ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อ่านกลอน]

"อุนนุน" อาจไม่ใช่บทกวี
และมันก็ไม่มีลักษณะอะไรที่ตายตัว
แต่มันคือห้วงอารมณ์ ห้วงความรู้สึก ห้วงความคิด
ที่ผุดขึ้นมาในบางเวลาของวัน
บ้างจากเรื่องราวในปัจจุบัน บ้างจากเมล็ดพันธุ์ของอดีต
ความรู้สึกเก่า ๆ วนกลับมาหาเราเสมอ
และความรู้สึกเช่นนั้นมันช่าง "อุนนุน" เสียเหลือเกิน





ฉันชอบความหมายของ "อุนนุน" ของคุณนิ้วกลม

เลยเอา"อุนนุน"มาให้อ่านกันค่ะ



การได้พบกันเป็นเรื่องของฟ้า
สิ่งต่อมา
เป็นเรื่องของเราสองคน.


การพบกันเป็นความบังเอิญ
การยิ้มให้กันเป็นความตั้งใจ.


หลบตา
กับหลบหน้า
ค่าไม่เท่ากัน.


เวลารักใคร
เขาไม่ได้เป็นจุดหมายของเรา
แต่เรากับเขาต่างเป็นเพื่อนร่วมทางกัน
เพื่อเดินไปยังจุดหมายของแต่ละคน.


เธอไม่รัก
ไม่ได้หมายความว่าเราแพ้
เราแข่งกันตั้งแต่เมื่อไหร่.

ห้วงอวกาศที่มีเธอ
กับห้องคับแคบที่อยู่ตามลำพัง
สถานที่ใดอ้างว้างกว่ากัน-ฉันสงสัย.


ความรัก
ไม่ได้ทำให้เราเจ็บปวด
คนที่เรารักต่างหาก.

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เขาไม่รักเรา
ปัญหาอยู่ที่
เรายังรักเขา.

หลุมรัก
เวลาผ่าน  มันจะตื้นขึ้น
ไม่ต้องปีนป่าย
เดินออกมาได้ด้วยตัวเอง.

หากจะมีการจ้องตาที่ทรงพลัง
กว่าการจ้องตาครั้งแรก
มันคงป็น
การจ้องตาครั้งสุดท้าย.

เธอเป็นหนังสือ
ที่หายไปตลอดกาล
ก่อนที่ฉันจะอ่านถึงหน้าสุดท้าย.

รู้ว่าเขาไม่รัก-เจ็บ
รู้ว่าเขารักคนอื่น
เจ็บกว่ามาก.

น้ำแข็งที่ละลายแล้ว
ทำให้กลับมาเป็นน้ำแข็งอีกได้
แต่มันไม่ใช่ก้อนเดิม.

ความเจ็บปวดเขียนขึ้นจากหมึกไม่กันน้ำ
น้ำตา
มีแต่จะทำให้มันเลอะเทอะมากยิ่งขึ้น

ความเศร้าคล้ายควันคลุ้งในห้องครัว
มันจะจางหายไป
ถ้าใครคนนั้นเปิดหน้าต่าง.

คนเรามีความเศร้าของใครของมัน
แต่เรารับฟังกันและกันได้.

โตขึ้น น้ำตาน้อยลง
ไม่ได้แปลว่า
เศร้าน้อยลง.

การบอกคนที่กำลังเศร้า
ว่าอย่าเศร้า
คือการทำร้ายเขาอย่างหนึ่ง.

น้ำตา
จริงกว่า
น้ำลาย.

อย่าพยายามหยุดฝนไม่ให้ตกจากฟ้า
อย่าพยายามหยุดน้ำตาของคนที่กำลังเสียใจ.

ปล่อยให้ฉันร้องไห้ดีกว่า
ถ้าเธอจะเดินเข้ามา
ปลอบด้วยคำว่า "เรื่องแค่นี้".


ความเหงาเป็นเลขคี่.

ความคิดถึง
ไม่ใช่ความคิด
มันเป็นความรู้สึก.

ความคิดถึงมีอายุขัยของมัน
และมีวันหมดอายุ.

ไม่มีใคร
อยากกอด
ผู้ที่ถือมีดไว้ในมือ.

ความรัก
ทำให้เรามองข้ามความน่าเกลียด
ความเกลียด
ทำให้เรามองข้ามความน่ารัก.


สิ่งที่น่าเกลียดชังที่สุด
คือ
ความเกลียดชัง.


อย่าคาดหวังการเติบโตของต้นไม้แห่งความฝัน
หากเธอเอาแต่รดมัน
ด้วยน้ำลาย.


ก่อกองไฟเล็กเล็กให้อุ่น
ดีกว่าลุ้นแสงอาทิตย์
ที่ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่.

