ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

(ขอบคุณภาพประกอบจากเน็ต...ตายแบบน่ารัก + น่าสงสาร)

ตายแล้วฟื้น ตื่นมา น่าประหลาด
ตายอนาถ ชีวา อนาถา
ตายท้องกลม เพราะคลอด ทอดวิญญาณ์
ตายถูกฆ่า ฆาตกรรม ใช่สำออย
๐
ตายเพราะแก่ แน่ว่า อายุขัย
ลมหายใจ ขาดช่วง จึงร่วงผล็อย
ตายเพราะป่วย ด้วยกรรม มาซ้ำรอย
มิอาจถอย ชีพคืน ฝืนกฏกรรม
๐
ตายเพราะอด อดตาย ก็หลายหลาก
ตายเพราะมากตัณหา ดูน่าขำ
ตายประมาท ควรทราบ ไม่หลาบจำ
ตายดีล้ำ ทำดี มีคนชม
๐
ตายไม่ดี ทำเลว เปลวนรก
ตายแล้วตกอบาย หมายขื่นขม
ตายด้วยจิต ตั้งมั่น นั้นเป็นพรหม
ตายแล้วบ่มบุญนั้น สวรรค์รอ
๐
ตายป่นปี้ ชี้ชัด อุบัติเหตุ
ปริเวทน์ ถึงฆาต อนาถหนอ
ตายเพราะเล่น ชีช้ำ เดินตำตอ
ถึงคราวก็วางวายอย่างง่ายดาย
๐
มรณา ในน้ำ หรือบนบก
หากสาธกกันต่อก็หลากหลาย
เชิญท่านแจม แย้มมุก ให้ทุกข์คลาย
เดินโทงโทงไม่อาย อุ๊ย!..ตายแล้ว

 

"มุนีน้อย"

[ไพร พนาวัลย์]

ตัวข้าน้อยชราภาพขอกราบพระ
บริกรรมพุทธะ นะน้องแก้ว
ขออยู่อย่างสมถะ ละทุกแนว
ที่มีแววนอกลู่ไม่ถูกัง

ตกน้ำตายไม่ขอเข้าต่อสู้
เพียงสักครู่บนอกตกดูมั่ง
รักษาตัวรักษาใจไม่ภินท์พัง
อนิจจังไม่เที่ยงไม่เสี่ยงตาย

ถ้าเลือกได้ขอตายอยู่บนบก
อย่าให้ตกเหวลึกหรือตึกหญ่าย
อย่าให้ตกทะเลจนตัวลาย
กลัวอับอายลอยถืดพองอืดกลม

หมั่นทำบุญใส่บาตรแลหยาดน้ำ
หวังแก้กรรมทำไว้ด้วยใจก้ม
น้อมรับบาปปางหลังเข้าถั่ง,จม
ขอชื่นชมอาจิณด้วยศีล,ทาน

เก็บเสบียงเอาไว้ยามใกล้ฝั่ง
เปลี่ยนสะตังเป็นสติดำริผ่าน
เปลี่ยนเมียเก่าเป็นเมียเก็บ,อย่าเจ็บนาน
จากบัวบานเป็นบัวตูมอย่างนุ่มนวล

จะได้ตายตาหลับยามดับชีพ
เพื่อได้หนีบสันนิวาสประสาทถ้วน
ไว้พบกันชาติหน้าอย่าแปรปรวน
คนก่อกวนจบกันดังบั่นกรรม เทอญฯ

ไพร พนาวัลย์

 

[panthong.kh]

พูดเรื่องตาย ทำไม ใจเหี่ยวห่อ
พูดเรื่องหม้อ ทีไร ใจชักเขิน
พูดเรื่องรัก ทีไร ใจเพลิดเพลิน
พูดเรื่องเดิน ไม่เอา เราเบื่อจัง

ตายบนอก ดีกว่า ตกน้ำตาย
ตายสบาย มีสุข ไม่ทุกขัง
คิดว่าหลาย คนชอบ ตอบเสียงดัง
วายชีวัง สังขาร มานเปรมปรีดิ์
พันทอง
๒/๗/๕๗
 

[รพีกาญจน์]

