http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=02-2010&date=01&group=41&gblog=1O โวหารภาพพจน์ .. O
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
O ความ-คำเพราะคัมภิระประพจน์
ระบุบทะบาทมี
เหมือนคอยจะปล่อยทิฐิวิถี
บทะธีระหนักหนา
O ยั่วแย้งแสดงวุฒิวิภาษ
ผิวะปราศก็แต่ปรา-
รมภ์ตนจะป่นอัตะสถา-
นะสภาวะรูปรอย
O จึงคำเพราะคำระบุระบือ
ก็กระพือซะเลิศลอย
เชื่องเชื่อก็เหลือจะผละจะถอย
จิตะคล้อยบ่อาจขืน
O พากย์ชี้วิถีวัตระประพฤติ
อัตะยึดก็หยัดยืน
นำทางระหว่างนิละทะมื่น
จะลุตื่น ณ ในตน ?
O แว่วเสียงก็เพียง..อุระระรัว
นิระกลัวจะหลงกล
แห่ห้อมตะล่อมสัทะระคน
นยะล้นพิมลหลาย
O สรรสรรพะศัพท์ธิระประดิษฐ์
ตละคิดก็คมคาย
ว่อนวางพยางคะอภิปราย
จิตะคล้ายจะเคลิ้มฝัน
O หวั่นไหวกระไร..สุภะประพจน์
มธุรสะโรมรัน
หลักการก็ควานและเสาะกระสัน
อภินันทนาไทย
O การเมือง ณ เบื้องปุระสยาม
ขณะทรามละลามนัย
เสียงสู่ก็รู้มุสะสมัย
สุตะใด-ประดาเดียว
O เมื่อทราม..ละลามระยะประเทศ
นยะเลศะกรูเกรียว
คมคำกระหน่ำ..ฤจะเฉลียว
ผิวะเขี้ยวจะขบลง
O พรรณนาประดานยะประดุจ-
บริสุทธิแผ่วง
ไหนเลยจะเคยจะพิสวง-
อุปสงคะดั้งเดิม
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
O ลมตื่นระผืนน้ำ - - - ภพะต่ำก็ตวงเติม-
คำหวานประสารเสริม - - - ฤดิเริ่มก็ปรารมภ์
O โกสุมปทุมา - - - ดละภาวะหอมพรม
ผึ้งภู่ ฤ รู้สม- - - - มุติห่มจะร้างหาย
O ดอกขาวอะคร้าวรูป - - - วตะลูบก็รำบาย-
หอมฟุ้งจรุงหมาย - - - ผิวะตายจะยอมตน
O อำนาจและอาชญา - - - เสาะสภาวะเพื่อพล-
อวยเดชวิเศษผล - - - จะผละพ้น ฤ แผดเผา ?
O เนานันทะสรรเสริญ - - - ขณะเพลิน ฤ ผ่อนเพลา
ยศศักดิ์ฉลักเขลา - - - ก็ระเร้าฤดีรมย์
O ขัดแย้งเพราะแย่งยำ- - - - สัทะธรรมะติดตม
เคลิ้มขำกะคำคม - - - ขณะถ่มเลอะดินแดน
O แบ่งข้างระหว่างข้า - - - คุณะค่าก็คลอนแคลน
จึงอานุภาพแสน- - - - ยะจะแม้นจะมอดลง
O อำนาจและอาชญา - - - ดละทาสะรูปทรง
การเลศะเจตมง- - - - คละคงจะมีหรือ
O ร่มบุญ..สกุลคน - - - ธนะพละร่วมมือ
เล่ห์ฉันทะบันลือ- - - - ก็กระพือกระเพื่อมหาง
O เก่งกาจกระไรคน - - - คติวนและว่อนวาง
เชื่องเชื่อ .. ก็เหลือง้าง- - - - จะเสาะอ้างกะเหตุผล
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
O อึ้มแอ้มออกเสียง - - - นั้นเพียงเพื่อชน
เหลียวมองจ้องตน - - - คำรนโวหาร
O ฟังเถิดฟังคำ - - - ลึกล้ำหลักการ
อักโขโอฬาร - - - เพื่อบ้านเพื่อเมือง
O รับใช้อำนวย - - - ย่อมด้วยศรัทธา
หลงรักนักหนา - - - บอดบ้าเปล่าเปลือง
O ตอกลิ่มทิ่มแทง - - - พวกแดงพวกเหลือง
อกกรุ่นขุ่นเคือง - - - เชื่อเชื่องพอกัน
O เป็นไทด้วยชาติ - - - เป็นทาสด้วยใจ
ตื้นเขินเกินไหว- - - - ทันไขรำพัน
O เรื่องนึกตรึกตรอง - - - บกพร่องเกินฝัน
แว่วโจษโทษทัณฑ์ - - - หูหันรอเสียง
O ปรุงแต่งภาพพจน์ - - - งามรสวาที
ออกสื่อช่วยชี้ - - - วาดวีสำเนียง
O นั้นถูกนี้ผิด - - - รอพิศรอเพียง-
ความถ้อยร้อยเรียง - - - อยู่เคียงหน้าตน
O จับโยงเรื่องราว - - - รู้กล่าวรู้คาด
เพื่อชนทั้งชาติ - - - รู้ภาษรู้พล
O ตราบน้อมใจนับ - - - ตอบรับลุกลน
กี่ครั้งกี่หน - - - ทุกหนทุกครั้ง
O คือปราชญ์คอยปราม - - - ป้องทรามเข้าแทรก
จำนรรจ์จำแนก - - - ความแจกให้ฟัง
O จงร่ำจงเรียน - - - ถ้อยเธียรเพียรฝัง
อย่าหยุดอย่ายั้ง - - - ตอบตั้งศรัทธา
O เยี่ยงนี้คือชน - - - พล่ามบ่นรักชาติ
เยี่ยงนั้นคือทาส - - - ปลอดปราศอัตตา
O เยี่ยงนี้คือไท - - - ผู้ไร้บัญชา-
จัดตั้งสั่งหา - - - ด้วยค่าของเงิน
O ภาพนั้นดูดี - - - แต้มสีแต่งตัว
จากเท้าจดหัว - - - ถ้วนทั่วมองเพลิน
O ภาพงามเร้ารุม - - - ให้อุ้มหยอกเอิน
อิ่มร่ำจำเริญ - - - ปานเหินเวหา
O ผ่านหัวผ่านหู - - - รับรู้รับฟัง
ลึกล้ำกำลัง - - - ฝากฝังปัญญา
O ผ่านหูผ่านหัว - - - เร้ารัวศรัทธา
อาทรอ่อนล้า - - - ให้บ้าเข้าเบียน
O ความคำทำว่า - - - คิดข้าควรการ
สามารถสามานย์ - - - ควรอ่านข้าเขียน
O ความจูงฝูงชน - - - หวังผลต้องเพียร
ทอทาบภาพเธียร - - - วกเวียนตราบวาย
