ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/l9fGNUVQkOk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/l9fGNUVQkOk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ตามถนนหนทางเวิ้งว่างเปล่า
สุดเงียบเหงาร่อนเร่จากเคหา
บนทางเท้าก้าวมุ่งจากทุ่งนา
ทนเหว่ว้าดวงแดแม้แสนไกล

เพื่อตามหา"พี่แก้ว"ที่แจวลับ
มิคืนกลับบ้านเราเหงารู้ไหม
แต่ปีกลายที่พรากมาจากไป
คอยมิไหวจึงต้องมาลองตาม

ผ่านเซเว่นเด่นหรูเข้าดูหน่อย
เอ่อ...หนูน้อยเห็นชายหล่อไหมขอถาม
ได้คำตอบกลับมา.."ป้ามีแต่ยาม"
พาร่างงาม  หน้าจ๋องย่องออกมา

เดินไปต่อคอตกเหงื่อปกร่าง
ทั่วทุกทางว่างแฟนแสนกังขา
อยู่แห่งใดกันนี่ยอดชีวา
"พี่แก้ว"จ๋า น้อง"ดิน"จินต์อาทร

ตั้งแต่เช้าจรดเย็นมิเห็นหน้า
เมื่อยแข้งขาเจ็บเท้าจนเข่าอ่อน
ท้องไส้กิ่วหิวข้าวใจร้าวรอน
จะสัญจรตามจนเจอ♥เธอคือดวงใจ♥

"ดิน"

[muneenoi]

 

มองหนทางว่างเปล่าสิ้นเงาพี่
ดวงฤดีสาวหม่นเกินทนไหว
เมื่อ"พี่แก้ว"แจวลับกับอาลัย
รู้ไหมใครคนหนึ่งคนึงครวญ

ก็อยู่นี่แล้วไงไยถามหา
ฤากานดาลืมแล้วสิ้นแววหวน
แกล้งลืมพี่หนีไปใจเรรวน
ทำเป็นชวนให้กลับน่าจับตี

ไม่ต้องออกตามหาหน้าเซเว่น
"แก้ว"เดินเล่นบ้านกลอนนอนอยู่นี่
แค่ชายจากบ้านมาห้าสิบปี
เธอก็มีกิ๊กแล้วแว่วข่าวมา

สามวันจากนารีหนีเป็นอื่น
มิอาจฝืนบุราณคำจำศึกษา
แค่สามวันจาก"ดิน"ยุพินลา
มุนีหนาซึ้งแล้วเมื่อแห้วเจอ

แสนสงสารดินน้อยกลอยใจข้า
เที่ยวบ่นว่าแฟนหายหมายเสนอ
หากใครพบดินเพลินเดินละเมอ
วอนช่วยเธอกลับที...ศรีธัญญา

 

"มุนีน้อย"

[รพีกาญจน์]

ยินใครร้องข้างเขียงเสียงแจ๋วแจ๋ว
เรียกหาคนชื่อแก้วละแก้วไหน
มีหลายแก้วทุกเขตประเทศไทย
ถ้าแก้วไข่ชีกออ๋อพี่เอง

แก้วเก็บบัตรรำวงอ๊อดโฟร์เอส
แก้วหัวเห็ดตูดโก่งคุยโฉงเฉง
แก้วก้องแก้งไหล่หักเดิมนักเลง
แก้วกระเตงกระจาดมาดกระเทย

แก้วบ่รู้หูไปนาตาไปไร่
แก้วบ้าใบ้อู้เอิ้นเดินเงียบเฉย
แก้วแก้มตอบชอบสูดดูดนมเนย
แก้วคุ้นเคยเอิ้นออดตลอดทาง

แก้วเล่นกลปล่อยงูชูขายว่าน
แก้วสามย่านเมียหน่ายเป็นม่ายร้าง
แก้วโป่งข่ามเจียร์พลอยสร้อยเครื่องลาง
แก้วหน้าบางขายแพรแม่สะเรียง

แก้วเอวกิ่วหิ้วค้ายานรก
แก้วเหล็กหมกขับดัมพ์คว่ำทางเบี่ยง
แก้วแซ่ลีขี้มูกลูกเจ๊เฮียง
แก้วบ้านเชียงล้านเลี่ยนเซียนพระดัง