เดินโทงโทงไม่อาย อุ๊ย!..ตายแล้ว

ตีหน้ายักษ์นักเลงเบ่งกล้ามใหญ่
ใครต่อใครได้พบหลบเป็นแถว
แต่ปะทะทหารบ่คร้านแจว
เรียกพ่อแก้วพระครูช่วยหนูที

ไก่เป็นต่อพอแพ้แล่เนื้อลาบ
วัวเลือดอาบตามแทงแพ้แสร้งหนี
ล้มทั้งยืนฟื้นสลบเฮียตบตี(มวย)
ตัวเองซีหนามขีดซีดเป็นลม

แค่ขัดใจใช้สมุนรุนหลังฆ่า
แค่ขัดตาพาพวกจวกถล่ม
แค่ขัดหูชูดาบฟันฉับจม
แค่คุณรมลำไยใครขัดยิง

แค่เจ็บตายไม่หวั่นมันเรื่องจิ๋ว
ขี้ปะติ๋วหลบเร้นเช่นผู้หญิง
ชายเช่นข้าหน้าทนเหวยคนจริง
เสือสมิงทิ้งลายอย่าหมายเคย

กวักกรูมาห้าหกยกกองทัพ
ต่อให้ขับรถถังยังยืนเฉย
ตั้งปืนค.เจ็ดสิบเก้าเอ้าซัดเลย
หยุดก่อนเฮ้ยบอกน้องพี่ท้องมวน

เกิดเท่าไรใครอยู่คู่ค้ำฟ้า
ถึงเวลาล้มหายตายครบถ้วน
เกิดเท่าไรตายเท่านั้นใช่ฉันกวน
ดินช่วยด่วนเตี่ยวหาย อุ๊ย!..ตายแล้ว

ออกห้องน้ำลืมสวมกางเกงขาก๊วยอ่ะครับ 

รพีกาญจน์

[D]

ใครจะช่วย...วิปริตผิดมนุษย์
ปล่อยผ้าหลุดผ้าลุ่ย อุ้ย...กระแด่ว
นะน่ะนั่นมะมะ...จะออกแล้ว
เห้อ..ตาแป๋วปิดสองนิ้ว...ฮิ้ว...เกือบตาย

ไม่บันยะบันยังนั่งกินลาบ
สวาปามเต็มคราบพังพาบผาย
กลิ่นเหม็นเฉ่าโชยคลุ้งฟุ้งกระจาย
โหย...นอนหงายป๊าดปู๊ดหูรูดพัง

คงต้องลาอ้ายแล้วแจวดีกว่า
ปากช่างกล้าเหลือดีกลัวมีฝัง
โน่น..พอดี"มุนีฯ"มาอย่าจังงัง
เชิญมานั่งดมครี่..."รพีฯ"ชาย

"ดิน"

[muneenoi]

ตอบ.."ดิน"+ "รพีกาญจน์" ในกลอนเดียว...

 

เชิญดินดมคนเดียวขอเหลียวผ่าน
เหม็นทั่ว"บ้านกลอนไทย"จนใจหาย
ผ้าเขาหลุดกานดาบอกว่าอาย
แต่อุ๊ยตาย! เห็นได้แปลกใจจัง

ปิดตาแค่สองนิ้วแล้วฮิ้วโห่
อพิโถ..ถ้วยชามมองตามหลัง
นี่หากมองเต็มตาหามุมบัง
อาจจังงังสากครกยกมาเต็ม

ตามมุก"ดิน"ผินหน้าบางคราครั้ง
แม่ร้อยชั่งเล่นแปลกกระแทกเข็ม
หากเป็นเด็กไม้เรียวจะเหนี่ยวเล็ม
ให้เข็ดเค็มแสบน่องจนร้องแง

ไก่วัวตายขายเนื้อเผื่ออาหาร
หรือแจกทานคนกินยินกระแส
ต่างคนตายเผาฝังยังลับแล
เหมือนเป็นแค่ซากไร้ในวิญญาณ

สมัยนี้ฆ่ากันมันแสนง่าย
ชีวิตคล้ายผักปลาภักษาหาร
แค่ขัดเคืองเรื่องเล็กเขกกบาล
ส่อสันดานอมิตรคิดศัตรู

หากมีธรรมนำใจไม่ประมาท
ชีวิตอาจรอดพ้นกมลสู
ไม่สิ้นหวังสังคมที่จมรู
ศีลธรรมอยู่คู่ใจไม่เดียวดาย

สอนตัวเองลูกหลานเผื่อกาลหน้า
หากโลกาวิกฤตจิตมุ่งหมาย
ยึดประทีปความดีหนีอบาย
เผลอเอาธรรมมาร่าย อุ๊ย!.ตายแล้ว

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

....ฯลฯ....

