ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สีเมจิก]

เขียนข้างฝา “บวชชีเพราะหนีรัก”   เจอหาญหักช้ำชอกหลอกเหมือนผี
มาต่อท้าย “อกหักเพราะรักชี”   น้องด่วนหนีพี่ไปไม่ทันลา 

“โต้งรักก้อย” คอยผ่านบ้านเสมอ   งานแรกเจอมาจัดวัดสาขลา
ปลายปีก่อนครั้งนั้นชวนกันมา   แหลมฟ้าผ่าบ้านต้อมป้อมพระจุลฯ 

“แอบรักต่าย" หม้ายสาวราวครึ่งปี   เพิ่งรู้มีลูกติดคิดหัวหมุน
รักเข้าแล้วบาปหรือคือเศษบุญ  ต้องเกื้อหนุนจุนเจือเผื่อลูกชาย 

"คุณครูน้อย" จากดอยคอยแฟนหนุ่ม   เหงากลุ้มรุมจึงเพียรเขียนจดหมาย
บรรยายเล่าเรื่องราวเปลี่ยวเปล่าดาย   หาเพื่อนชายใจตรงคงได้เจอ 

ฝากระดานคลาคล่ำคำอักษร   จารึกตอนเศร้าเหลือเพื่อเสนอ
เข้าถึงใจผู้อ่านผ่านพบเจอ   เจ็บช้ำเพ้อพักพิงอิงศาลา

“สีเมจิก”

ปล. รักคนอ่าน   

[panthong.kh]

แวะมาอ่าน สะอึกสะอื้น ยืนร้องไห้
แสนอาลัย ทวยเทวษ เปรตชิงหมา
เห็นกันอยู่ หลัดหลัด ใครขัดตา
จึงลักพา หมาฉัน ไปทันใด

เขียนจากดง กันดาน ผ่านหุบเหว
รักคนเลว ชาติชั่ว ตัวกินไก่
มาย่ำยี หลอกเรา เฝ้าเอาใจ
มาขี้ใส่ ใจฉัน มันแค้นเคิอง

เขียนจากดง กันดาน ผ่านขอบฟ้า
หากเจอหน้า เมื่อไหร่ ไอ้คุณเขื่อง
จะจับแก้ ผ้าผ่อน สอนคนเมือง
ให้มดเหลือง ขบกัด ต้องจัดเต็ม

พันทอง
มดเหลืองเป็นคู่อริของมดแดงจ้า
 

[tina]

แวะผ่านมา ศาลานี้ มีคนนัก
ต่างทายทัก สลักย้อน กลอนข้นเข้ม
บ้างอกหัก รักเศร้า เหงาทุกเกมส์
ไม่ปรีเปรม สุขสม อารมณ์ดี

ยืนอ่านจน น้ำล้นตา พาใจเศร้า
ฤาฝุ่นเข้า เบ้าตา บ้าหรือนี่
ไม่น่าผ่าน อ่านซ้ำ ย้ำชีวี
ขอสักที มีสลัก เป็นหลักกลอน

หากหลงทาง ย่างทน จนหาเจอ
หากหลงเธอ เพ้อช้ำ ระกำซ้อน
ส่วนความรวย สวยได้ ไม่ถาวร
ที่แน่นอน ความจน ข้นแค้นใจ

แล้วเขียนเติม เสริมท้าย หมายความว่า
ฉิ่งฉ่องสี่ ครีห้า ว่ากันไว้
ไม่ราดน้ำ ทำเปื้อนรก เพิ่มหกไป
เข้าห้องน้ำ เมื่อไร จ่ายด้วยเธอ ...

[สะเลเต]

เพียงคนเศร้าซมซานผ่านมาต่อ
ถึงหน้างอก็รัก ตัวใหญ่เว่อร์
ป๋าเอ็นดูนู๋นา นพรักเธอ
รอเมียเผลอเจอกัน ขวัญชอบญา

เติมต่อ"รักเริ่มลดตอนหมดโปรฯ"
รักนะเด็กโง่ ..รีบเขียนกลัวคนว่า
"น้ำตาตก อกเดาะเพราะหน้าตา"
ด้วยปากกาด้ามเก่าเศร้ายามเย็น

จารึกความหมองหม่นจากคนเศร้า
บริเวณเสาสี่ต้น..ปลอด!!คนเห็น
ณ ศาลาริมทางอย่างลำเค็ญ
และลงท้ายลายเซ็น..ว่า..สะเลเต

....... ......

