ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

๐

มาประชุมสัมมนาบริหาร
แนวทางการปริยัติฯจัดศึกษา
ครูใหญ่ทั่วประเทศทุกเขตมา
สัมมนาวางแผนทั่วแดนเนา

ณ รอยัลริเวอร์ โรงแรมหรู
แต่หดหู่อยู่บางพลัดมนัสเหงา
ชื่อบางพลัดคล้ายบางพรากเธอจากเรา
จึงต้องเศร้าเล่ากลอนสะท้อนใจ

นั่งประชุมสุ่มจ้องมองหาน้อง
แม่เนื้อทองมิพบเธอหลบไหน
ก่อนยังเคยเห็นหน้าทุกคราไป
โอ้เหตุใดหนนี้ไม่มีเธอ

ฤาอาถรรพ์บางพลัดสลัดน้อง
ให้ลอยล่องพลัดพี่ฤดีเผลอ
ทิ้งพี่ยาลาลับมิกลับเจอ
น้ำตาเอ่อบางพลัดตัดเยื่อใย

จากชั้นสามบอลล์รูมพี่กลุ้มจิต
แม้สักนิดเงากานดาก็หาไม่
เจ้าพระยาเอ่อนองมองลงไป
ดุจน้ำไหลพัดนางให้ห่างชาย

ใครหนอตั้งชื่อบางช่างสอดคล้อง
บางพลัดต้องพลัดพรากจากความหมาย
ดุจชื่อบางกางกั้นวันเดียวดาย
ใจสลายก่อนกลับซับน้ำตา

๐

 

"มุนีน้อย"

(ไปประชุมมาจริงวันนี้...แต่เรื่องพลัดพรากสมมุติเอาตามอารมณ์กวีห้ามคิดว่าเรื่องจริง )


(กรุงเทพก็ยังมีมุมสบายๆพักสายตาอีกเยอะ...)

[D]

ทำมาบ่นอยู่ได้ไม่เฉลียว
หมายเกาะเกี่ยวสาวหรูมิดูหน้า
เป็นร้อยริ้วคิ้วย้อยห้อยหนังตา
หมดทีท่ามาดแมนแสนโตงเตง

ใครจะรักเธอลงพ่อทรงตุ่ม
เห็นแล้วกลุ้มหนักหนาบ้าฉิบเป๋ง
สมน้ำหน้าเสียจังจึงวังเวง
ทำอวดเบ่งพ่ออึ่งป่องลำพองใจ

ฉันนี้แสนหวังเหวิดกลับเถิดหนา
เห็นน้ำตาเธอเล็ดอยากเช็ดให้
คนนครชัยศรีมีเยื่อใย
หญิงบางไหนซึ้งเท่าฉันนั้นมิมี   

"ดิน"

[panthong.kh]

อนิจจา หนอนาง อยู่บางรัก
แต่อกหัก รักคุด สุดหลีกหนี
ระทมตรม ตรอมต่อ ท้อฤดี
ช้ำชีวี ที่เล่า กล่าวเป็นกลอน

จะนั่งลง งงงวย ใครช่วยหน่อย
เจ็บจิตหงอย เหงาเงื่อง เรื่องเก่าก่อน
คิดจะมี รักรวม ร่วมงามงอน
เกิดสะท้อน ตอนแก่ แย่แล้วเรา

ถึงคราวนอน วอนเทพ ขอเสพสุข
รักเข้าคลุก ครอบครอง ต้องไม่เฉา
ภาวนา ท่องมนต์ ดลใจเอา
คู่คลอเคล้า มาให้ ไว้ชื่่นชม

แต่จนแล้ว จนรอด ปลอดชายรัก
จำต้องหัก ใจลง ปลงไม่สม
สาวบางรัก ชักหวั่น ทุกวันตรม
ไร้ชายดม ดอมเด็ด เข็ดหรือไร
พันทอง
๘/๘/๕๗

[muneenoi]

อ้างจาก"พันทอง"

ลาบางพลัดพลัดหลงตรงบางพราก
ถึงบางจากตอกย้ำช้ำกว่าไหน
จากอีกแล้วแก้วตาจำลาไกล
โอ้บางใดไม่ต่างบางน้ำตา

ถึงบางแคแวะพักเผื่อรักตอบ
คอยคนมอบเทคแคร์แลห่วงหา
บางกระทุ่มกลุ้มใจให้อำลา
ถึงบางนาว้าวุ่นไม่สุนทรีย์

บางเสาธงปลงใจไม่แตกต่าง
เมื่อขาดนางข้างกายรักหน่ายหนี
มารันทดอดสูอยู่บางพลี
หวังฤดีพบนางบางสมัคร

ถึงบางไหนก็ช้ำน้ำตาเล็ด
ยังไม่เข็ดคอยนางอยู่บางจัก
หวังบางชื่นคืนสวาสดิ์อาจฟูมฟัก
สาวบางรัก"พันทอง"น้องจงรอ

 

"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

ไปหลายบาง จริงหนอ พ่อทรามชื่น
สาวบางรัก ขมขื่น สะอื้นหนอ
หม่นหมองจิต คิดมาก อยากคอยรอ
จนเริ่มท้อ รันทด หมดเรี่ยวแรง

พ่อเล่นไป บางพลัด ลัดบางแวก
พ่อจ่ายแจก ห้องใจ ไปทุกแห่ง
ถึงหมู่บ้าน บางแค แหมครางแคลง
เจอสาวแกร่ง รุ่นย่า มาท้าดวล
พันทอง
๘/๘/๕๗
 

[muneenoi]

ทำมาบ่นอยู่ได้ไม่เฉลียว
หมายเกาะเกี่ยวสาวหรูมิดูหน้า
เป็นร้อยริ้วคิ้วย้อยห้อยหนังตา
หมดทีท่ามาดแมนแสนโตงเตง

ใครจะรักเธอลงพ่อทรงตุ่ม
เห็นแล้วกลุ้มหนักหนาบ้าฉิบเป๋ง
สมน้ำหน้าเสียจังจึงวังเวง
ทำอวดเบ่งพ่ออึ่งป่องลำพองใจ

ฉันนี้แสนหวังเหวิดกลับเถิดหนา
เห็นน้ำตาเธอเล็ดอยากเช็ดให้
คนนครชัยศรีมีเยื่อใย
หญิงบางไหนซึ้งเท่าฉันนั้นมิมี   

"ดิน"

 

ซึ้งจนเข็ดเด็ดขาดขยาดแล้ว
ลาน้องแก้วสาวนางบางชัยศรี
ยิ่งช้ำกว่าทุกบางร้างฤดี
แทบชีวีดับดิ้นเพราะ"ดิน"ลวง

มาดแมนแพ้มาดหญิงความจริงแท้
ยิ่งสาวแก่แม่ม่ายร้ายกว่าหวง
เผลอใจนิดติดกับดับแดดวง
เจอดักบ่วงทรวงช้ำต้องจำนน

ผ้าเช็ดหน้าเธอยื่นฝืนใจให้
มิรับไว้รู้ทันวันสับสน
ผ้าเช็ดหน้ายาพิษประสิทธิ์ปน
ขี้มูกพ่นติดด้วยซวยจริงจริง

 

"มุนีน้อย"