ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

(ขอบคุณภาพประกอบจากเนต..)

อดีตผ่านไปแล้วมิแคล้วหวน
แม้นรัญจวนป่วนใจให้คิดถึง
ก็มิอาจย้อนมาเวลาดึง
สุดคนึงความหลังที่ฝังใจ
๐
อนาคตจดหวังก็ยังห่าง
มิอาจวางแน่นอนว่าตอนไหน
วิมานน้อยลอยล่องที่ท่องไป
ถึงวาดไว้ไม่แน่อาจแค่ลวง
๐
ปัจจุบันนั้นหากที่อยากเห็น
พอจะเป็นจริงได้ในสิ่งหวง
สร้างเหตุดีมีผลได้ยลควง
อาจถึงพ่วงอนาคตอันงดงาม
๐
รู้ทั้งรู้เตือนตนกมลคิด
ยังเผลอจิตหวั่นไหวให้วาบหวาม
มิอาจลืมอดีตหลังที่ฝังตาม
อยากจะถามคนไกล...ไยลืมกัน

 

"มุนีน้อย"

[D]

ทุกถ้อยถ้วนครวญครุ่นกรุ่นในอก
ทนสะทกหนาวเหน็บเจ็บมหันต์
รักครั้งแรกหวังรื่นกลายขื่นพลัน
สุดโศกศัลย์ดั่งกรรมชี้นำทาง

อนาคตมิแน่...แต่ก็หวัง
คือพลังทุกหนบนก้าวย่าง
มิคิดเลยรักแท้แพ้อับปาง
เขาคนข้างเธอนั้นฉันเข้าใจ

จากนานแล้วมิเลือนเหมือนสลัก
ภาพคนรักเคยคลอพะนอใกล้
เห็น"มุนีฯ"บางครั้งพลั้งเผลอไป
คิดว่าใช่คลับคล้ายชายคนนั้น

"ดิน"

[muneenoi]

อ้างจาก "ดิน" ข้างบน...

นับว่าเธอตาถึงจึงยอมรับ
ชายอาภัพคนเก่าเจ้าเคยหัน
มาเสียดายตอนนี้คืนดีกัน
คงไม่ทันเสียแล้วสิ้นแววคืน

ความหนาวเหน็บเจ็บทรวงทะลวงร้าว
เมื่อครั้งคราวรักแรกแจกขมขื่น
มิใช่ผลแห่งกรรมกระหน่ำกลืน
เพราะขวัญยืนต่างหากที่จากชาย

ปัจจุบันเปรียบว่าอนาคต
ที่รันทดจากอดีตขีดความหมาย
ความเข้าใจเธอแกล้งเพื่อแฝงอาย
จึงขอบายลาก่อนกลัวอ่อนแอ

 

"มุนีน้อย"

[D]

หากเธอใช่ชายนั้นบอกฉันซิ
ฉันตำหนิที่ไหนไฝปานแผล
มาป่าวร้องตะโกนโดนลอยแพ
ใครกันแน่แสร้งหยอกหลอกแอบอิง

มาหนีหายจากฉันวันฝนตก
ทำโกหกจะไปซื้อไก่ปิ้ง
แล้วก็หายลับกายชายด่วนทิ้ง
ถามจริงจริง..หญิงปิ้งไก่คือใครกัน

"ดิน"

[muneenoi]

ตำหนิเยอะเพียบเลยเฉลยให้
มีทั้งใหญ่ทั้งเล็กจะเสกสรร
ตาสองลูกจมูกรูหูสองอัน
ส่วนปากนั้นมีหนึ่งพึงจดจำ

เธอนั่นแหละโกหกชอบปกปิด
วันนั้นคิดแผนร้ายหมายกระหน่ำ
แกล้งขอพี่เร็วปรื๋อซื้อส้มตำ
หาใช่ยำไก่ปิ้งตามหญิงแจง

วันนั้นฝนไม่ตกอย่ายกเมฆ
เธอขอเลขบัญชีมีแอบแฝง
เงินพี่หายห้าบาทหวาดระแวง
เธอคงแกล้งกดคีย์เอทีเอ็ม

ไม่มีหรอกแม่ค้าขายไก่ปิ้ง
แค่ควงหญิงสาวงามนามน้อง"เข็ม"
เป็นพริตตี้เบอร์หนึ่งจึงจัดเต็ม
น้องไม่"เค็ม"แถมรวยสวยกว่าเธอ

 

"มุนีน้อย"

[ดารกะ]

ขอบคุณที่ชมค่ะ

ทะเลาะเรื่องไรนี่..สุดที่รัก
เสียงคึกคักแต่ไกลเหตุใดเหรอ
น้องพริตตี้ยืนจ้องมองยังเบลอ
งงด๋าเด๋อเจ๋อเจิ่นเปิ่นเลยเรา

ไหนว่าเป็นชาตรีที่แมนมาด
ไหงตวาดนารีเยี่ยงนี้เล่า
พี่มุนีฯน้อยหน่อยค่อยเซ้าเซ้า
ถ้างี่เง่า กะพริตตี้ฉี่คงนอง

ก้อย

 

อุ่ย โดนว่าเบย..ไจ๋ด๋ำแท้ก๋า

[ดาว อาชาไนย]

อยากจะลืมความหลังก็ฝังจิต
เหตุเพราะพริตตี้ทำเอาช้ำหมอง
เธอชื่นชมสมสนิทสมคิดปอง
เติมสิ่งพร่องเต็มได้ตามใจพึง

เคยตามติดพริตตี้ที่แอบหวัง
ถามว่าคลั่งไคล้ไหมคงไม่ถึง
แต่ทุกยามความหลังยังฝังตรึง
ดูประหนึ่งความหลังยังฝังใจ

เหมือนบาปกรรมตามชิดติดจรวด
ความเจ็บปวดถูกทิ้งของหญิงไหน
ทั้งที่มิเจตนามาแต่ไร
ขอชดใช้หนี้กรรมเคยทำมา

หากคิดถึงความหลังในครั้งก่อน
ขอคิดตอนสดชื่่นรื่นหรรษา
เมื่อเธอห่วงความเหงาเฝ้านำพา
จำติดตาไม่เลือนเพื่อนชีวี

เฝ้ารอเธอกลับคืนมาชื่นใหม่
แต่หัวใจเํธอมอบเขาเนาสุขศรี
ต้องรอเก้อรอหวานนานนับปี
จึงขอมีรักใหม่จะไม่่รอ

ดาว อาชาไนย
เสี้ยวอารมณ์กลอน

[muneenoi]

อ้างจากคุณ "ดาว" ข้างบน...

เจอคนดายคล้ายกันผันอดีต
ชะตาขีดแยกทางจำร้างหอ
สาธุเถิดเธอไปสุขให้พอ
ส่วนชายหนอขอห่างอย่างปราชัย

กรรมมีส่วนชวนคิดประสิทธิ์ผล
จึงบันดลกลช้ำทำไฉน
แม้นมิเจตน์ยังส่งตรงเยื่อใย
เหลืออาลัยให้เห็นเป็นน้ำตา

สมัยนี้กรรมไอโฟนกระโจนพรวด
เกินจรวดหลายเท่าเนายถา
เหตุปัจจัยพรั่งพร้อมย่อมบีฑา
ไม่ต้องรอชาติหน้าจึงราคิน

พริตตี้ทำปวดร้าวถึงคราวเพ้อ
ดุจเสนอกรรมพรากจากโฉมฉิน
ด้วยบุญกรรมทำมาเป็นอาจิณ
จงสมดังถวิลสิ้นการรอ..

 

"มุนีน้อย"