[คารมจมโคลน]

พาฝัน

มีคนถาม มีใคร บ้างหรือเปล่า
ไม่เคยหนาว หทัย บ้างเลยหรือ
มีบ้างไหม ใครคนนั้น คอยหารือ
ให้ยึดถือ ใครคนนั้น เป็นมั่นหมาย

มีคนถาม เหงาบ้างไหม
ฉันตอบให้ เหงาสิ เหงาชิบหาย
บางวันอยาก โดดบันได ให้ขาหักตาย
แต่เสียดาย สงสารขา เอาไว้เดิน

มีคนถาม หลับได้ไง ในคืนเหงา
เรื่องมันเศร้า เล่ายาก ออกจะเขิน
ก็อยากมี อยู่ดอก คนหยอกเอิน
พูดเรื่องนี้ แล้วกูเขิน แสนจนใจ

เรื่องผู้หญิง สวยสวย กูก็ชอบ
อยากจะหอบ กลับห้อง ดองใส่ไห
หรืออบแห้ง เอาไว้เชย ดั่งลำไย
หรือเก็บไว้ ในกล่องแก้ว ไว้ดูชม

มึงนี่บ้า หรือไรหวา คิดแบบนี้
เพื่อน กูโทษที ชีวิต มันออกขม
อยากเข้าคอส สักเดือน ไปอบรม
เรื่องสุขสม ในความรัก ดูซักที

แต่ก็มี คนรีเควส มาอีกว่า
จบไปแล้ว หางานใด จะสุขี
แหมะ ตอบได้ ไม่ต้องคิดดี
ทำนาสิพี่ รวยจะตาย เขาทำกัน

เฮ้ย! ทำนา มึงบ้าหรือเปล่า
แค่ซื้อข้าว พอแล้ว มึงอย่าฝัน
เขาเลิกแล้ว เรื่องทำนา หึ่ย!เขาไม่ทำกัน
มึงอย่าฝัน อย่าหวังเลย เชยจะตาย

งั้นอย่าหวัง ชาตินี้ จะมีเมีย
โถ่ ไอ่เหี้ย จบปริญญา ทำนา ไอ้ชิบหาย
เขาเรียนมา เพื่อไม่ได้ กลายเป็นควาย
แต่สุดท้าย กลับถอยหลัง เพื่อเข้าคลอง

เออ! กูผิด ที่คิดแบบนั้น
แต่ความฝัน กูคือสุข สิ้นทั้งผอง
อยู่ที่บ้าน พร้อมหน้า พ่อ แม่ พี่น้อง
ถอยเข้าคลอง ก็คลองบ้านกู จะเป็นไร

อันผู้หญิง มีมาก สวยหยาดฟ้า
งามแต่หน้า น้ำใจเล่า ดูที่ไหน
สวยทั้งรูป พร้อมทั้งรัก เพริศพริ้งทั้งใจ
กูอยากได้  แบบนี้  ผิดหัวใคร

จะมีหรือ หญิงใด  รักใคร่สมัคร
ร่วมทางรัก หนุ่มบ้านนอก หน้าไม่ใส
ปลูกมะเฟือง พริกมะกรูด ทั้งลำไย
โลกสดใส ใจเป็นสุข ที่บ้านนา

นายเมฆ

แต่งไว้ตอนปีหนึ่ง(ถ้าจำไม่ผิด)อารมณ์ประมาณ เห็นคนมีคู่แล้วอยู่ไม่ได้ ช่วยติเตือนหน่อยครับ


 

[panthong.kh]

อ่านศาลา คนเศร้า เราหัวเราะ
เมื่ออกเดาะ มานาน มานเหว่ว้า
กินไม่ได้ ตอนนั้น มันชินชา
ใจลอยคว้า น้ำร้อน ป้อนปากตน

ความจำเริ่ม เลอะเลือน เหมือนถูกอัด
สวนด้วยหมัด ฮุกขวา ชั่วพริบหล่น
ฝูงหิ่งห้อย ร้อยล้าน พาลบินวน
ดวงกมล หม่นรอบ ขอบตาบวม

นั่งมุมห้อง ร้องไห้ ไร้ฝนตก
จึงตลก ไม่ออก ช้ำชอกอ่วม
เคยแข็งแกร่ง แรงลด หมดสำรวม
น้ำตาท่วม ผ้าเช็ดหน้า หูตาลาย

อ่านศาลา คนเศร้า เราจึงขำ
การกระทำ เก่าก่อน ย้อนความหมาย
เป็นไปได้ อย่างว่า ช่างน่าอาย
แต่ตอนนี้ สบาย คล้ายมีภูมิ
พันทอง
๑๕/๖/๕๗
 

[สีเมจิก]

แวะมาอ่าน สะอึกสะอื้น ยืนร้องไห้
แสนอาลัย ทวยเทวษ เปรตชิงหมา
เห็นกันอยู่ หลัดหลัด ใครขัดตา
จึงลักพา หมาฉัน ไปทันใด

