ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

(ขอบคุณภาพประกอบจากเนต..)



เกิดเป็นกาค่าด้อยน้อยศักดิ์ศรี
ตัวดำปี๋หมองหม่นคนเหยียดหยาม
มิอาจเทียบหงส์ขาวผู้วาววาม
แสนพิรามงามแท้แลตะลึง
๐
สกุณาอาภัพถ้านับแล้ว
ต้องมิแคล้วเป็นกาสาธกถึง
มิอาจเทียมหงส์ฟ้าดาวดึงส์
คงเหมือนหนึ่งชายนี้ที่เธอเมิน
๐
แม้นหากดีสูงศักดิ์ประจักษ์ค่า
อุปมาสูงส่งเป็นหงส์เหิน
หากชั่วช้าต้อยต่ำระกำเกิน
ถูกเทียบเชิญเปรียบกาสิ้นค่าครอง
๐
จะเป็นกาหรือหงส์จงเลือกสรร
ตัวเรานั้นกำหนดบทสนอง
หากทำดีศรีส่งเป็นหงส์ทอง
ทำชั่วต้องล่องเข็ญเป็นแค่กา
๐
แม้ย้อมขาวพราวเอี่ยมหวังเทียมหงส์
เสียงร้องคงบ่งเหล่าเผ่าภาษา
ถึงภายนอกหลอกสวยด้วยตบตา
แต่คุณค่าภายในใช่หงส์ทอง

 

"มุนีน้อย"

[รพีกาญจน์]

ต้องตาชายสยิวน้องผิวขาว
ที่บางคราวช้ำเลือดเหือดช้ำหนอง
เพราะตากแดดแผดร้อนจรตามคลอง
จอบขุดร่องเอาน้ำเข้าลำไย

มองทางบวกแค่คล้ำดำนิดนิด
บนล่างฟิตโหนกนูนพูนสดใส
น้ำลายสอหอเจี๊ยะเซี๊ยะพิไล
สรรพางค์ทางใดถูกนัยน์ตา

หรือเราบ๊องบ้าบวมลองสวมแว่น
โอ๊ะเนื้อในแดงแน่นดังแผ่นผา
ปล่อยนอกดำอำพรางร่าง.สีลา
กลัวโจรป่าแย่งชมพรหมจันทร์

แย้มอีกทีตาดีได้ตาใบ้เสีย
อยากคลอเคลียจิ๊กจุ๊กร่วมสุขสันต์
ชราซมผมหงอกบอกความมัน
ถ้าน้องพร้อมย้อมทันวันแต่งงาน

 

  ประกาศ วันนี้งดแต่งกลอน เดาครับ วันพระไปวัด หรือ ไปสวนกับสีลา

รพีกาญจน์

[panthong.kh]

งดแต่งกลอน ตอนนี้ ดีจริงนะ
เป็นวันพระ ละเว้น เล่นฟุ้งซ่าน
ต้องเข้าวัด ขัดเกลา เจ้าดวงมาน
กิเลสพล่าน พลุ่งพร้อม ย่อมไม่ดี

อนุโม ทนาบุญ หนุนนำส่ง
ผู้ดำรงค์ ทรงธรรม ประจำถี่
ไม่ขุ่นหมอง ข้องขัด ขจัดที
ใสสดสวย ด้วยสี มีธรรมทอง

ส่วนลำใย วันนี้ มิไปหรอก
พรุ่งนี้ออก จากวัด ต้องจัดสอง
ออกกำลัง แข้งขา หาน้ำรอง
ใส่ปุ๋ยพร่อง ร่องสวน ทั้งพรวนดิน

ปีนี้คง สุขสม อารมร์แน่
ราคาแปร เปลี่ยนขึ้น ระรื่นสิ้น
ส่งออกนอก ไปขาย จำหน่านกิน
ร่ำรวยสิน- ทรัพย์สร้าง สตางค์เยอะ
พัทอง
๑๙/๗/๕๗
ขอทายว่าวันนี้ไปจำศีลที่วัดพรุ่งนี้เช้าออกจากวัดไปสวนแน่นอนจ้า
 

[รพีกาญจน์]

เช้าตักบาตรหยาดน้ำพร่ำกุศล
ขอจงดลขัดคราบบาปหนาเตอะ
ติดตามตัวมัวเมาเราเลอะเทอะ
ทุกครั้งเจอะคนงามยากปรามใจ

หญิงบ้านกลอนออนแอร์สวยแก่สาว
ผิวไข่ขาวแดงคล้ำดำสดใส
ชมพูเหลืองประเทืองทองผ่องนวลใย
แม้นว่าใครได้เห็นเป็นบุญตา

คิดอยู่ครึ่งหนึ่งปีจรลีแล้ว
โอน้องแก้วลืมแก่สามปีกว่า
ฟันเริ่มร่วงหูตึงสวมแว่นตา
หลับเที่ยงคืนตื่นตีห้านั่งหน้าคอมพ์

สะวีดัดสวัสดีจู๋จี๋จ๋า
หัวร่อร่าตอบจดหมายจนผ่ายผอม
มิพบหน้าค่าตาพาตรมตรอม
แย่มิยอมแตะน้ำข้าวคำกลืน

หมอวิตกโรคแตกแปลกประหลาด
เฒ่าอุจาดตกมันตัณหาหื่น
ก่อวิบัติขัดใจเป็นไฟฟืน
ประโลมลื่นโลดลิงเต้นติงนอย

สืบอายุยืนยาวใกล้สาวสวย
ถึงมอดม้วยลิ้นจุกสุขสุดสอย
มิพูดจาตาปิดจิตเลื่อนลอย
พระลุกถอยสะดุ้งโหยงโพล่งสาธุ

 

รพีกาญจน์

[รพีกาญจน์]

จำวัดนานเจ้ากูไม่รู้เรื่อง
แสร้งฟุ้งเฟื่องรักใคร่ให้หุหุ
เปรียบห่านหงส์พงศ์กาว่าหญิงยุ
แท้ขี้จุ๊มุนีบี้เบ่เบ๊

พ้นจากมื้อถือศีลอดกินเนื้อ
ทำทุกเมื่อเชื่อวันมิหันเห
เช้าสู่ไร่ไต่คันนาร้องฮาเฮ
เพลงลิเกตะเลงเก่งเกงโกง

ละแฟนไว้ในบ้านงานหุงเข้า(ข้าว)
ส่วนตัวเราเฝ้าลำไยใส่มะโม่ง(ม่วง)
ถ้าเหนื่อยนักพักผ่อนแต่งกลอนโคลง
แอบดูสาวคลุมโปงลงธารา

ขุดจิ้งกุ่งแมงจอนเท้าซอนซอก
เคล้าดมดอกหญ้าดินทั่วหินผา
รีบหนีผละทะลึ่งผึ้งบินมา
ใส่เกียร์ห้าวิชาลิงวิ่งสุดแรง

เพื่อสัมผัสธรรมชาติที่วาดหวัง
สมรรถนะพลังฝันยังแฝง
เสริมรายได้ไม่เหงาปลูกเต้าแตง
คิดพลิกแพลงปุ๋ยหมักผักอินทรีย์

เกิดมาจนข้นแค้นแสนลำบาก
หาเงินรับทรัพย์ฝากมากเต็มที่
เพื่อลูกรื่นชื่นบานหลานเปรมปรีด์
ชาติหน้ามีเกิดกับเขาเราคนรวย

รพีกาญจน์