คำขอโทษ คำที่ร้อย ก่อนถอยจาก
ออกจากปาก คนที่รัก เป็นหนักหนา
ใจมันมึน พูดไม่ออก หรอกแก้วตา
เพราะรู้ว่า ความหมายนั้น ทอนบั่นใจ
คำซึ้งๆ และนุ่มนวล ชวนใจอ่อน
เหมือนวิงวอน แกมซ่อนไว้ ให้หวั่นไหว
คำว่าผิด ไม่รู้คืน ยื่นให้ใคร
คนหมดใจ คงรั้งไว้ ได้ไม่นาน
ความทรงจำ คำๆนี้ ไม่มีค่า
เมื่อคำลา มาฝังกลบ ลบวันผ่าน
ไม่เหลือแม้ เศษรักกลับ ให้รับทาน
ทรมาณ ใจสลาย รักหายไป
เธอขอให้ ฉันทำใจ อย่าไปคิด
เรื่องอดีต ให้ลืมมัน วันสดใส
ความทรงจำ จะยังอยู่ คู่หัวใจ
คงพบใคร ที่ดีกว่า จงอย่ากลัว
เรื่องทำใจ เป็นเรื่องยาก ลำบากนัก
แต่ต้องหัก จิตยอมทำ กำใจรั่ว
เลี่ยงไม่ได้ ยากจะเมิน ต้องเดินชัวร์
แบกความกลัว สู่ทางเหงา เขาน้ำตา
