยวไข้โป้ง
ให้อยู่โยงเฝ้าบ้านเลี้ยงหลานปู่
ไปด้วยกันไม่ได้ชายตาดู
เดี๋ยวก็บู๊แหลกลานโดนจานบิน

เก็บขึ้นหิ้งบูชาไม่มายุ่ง
ปล่อยให้ลุงเที่ยวท่องทั่วท้องถิ่น
เธอไปมาทุกแดนทั่วแผ่นดิน
ปล่อยลุงบินโดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย

ไพร พนาวัลย์
 

[ไพร พนาวัลย์]

อยากจะเที่ยวเสียจังงานดังกล่าว
ยินขานข่าวครึกครื้นตื่นเต้นใหญ่
ตระเตรียมตัว ดีกว่าช้าอยู่ไย
มาดหมายใจประสบพบชายกลอน

ฟอกสบู่หูหัวตัวทั่วตัวใช้
ด้วยซัลไลท์ใสสดเกือบหมดก้อน
ถูคราบไคลเต็มคลองปลามองค้อน
ผมดัดลอนคิ้วสวยด้วยถ่านดำ

กระโปรงยาวสีแดงแหมแพงฉิบ
ตัวยี่สิบหยิบแต่งสีแดงก่ำ
นั่นเสื้อเหลืองสวยดีเบื่อสีคล้ำ
งามลึกล้ำ ภมรคลั่งมาทั้งรัง

ลุก,ยืน,เดิน ป้วนเปี้ยนเพียรเฝ้าคิด
ใจหงุดหงิดกลัวพลาดที่คาดหวัง
ชายใดว่างมารับทีไม่มีตังค์
เที่ยวสักครั้งเถอะนะก่อนชรา

"ดิน"

มารับสาวชัยศรีตรงที่เก่า
เห็นเพียงเงาเหลือง,แดง,ดู๊..แต่งหน้า
คิ้วยาวสั้น,ปากแหว่งแต่งตัวมา
จะรับดีหรือเปล่าหว่า?หรือจะลอง

เจอตัวจริง “หญิงดิน”ไหง..กินหมาก?
ดูซิปากดำด่างร่างกะหร่อง
กระโปรงบานเป็นสุ่มหลายหนุ่มมอง
เดินย่อง ย่อง แย่ง แย่ง เหมือนแมงกวาง

เอาไปปล่อยสี่ภาคไม่ยากแน่
คนดูแลคงจัดไม่ขัดขวาง
อยู่อิสานหรือเหนือหรือภาคกลาง
หรือลงล่างภาคใต้ได้ทั้งนั้น

จะให้ร้องให้เต้นคงเป็นหมด
ไปตามบทการแสดงคงเข้าขั้น
เป็นนางฟ้า,กินรี,คงดีครัน
ถูกชักรอกขึ้นสวรรค์...ฉันขอลา

ไพร พนาวัลย์

 

[ไพร พนาวัลย์]

เอาละเหวย เฉยอยู่ ไม่ได้แล้ว
จำต้องแจว จากจร ก่อนละข้า
ยินประโคม โหมโห่ โฆษณา
งานศิลปา สี่ภาค อยากดูจัง

เสร็จกลับขาย ลำไย เย็นวันนี้
รับแบ๊งก์สี ยางรัด ยัดเป๋าหลัง
ขึ้นรถไฟ ลำพูน ปู๊น ปู๊น ดัง
ถึงก็ชั่ง ไม่ถึง ก็ชั่งมัน

ไม่เคยมา สักที บุรีลพ
อยากใคร่พบ เพื่อนชาย ชื่ออ้ายปั๋น
ตำแหน่งมิ ใช่เล่น เป็นกำนัน
หกสิบพลัน ถูกปลด ไปเลี้ยงปลา

เอ่ยปากถาม กับใคร ไม่รู้จัก
อืม จะพัก อาศัย อย่างไรหวา
เขาแสดง ที่ไหน ใดเวลา
เราบ้านนอก คอกนา ว้าวุ่นจริง

ก้าวเดินหิ้ว ตะกร้า มองขวาซ้าย
ตาฝ้าลาย รถบน ถนน วิ่ง
หิวก็หิว นั่งลง ตรงเสา อิง
เฮ้ย ลิง ลิง ตูดแดง แย่งกล้วยไป

รพีกาญจน์

ไปทำไมลพบุรีไม่มีหรอก
อยู่บางกอกโน่นสี่ภาคถ้าอยากใกล้
ชม“สยามนิรมิต”จะติดใจ
ขายลำไยได้ตังค์นั่งรถทัวร์

ไปทำไมลพบุรีไม่มีหลอก
ใครเขาบอกว่าลิงที่วิ่งทั่ว
นิสัยดีน่ารักทุกทุกตัว
ถ้าหากกลัวให้กล้วยไปช่วยกิน

ไปทำไมลพบุรีไม่(คน)มีรัก
ต้องไปพักโรงแรมแถมนอนดิ้น
ห้องเบอร์ห้าสามคืนจะได้ยิน
เสียงเคยชินมานอนฮันนี่มูน

ไพร พนาวัลย์

<a href="http://www.youtube.com/v/BtsAfs0NrDo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/BtsAfs0NrDo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

คนที่เอาเพลงนี้ไปร้องประกวดได้เข้ารอบ ส่วนลุงไพรเอาเพลง น้ำตาเทียนไปร้อง ตกรอบจ้อย

[รพีกาญจน์]

เพราะดูมวยวันเสาร์จึงเมาหมัด
ถูกยุงกัดในสวนจึงเสียศูนย์
สิ้นสภาพนักเลงเก่งลำพูน
ตกข้อมูลจังหวัดไม่ชัดเจน

แก่กินข้าวเฝ้่านาท่าไม่ไหว
เก็บเสื้อผ้าของใช้รีบไวเผ่น
เหยียบเปลือกกล้วยซวยซ้ำก้นจ้ำเลน
แว่นกระเด็นกระแทกแตกกระจาย

ยันลุกขึ้นขาถ่างกางเกงหลุด
เหรียญตราครุฑหล่นปิ๊งกลิ้งแบหงาย
รีบคว้าขอบเชือกดูกผูกวุ่นวาย
คนหัวร่ออับอายเสียดายตังค์

ก้มเงยงุดวนเวียนเก็บเหรียญห้า
รถบีบแตรคันหน้าด่าคันหลัง
โอ้อนาถชีวิตอนิจจัง
ร่างทรุดโทรมผุพังสังขารา

จะกี่ภาคอยากแลก็แค่นั้น
สู่สวรรค์ไร่สวนเฮาม่วนกว่า
เดินสอยผักวักเตาตามท้องนา
ช้อนกุ้งหอยแมงดาปลาดุกอุย

ยิ่งกรุงเทพฯแสนไกลไม่ไปดอก
กลัวเขาหลอกคนแก่แช่ทำปุ๋ย
เฮ้อ อย่าเชื่อ รพีฯ มีแต่คุย
เห็นหน้ามุ่ยแบกลัง เมียสั่งทำ!

 

รพีกาญจน์