เก็บเสบียงเอาไว้ยามใกล้ฝั่ง
เปลี่ยนสะตังเป็นสติดำริผ่าน
เปลี่ยนเมียเก่าเป็นเมียเก็บ,อย่าเจ็บนาน
จากบัวบานเป็นบัวตูมอย่างนุ่มนวล

จะได้ตายตาหลับยามดับชีพ
เพื่อได้หนีบสันนิวาสประสาทถ้วน
ไว้พบกันชาติหน้าอย่าแปรปรวน
คนก่อกวนจบกันดังบั่นกรรม เทอญฯ

ไพร พนาวัลย์

 

ชราภาพกราบพระละวิโยค
สละโลกลงชัดมิขัดเขิน
อาจเตะปี๊บดังบ้างบนทางเดิน
คนสรรเสริญแก่ดีเพราะมีธรรม

แก่แล้วดีมิต่างอย่างมะพร้าว
แก่ยิ่งห้าวน้ำมันหมั่นขยำ
ทรงคุณค่ากะทิสดคนจดจำ
ประกอบนำอาหารทั้งหวานคาว

หากแก่โคสิ้นท่าต้องอาภัพ
เขาเลิกขับขี่ลองต้องยืนหาว
มิอาจลากเกวียนไถได้เรื่องราว
ต้องปวดร้าวอาสัญคือวันรอ

ลุงไม่ชอบตกน้ำย้ำบอกไว้
แต่แอบไปตกอกตกยุบหนอ
อย่าลืมพองหยิบยกตกให้พอ
ก่อนแรงฝ่องันงกตกบันได

เปลี่ยนสตางค์เป็นสติดำริเยี่ยม
แฟนเอ๊าะเอี่ยมเปลี่ยนเก่ามิเอาไหน
เปลี่ยนบัวตูมจุ่มน้ำที่รำไร
บานไสวชูช่อรอรพี

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

พูดเรื่องตาย ทำไม ใจเหี่ยวห่อ
พูดเรื่องหม้อ ทีไร ใจชักเขิน
พูดเรื่องรัก ทีไร ใจเพลิดเพลิน
พูดเรื่องเดิน ไม่เอา เราเบื่อจัง

ตายบนอก ดีกว่า ตกน้ำตาย
ตายสบาย มีสุข ไม่ทุกขัง
คิดว่าหลาย คนชอบ ตอบเสียงดัง
วายชีวัง สังขาร มานเปรมปรีดิ์
พันทอง
๒/๗/๕๗
 

พูดเรื่องตายหลายคนบ่นไม่ชอบ
แต่กลับลอบกลัวตายคิดหน่ายหนี
สุดท้ายก็ไม่รอดมอดชีวี
ต้องเสียทีมัจจุราชอนาถคน

เมื่อไม่รอดความตายที่หมายทั่ว
ปรับใจตัวคิดใหม่ไม่สับสน
ตายอย่างมีศักดิ์ศรีวีรชน
กอปรบุญผลอุดหนุนเป็นทุนรอ

คิด พูด ทำแต่ดีเป็นศรีศักดิ์
แม้นมีรักปักจินต์ถวิลขอ
มอบรักแท้แก่กันหมั่นพะนอ
ซื่อสัตย์ต่อคู่ครองปองรักเดียว

เกิดเท่าไรตายเท่านั้นหมั่นพินิจ
หนึ่งชีวิตเกิดใหม่ให้เฉลียว
แสนลำบากยากเข็ญตัวเป็นเกลียว
กว่าโฉบเฉี่ยวรอดตายกลายเป็นคน

ใช้ชีวิตให้เป็นเห็นคุณค่า
ควรนำพาแต่คุณบุญกุศล
บาป บุญ กรรมมีจริงสิ่งสากล
เราก็พ้นครหาว่าเสียที...(เกิดมา)

 

"มุนีน้อย"