ความสมหวังบอกให้เราเชื่อมั่นในความฝัน
ความผิดหวัง       

[ดาว อาชาไนย]

ความรัก
ไม่เหมือนตาชั่่ง
ที่เราจะเติมน้ำหนักให้เท่ากันได้

จึงมีหนักอยู่ข้างเดียว
อีกข้างเบาหวิว

จึงไม่มีความยุติธรรมในความรัก

[panthong.kh]

รักแรกพบ จะจำฝังอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ ไม่เคยลืม แม้เวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม อย่ามองคนเพราะหน้าตา ถามหน่อยว่าเจอกันครั้งแรก คุณจะมองที่ไหน ถ้าไม่ใช่หน้าตา คุณอย่ามัวแต่ฝัน เพราะความฝันอาจทำให้คุณหมดตัวได้ ความรัก ไม่ได้จบลงด้วยการแต่งงานเสมอไป เพราะบางคน จบลงด้วยการมีลูกโดยไม่ต้องแต่งงาน พันทอง ๙/๗/๕๗

[muneenoi]

รัก"แรกพบ" จบลงตรง "แรกจาก"
รักกันมากจบลงตรงลดเหลือ
รักแรกพบจดจำช้ำจุนเจือ
รักมากเผื่อเจ็บบ้างเป็นทางดี

เห็นครั้งแรกมองหน้าเวลาพบ
แต่หากคบมองใจได้สักขี
เชื่อความฝันหมดตัวกลั้วราคี
ฝันไม่มีกลับร้างห่างวิมาน

ความรักมักเริ่มต้นบนความเสี่ยง
วิวาห์เพียงคาดเดาเอาหลักฐาน
กว่าถึงวันร่วมหอต้องรอนาน
แม่อุ้มหลานก่อนแต่งแสลงใจ

 

"มุนีน้อย"

(ถอดมาจากข้อความ "พันทอง" ข้างบน )

[ไพร พนาวัลย์]

“ผักอีนูน” ขึ้นอยู่ตามป่าเขา ถ้าเห็นไฟไหม้ป่า ในหน้าแล้ง จงรู้เถิดว่า มีคนเผาเพื่อจะให้ผักอีนูนเริ่มแตกใบ ต่อไปก็จะออกดอกและผล “ผักอีนูน”รสชาติขม ออกหวาน เมื่อเอามาลวก จิ้มน้ำพริกปลาร้าหลนใส่ปลาย่าง คนป่าคนดงถือว่าเป็นอาหารเลิศรส “ผักอีนูน”ทั้งยอด ทั้งดอก ทั้งลูก นอกจากจะลวกหรือต้มแล้ว ยังเอามาดอง จิ้มกับน้ำพริกปลาร้าหลนใส่ปลาย่าง รสชาติอร่อยเลิศรสเหมือนกัน สาวบ้านป่าไม่สวย หรือสวยตามธรรมชาติ ไม่เสริมเติมแต่งเหมือนสาวในเมือง แต่ความรักของเธอก็เหมือน “ผักอีนูน” ที่รสชาติป่าๆแต่ซาบซึ้งตรึงใจมิรู้ลืม ฉันชอบกินผักอีนูน เหมือนรักสาวบ้านป่า จนมีลูกเต้าออกมา แต่เมื่อได้รับการศึกษาสูงๆ มีงานทำดีๆ พวกเขาก็กินผักอีนูนไม่เป็น... ไพร พนาวัลย์

ได้ยิน "อุนนุน"คิดถึงผักอีนูนขึ้นมาติดหมัดเลย..อยากกินจัง แต่หน้าฝนถึงจะมีก็ไม่อร่อยเหมือนหน้าแล้ง...

[ศรีเปรื่อง]

เช้าวันหนึ่ง...ลืมตาตื่นมา
จู่ ๆ ก็สงสัย...
ทำไมคนต้องตื่น ? ทำไมคนต้องนอน ?

สักเดี๋ยวอาบน้ำ
สักเดี๋ยวกินข้าว
เคยขี้เกียจเคี้ยวข้าวบ้างไหม ?

นั่นสิ...คนเกิดมาทำไม ?
เพื่อเคี้ยวข้าวกันเหรอ ?

เปรื่องซัง

[ศรีเปรื่อง]

มีหลายเรื่อง...ที่คนเราทำโดยไม่หาเหตุผล
และมีอีกหลายเรื่อง...ที่หาเหตุผล เพื่อจะได้ไม่ทำมัน

เปรื่องซัง

[panthong.kh]

เช้าวันหนึ่ง...ลืมตาตื่นมา
จู่ ๆ ก็สงสัย...
ทำไมคนต้องตื่น ? ทำไมคนต้องนอน ?

สักเดี๋ยวอาบน้ำ
สักเดี๋ยวกินข้าว
เคยขี้เกียจเคี้ยวข้าวบ้างไหม ?

นั่นสิ...คนเกิดมาทำไม ?
เพื่อเคี้ยวข้าวกันเหรอ ?

เปรื่องซัง

ตอบข้อสงสัย คุณเปรี่องซัง สาเหตุที่คนลืมตา เพราะไม่อยากหลับตา ก็มันหลับมาทั้งคืนแล้วนี่ สาเหตุที่คนนอน    เพราะขี้เกียจนั่ง สักเดี๋ยวอาบน้ำ ถ้าไม่อาบน้ำ ก็จะไม่ได้กินข้าว เพราะแม่ชอบบอกว่า ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวลูก เป็นลูกที่ดี เลยปฏิบัติตามที่แม่บอกจ้า ถ้าเบื่อเคี้ยวข้าว ขอแนะนำให้ทานโจ๊กนะค่ะเปรื่องซัง คนเราเกิดมาทำไม ? นั่นสิสงสัยต้องไปถามพ่อกับแม่ อิ..อิ พันทอง ไม่ซัง มีแต่เซ เวลาเมา ๑๐/๗/๕๗