โอพุทโธขวัญมาหานวลน้อง
ดินละอองร้องไห้ได้อะหยัง
รออ้ายขายลำไยได้สตังค์
เชิญดินนั่งมอไซด์ไปลำพูน

   ปู๊น ปู๊น ปู๊น

แก้วรพี

[D]

 

ฯลฯ

แสนสงสารดินน้อยกลอยใจข้า
เที่ยวบ่นว่าแฟนหายหน่ายเสนอ
หากใครพบดินเพลินเดินละเมอ
วอนช่วยเธอกลับที...ศรีธัญญา

 

"มุนีน้อย"

ไม้เคาะเขี่ยเรี่ยทางที่ย่างผ่าน
ปากเรียกขานเสียงถี่"พี่แก้ว"จ๋า
แม้ร่างพี่ห่างหายไกลลับตา
แต่ทว่ามิเคย...เลยลับใจ

น้ำตารินเป็นทางอาบปรางสอง
แสนหม่นหมองฤดีพี่อยู่ไหน
เอ่ยปากถามตามย่าน"บ้านกลอนไทย"
อยู่ในไหหรือท่อขอบอกที

...แอ่น แอน แอ๊น...?
เจ็บปวดแสนแฟนทิ้งมาชิ่งหนี
คนเคยเคียง...สะกิด...คิดดูซี
ห้าสิบปีที่จากไปคลั่งไหมเธอ

"ดิน"

[D]

ฯลฯ

โอพุทโธขวัญมาหานวลน้อง
ดินละอองร้องไห้ได้อะหยัง
รออ้ายขายลำไยได้สตังค์
เชิญดินนั่งมอไซด์ไปลำพูน

   ปู๊น ปู๊น ปู๊น

แก้วรพี

มันอัดอั้นตันจินต์"ดิน"จึงร้อง
ด้วยตัวน้องหมองนักรักสิ้นสูญ
ทุกวันนี้ปวดปร่าแสนอาดูร
ทวีคูณยามเห็นอื่นเขารื่นรมย์

เดินขาเคล็ดเจ็ดย่านมิผ่านพบ
"พี่แก้ว"หลบหนีหายรักกลายขม
แล้วแก้วนี้ไฉน..ไหงตัวกลม
ดูอกนมยานย้อยเหี่ยวห้อยพุง

เจอทางตันโชคดีที่มาทัก
ขอหยุดพักชักล้ามาคืน,รุ่ง
ทรุดกายผ่อนหย่อนใจนอนใกล้ลุง
คอยตบยุงให้ทีนะ...จะขอบคุณ

"ดิน"

[muneenoi]

เอามุ้งมาให้"ดิน" ยินดีมาก
คงลำบากทั้งวันรำพันวุ่น
มอบผ้าห่มหมอนด้วยช่วยการุณย์
คงพออุ่นคืนนี้ที่คอกวัว

ลุง"รพีฯ" ก่อไฟให้ดินหน่อย
หวั่นสาวน้อยผวามืดจืดสลัว
อาบน้ำก่อนนะดินมีกลิ่นตัว
สระให้ทั่วผมเผ้าก่อนเข้านอน

แถมกับข้าวให้กินกลัวดินเหนื่อย
ต้มช้างเปื่อยยำเสือเจืออ่อมหนอน
ส่วนมุนีขอหลบเพราะจบกลอน
กลัวโดนค้อนเธอทุบ อุ๊บ! หลบทัน

 

"มุนีน้อย"

[D]

ตะวันต่ำค่ำลงหลบดงอ้อ
ชายฟันหลอจ้อจ๋อยฝอยเสียงลั่น
กะนอนตักซะหน่อย..หนอยกีดกัน
ใครสั่งนั่นมุ้งหมอนที่นอนมา

อันสัตว์ใหญ่ไม่กินเดี๋ยวศีลขาด
เปิดอีกถาดหนอนเน่าแหมเข้าท่า
แต่อยากได้ของสดรสโอชา
มีไส้เดือนไหมน้า...เอามายำ

อยู่ท่ามดงพงไพรสองชายเฒ่า
แย่สิเราใจเต้นมิเป็นส่ำ
โอ้อกสาวสั่นรัวกลัวมากล้ำ
สวดมนต์พร่ำ ภาวนา...มาทีละคน..