เขียนจากดง กันดาน ผ่านหุบเหว
รักคนเลว ชาติชั่ว ตัวกินไก่
มาย่ำยี หลอกเรา เฝ้าเอาใจ
มาขี้ใส่ ใจฉัน มันแค้นเคิอง

เขียนจากดง กันดาน ผ่านขอบฟ้า
หากเจอหน้า เมื่อไหร่ ไอ้คุณเขื่อง
จะจับแก้ ผ้าผ่อน สอนคนเมือง
ให้มดเหลือง ขบกัด ต้องจัดเต็ม

พันทอง
 

ขึ้นศาลามารอขอหลบฝน
เห็นรอยวนอักษรกลอนด้วยเข็ม
เขียนถึงหมากาไก่ใส่จัดเต็ม
ฉันยืนเล็มขนมปังตั้งใจดู

ฮาก็ฮา..น่ากลัว..ตัวเราหรือ?
ที่เขียนคือ?แค้นแบบแทบกัดหู
มีจะจับแก้ผ้าหาคนดู
ซวยล่ะตรูรอดไหมร้อนใจจริง

มองซ้ายขวาหน้าหลังก็ยังเงียบ
ซ้ายย่างเหยียบเตรียมลง...คงเรื่องหญิง
"หลวงพ่อโกย" แว๊บจิตคิดพึ่งพิง
สองเท้าวิ่งหน้าตั้งไม่รั้งรอ

"สีเมจิก"

 

[สีเมจิก]

แวะผ่านมา ศาลานี้ มีคนนัก
ต่างทายทัก สลักย้อน กลอนข้นเข้ม
บ้างอกหัก รักเศร้า เหงาทุกเกมส์
ไม่ปรีเปรม สุขสม อารมณ์ดี

ยืนอ่านจน น้ำล้นตา พาใจเศร้า
ฤาฝุ่นเข้า เบ้าตา บ้าหรือนี่
ไม่น่าผ่าน อ่านซ้ำ ย้ำชีวี
ขอสักที มีสลัก เป็นหลักกลอน

หากหลงทาง ย่างทน จนหาเจอ
หากหลงเธอ เพ้อช้ำ ระกำซ้อน
ส่วนความรวย สวยได้ ไม่ถาวร
ที่แน่นอน ความจน ข้นแค้นใจ

แล้วเขียนเติม เสริมท้าย หมายความว่า
ฉิ่งฉ่องสี่ ครีห้า ว่ากันไว้
ไม่ราดน้ำ ทำเปื้อนรก เพิ่มหกไป
เข้าห้องน้ำ เมื่อไร จ่ายด้วยเธอ ...

"tina"

แวะศาลาอีกครั้งมานั่งลง
คำบรรจงโบราณอ่านเสมอ
คำ "เรือนสามน้ำสี่" ที่เคยเจอ
วันนี้เออ "ฉ่องสี่ ครีห้า" น่าสนใจ

หยิบกระเป๋านับตังค์เตรียมสั่งจ่าย
หากเริ่มคล้ายหนักเบาเร่งเร้าไหล
เธอบอกเข้าห้องน้ำย้ำคำไป
เพิ่มหกใส่ไม่ราดสิบบาทพลัน

น้ำตาฉันคลอคลอพอปลาบปลื้ม
จะไม่ลืมนะเออเธอบอกฉัน
เขียนเป็นกลอนบนฝามาบอกกัน
เธอใครนั่นแสนดีมีเมตตา

ด้วยซึ้งใจเธอนั้นฉันเขียนตอบ
ส่งกลอนมอบไมตรีที่ข้างฝา
เขียนถ้อยคำแสนสวยด้วยปากกา
เขียนบอกว่า "เธอครี พี่จ่ายเอง"

"สีเมจิก"

[Prapacarn ❀]

คิดตั้งนาน..ฉ่องสี่ ถ้าครีห้า
หลงเข้ามา เจอเจ้ามือ.. อือ!! เธอเจ๋ง
ทำธุระเรียบร้อยค่อยบรรเลง
จารึกเพลง..เขียนกานท์ บนบานประตู
 
อ้อ! หัวฉีด ไม่เอา..เค้าไม่ชอบ
ขันนั่นขอบ ดำปื๋อ..บรื๋อ..อ.. เสียวหู
นั่งลงนึก ตรึกตรอง..ยองยองดู
ขนลุกซู่..ฉ่องวิ่งหนี ครีหดตาม
 
• ผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม... •

(เค้ามาผิดศาลาเปล่าเนี่ยะ... ??)