มะช่าย"ดิน"

[muneenoi]

ชอบไส้เดือนคราวหน้าจะหาให้
มื้อนี้ไซร้เชิญแม่แก้ขัดสน
มื้อหน้ามีตัวทองลองไฟลน
แถมด้วยป่นจรเข้อีกเมนู

ของคาวสดที่ขอพอหาได้
ทั้งตับไตไส้หวานอาหารหรู
มอบกระสือชื่อ "ดิน" กินให้ดู
เวลารู้เที่ยงคืนจงตื่นมา

ไม่ต้องห่วงสองชายจะหมายเฝ้า
หนึ่งผู้เฒ่าเคร่งศีลถวิลหา
"รพีกาญจน์" งานนี้มีเมตตา
อีกชายหนาหนุ่มหล่อพ่อ"มุนี"

ถ้าเสือมาอย่าห่วงจะหวงน้อง
คอยปกป้องคนงามท่ามดงผี
แต่ถ้าดวงถึงฆาตอาจเสียที
จึงจะพลีเธอไปให้เสือกิน

หลับสบายเถิดหนาแก้วตาพี่
ท่ามราตรีมีดาวสกาวผิน
หากสวดมนต์ภาวนาเป็นอาจิณ
อาจช่วยดินพบ"แก้ว" แถวชายดง

เผลอแป๊ปเดียวถึงเช้าเจ้ารีบตื่น
พี่แก้วยืนรอพบเลิกหลบหลง
ข้างโขดหินผินหน้าทำท่างง
หวังว่าคงมิใช่ลิง วิ่งไปดู

 

"มุนีน้อย"

[ไพร พนาวัลย์]

คนชื่อแก้วมากมายจนตายเยอะ
ได้มาเจอะคนงามยามหน้าฝน
เลยเปลี่ยนชื่อเป็น “ไพร”ไร้กังวล
เชิญหน้ามนมานี่อย่ารีรอ

เราต่างคนตามหามานานโข
อพิโถ ด้นดั้นจนฟันหลอ
ผมหงอกยาวถึงหลังยังไม่พอ
เสียงอือออท้อจังลงนั่งมอง

เห็นเดินออกจากเซเว่นรีบเต้นผาง
เข้ากั้นกางมาแล้วพี่ “แก้วก้อง”
จำได้ไหมคนดีผมสีทอง
มาคอยน้องอยู่นี่ตั้งปีกลาย

ไปเถิดหนากลับบ้านอย่านานช้า
ไปอยู่ป่าด้วยกันเดี๋ยวมันสาย
กินข้าวโพด,เผือกมัน,พอกันตาย
เหลือไปขายตลาดนัดนั่งนับเงิน

จะได้จ่ายนอกระบบใช้ลบหนี้
สองชีวีสดใสไม่เคอะเขิน
ร้องเพลงหน้าเซเว่นอย่างเพลิดเพลิน
เจ้าร้องเชิญ "คนพิการ ขอทานใจ”

ไพร พนาวัลย์

 

[D]

ฯลฯ

เผลอแป๊ปเดียวถึงเช้าเจ้ารีบตื่น
พี่แก้วยืนรอพบเลิกหลบหลง
ข้างโขดหินผินหน้าทำท่างง
หวังว่าคงมิใช่ลิง วิ่งไปดู

 

"มุนีน้อย"

ลุกขึ้นมาตาตี่ขี้ฟันหึ่ง
ยินตะลึงว่าแก้วแว่วเข้าหู
ชะเง้อชะแง้แลจ้องป้องตาดู
ตะโกนกู่ เกิดพลั้งเสียงดังปู๊ด

หันมายิ้มแหยแหยแลคนข้าง
แล้วก้าวย่างออกไปใจกระฉูด
ไหนล่ะท่าน"มุนีฯ"ที่เอ่ยพูด
วิ่งมาจู๊ดมิเจอเธอหลอกไย

จ้องยืนเซ่อเบลอพร่าแขนขาอ่อน
อกสะท้อนน้ำตาเริ่มบ่าไหล
ยกมือซ้ายป่ายปาดอนาถใจ
ก่อนจะไปล่อสักฉาดบังอาจลวง..

"ดิน"

[muneenoi]

เห็นเธอล่อก้อนหินยินสนั่น
พร้อมฟาดฟันกิ่งไม้กระจายร่วง
แถมทุบอกชกลมล้มหมุนควง
แม่พุ่มพวงเป็นเอามากจากสายตา

ความรักคงรุนแรงจึงแผลงฤทธิ์
กลัวเธอคิดสั้นสั้นในวันหน้า
น้ำใจมอบปลอบขวัญวันโศกา
เย็นก่อนหนาอย่าด่วนคร่ำครวญไป

ก็บอกแล้วเป็นลิงหญิงมิเชื่อ
"แก้ว"คงเบื่อจึงพรากมิอยากใกล้
ดินรมณ์ร้อนงอนเก่งมิเกรงใจ
จึงจำไกลไม่กลับมารับนวล

จงลดความซาดิสม์แล้วคิดใหม่
บรรเทาใจกลืนกล้ำอย่ากำสรวล
หากเลิกเอาแต่ใจไม่เรรวน
แก้วอาจหวนคืนมาหายุพิน

ลุง"รพีฯ" แบกกรงตรงมาหา
ทานข้าวปลากันก่อนวอนโฉมฉิน
สองชายมองสบตาปรึกษายิน
แล้วจับ"ดิน" ยัดกรง คงสิ้นฤทธิ์

 

"มุนีน้อย"

[D]

จะได้จ่ายนอกระบบใช้ลบหนี้
สองชีวีสดใสไม่เคอะเขิน
ร้องเพลงหน้าเซเว่นอย่างเพลิดเพลิน
เจ้าร้องเชิญ "คนพิการ ขอทานใจ”

ไพร พนาวัลย์

 

ด้วยสองเท้าก้าวบึ่งถึงเมืองลพ
บังเอิญพบเฒ่าชแร...แก่ไปไหม...?
ผมคิ้วเคราขาวเขรอะเปรอะเหงื่อไคล
ผิวแห้งไหม้ดำด่างคางหย่อนยาน

เสียงแหบพร่าตาขุ่นหมุนมาจับ
มือคว้าหมับที่แขนแสนจะกร้าน
บอกว่าคือ"แก้วก้อง"มองตั้งนาน
ชักรำคาญสลัดพรืดหวืดออกไป

หาเหตุผลร้อยทางมาวางทอด
นึกแล้วปอด"แก้วก้อง"มิผ่องใส
"แก้ว"ของฉันเคยคุ้นละมุนละไม
แล้วนี่ไหงเหี่ยวจังโว้ย.ย.ย.โกยละโยม 

"ดิน"

[D]

ฯลฯ

ลุง"รพีฯ" แบกกรงตรงมาหา
ทานข้าวปลากันก่อนวอนโฉมฉิน
สองชายมองสบตาปรึกษายิน
แล้วจับ"ดิน" ยัดกรง คงสิ้นฤทธิ์

 

"มุนีน้อย"

นอนอึ่ดถึดเลยฉันพลันห่อเหี่ยว
หมดแรงเรี่ยวคุดคู้รู้ไร้สิทธิ์
สาวเหลือน้อยคราวนี้จบชีวิต
นอนหงุดหงิดในกรงกลางดงดาน

รอความตายกรายใกล้ใจเต้นถี่
ไย"มุนีฯ" "รพีฯ"อ้ายหมายสังหาร
คิดกระทำอุกอาจวาดแผนการ
คงชำนาญซิชาย...ขายสตรี

สองมือก้มกราบกรานปากขานขอ
น้ำตาคลอจากจินต์ไหลรินปรี่
วอนเถิดนะสองชายขายทั้งที
โปรดปรานีหาหล่อรวยรักหมวยไทย

"ดิน"

[muneenoi]

คงหายซ่าคราเข็ญเห็นแล้วสิ!
แล้วอย่าริดื้อดึงจนถึงไหน
อยู่นิ่งนิ่งพิงกรงอย่างงไป
คิดแผนใหม่เสียก่อนจงนอนรอ

หมวยดำคงขายยากหากส่งออก
ไปเมืองนอกชอกช้ำทำไงหนอ
ร้อยห้าสิบราคาน่าจะพอ
กลัวเขาต่อร้อยเดียวเสียวขาดทุน

แถมสินค้าเริ่มเหี่ยวเหลียวไม่จืด
เนื้อหนังยืดขรุขระเหมือนขนุน
หากคนซื้อเมตตามีการุณย์
คงเป็นบุญหมวยแก่ดูแลดี

เริ่มใจอ่อนเห็นน้องนอนร้องไห้
หรือเปลี่ยนใจไม่ขายอายศักดิ์ศรี
รอปรึกษาแผนการท่านรพีฯ
อีกวิธี"ฆ่าหมกป่า"ก็น่าลอง 

 

"มุนีน้อย"

[D]

แสนลำบากกายาสารพัด
แข้งขาขัดตะคริวปวดนิ่วน่อง
กินอ่อมหนอนเมื่อวานดันมวนท้อง
พีจ๋าน้องปวดครี่จัง...ทำยังไง

โอ๊ย.ย.ย.สุดจะทนขนลุกซู่
น้องนี้มิคิดตู่ พี่ดูได้
อย่ากักกันรีบหน่อยปล่อยเร็วไว
มันเริ่มไหลแล้วนะเดี๋ยว..จะไม่ทัน

"ดิน"

[muneenoi]

มุกครี่ใช้กับพี่มิได้ดอก
จะไม่ปล่อยเธอออกบอกเลยนั่น
หากปวดมากปล่อยได้ไม่ว่ากัน
พี่จะหันหน้าหนี...ครี่ตามบาย

ทางคงแห้วแล้วหนาแม่ยาหยี
หมดวิธีตัวรอดจอดเมื่อสาย
อ้างมุกเก่าเจ้าเห็นเป็นไม้ตาย
ก่อนวางวายดับดิ้นสิ้นลมปราณ

ไม่ต้องปล่อยลมโชยโอยเหม็นหึ่ง
หน้าบูดบึ้งบิดเบี้ยวเดี๋ยวสงสาร
รีบปล่อยซากหนอนเก่าอย่าเน่านาน
เดี๋ยวถ่ายคลิปประจาน"บ้านกลอนไทย" 

 

"มุนีน้อย"

[D]

☼☼☼ โหย ย ย ย ไม่มีใครมาช่วยเลยเหรอ โดนขังเนี่ย....?

ท่าน"มุนีฯ"ใจร้าย ย ย ย ย

นึกออกแระ...

มิคิดจะตีรวนชวนทะเลาะ
ปล่อยน้องเถาะพี่จี๋เดี๋ยวอี้ไหล
น้องจะมอบคำมั่นสัญญาใจ
ต่อนี้ไปไม่ถามตามคนรัก

จะลืมคนชื่อ"แก้ว"ให้แล้วสิ้น
ล้างดวงจินต์ให้ผ่องน้องตระหนัก
ไตร่ตรองดีถี่ถ้วนสมควรภักดิ์
แน่ใจนักคือพี่"มุนีน้อย"

จะไม่มีใครแน่แดถวิล
เชื่อใจ"ดิน"เถอะพี่มิขี้ฝอย
ใจน้องกว้างเหลือเฟือพ่อเนื้อกลอย
เถอะนะปล่อยน้องจะพลอดกอดพี่ชาย

"ดิน"

[muneenoi]

เหลือเพียงเธอกับพี่ที่ป่าใหญ่
บ้านกลอนไทยไร้คนเหมือนหล่นหาย
แปลกใจอยู่เหมือนกันวันเดียวดาย
คนมากมายลี้หลบมิพบเงา

สงสัยกลัวดินน้องจ้องหาเรื่อง
ยามขัดเคืองไร้ "แก้ว" ส่อแววเหงา
หากเสือร้ายย่องงาบคาบสองเรา
พี่ขอเอา"ดิน"นางวางสังเวย

 

"มุนีน้อย"

(นั่นอะดิ ?  )

[D]

อ้าว..เฮ่ย...?

ไหงมาต่อกันได้ลงตัวเงี้ยล่ะ ท่าน

5555555555555555555

[muneenoi]

เห็นแค่คำว่า "ร้ายยยย" ท้ายศัพท์น้อง
พี่ก็ลองยิงเปรี้ยงมิเลี่ยงสาส์น
เสือปืนไวอย่างพี่นี้ชำนาญ
เรื่องกลอนกานท์หว่านถ้อยมิคอยใคร

หากเธอหลบพบหน้าจะล่าแหลก
มิต้องแปลกจินต์หรอกจะบอกให้
ยิ่งเป็นคนน่ารักชักปืนไว
พี่จะไล่ยิงม้วยด้วยรักจริง

 

"มุนีน้อย"