[สีเมจิก]

เพียงคนเศร้าซมซานผ่านมาต่อ
ถึงหน้างอก็รัก ตัวใหญ่เว่อร์
ป๋าเอ็นดูนู๋นา นพรักเธอ
รอเมียเผลอเจอกัน ขวัญชอบญา

เติมต่อ"รักเริ่มลดตอนหมดโปรฯ"
รักนะเด็กโง่ ..รีบเขียนกลัวคนว่า
"น้ำตาตก อกเดาะเพราะหน้าตา"
ด้วยปากกาด้ามเก่าเศร้ายามเย็น

จารึกความหมองหม่นจากคนเศร้า
บริเวณเสาสี่ต้น..ปลอด!!คนเห็น
ณ ศาลาริมทางอย่างลำเค็ญ
และลงท้ายลายเซ็น..ว่า..สะเลเต

"สะเลเต"

....... ......

ฝนตั้งเค้าเศร้านักรักลาจาก
เดินขาลากมองมาตาแทบเข
ด้วยพิษรักหนักเกินเดินซวนเซ
ตุหรัดตุเหร่เป๋ส่ายใจกายเรา

เห็นโปรฯใหม่จัยกว่าน่าทดลอง
เศร้าเลยต้องแอบมาศาลาเหงา
เหลียวซ้ายขวาเขียนบ้างอย่างเบาเบา
คนอย่างเรา "ไม่หล่อแต่ก็จน"

พอเขียนเสร็จซึมเศร้าเข้ารำลึก
ความรู้สึกตอนนั้นมันสับสน
ดูเพี้ยนเพี้ยนเขียนผิดคิดกังวล
จิ้งจกบนศาลาคลานมามอง

"สีเมจิก"

[สะเลเต]

จะมีหรือ หญิงใด  รักใคร่สมัคร
ร่วมทางรัก หนุ่มบ้านนอก หน้าไม่ใส
ปลูกมะเฟือง พริกมะกรูด ทั้งลำไย
โลกสดใส ใจเป็นสุข ที่บ้านนา

นายเมฆ

 

มีคนถาม เหงาบ้างไหม
บอกเขาไปได้แต่พยักหน้า
คุยกับน้องมะเฟือง ตลอดเวลา
น้องมะกรูดจ๊ะจ๋า สบายแฮ

บ้างครั้งเหงาเศร้านิดอย่าคิดหนัก
เพราะความรักลอยลมตรมแทบแย่
ขอแนะนำ เย้าหยอกต้นดอกแค
หรือตอแย ต้นข้าว เหงาหายพลัน

มองฟ้านั้นวันนี้ที่สดใส
กิ่งลำไยใบมะกรูดพูดอยู่นั่น
โลกสดใสยามจ้องมองตะวัน
ตรูว่ามัน แจ่มมาก หากเศร้าใจ

--- สะเลเต ---

[คารมจมโคลน]

มีคนถาม เหงาบ้างไหม
บอกเขาไปได้แต่พยักหน้า
คุยกับน้องมะเฟือง ตลอดเวลา
น้องมะกรูดจ๊ะจ๋า สบายแฮ

บ้างครั้งเหงาเศร้านิดอย่าคิดหนัก
เพราะความรักลอยลมตรมแทบแย่
ขอแนะนำ เย้าหยอกต้นดอกแค
หรือตอแย ต้นข้าว เหงาหายพลัน

มองฟ้านั้นวันนี้ที่สดใส
กิ่งลำไยใบมะกรูดพูดอยู่นั่น
โลกสดใสยามจ้องมองตะวัน
ตรูว่ามัน แจ่มมาก หากเศร้าใจ

--- สะเลเต ---

[/quote]

ผมว่ามัน บ้ามาก หากทำไป
มีที่ไหน คนคุย กับต้นไม้
ทั้งต้นข้าว ดอกแค และลำไย
น้องมะเฟือง น้องมะไฟ ใครคุยเป็น

ยังไม่ถึง กับบ้า ดอกพี่ท่าน
แค่นึกฝัน ฝันกลางวัน ดังที่เห็น
ฝันว่านอน คลึงเคล้า เจ้าเนื้อเย็น
คนมาเห็น เป็นขอนไม้ ละอายใจ

ก่อนหน้านี้ ที่จะตอบ กลอนพี่ท่าน
ผมก็ฝัน จริงจริง อยากฟังไหม
ผมฝันว่า ผมเคยฝัน เอ๊ะแปลกใจ
เป็นไปได้ ผมเคยฝัน แน่จริงเอย

นายเมฆ

 

[@free]

...

ถึงทีเราเข้ามาศาลาเศร้า
ไม่ต้องเย้าคนง่วงอย่าห่วงขำ
สาม-ศูนย์ฝั่งฝรั่งเศสต้นเหตุทำ
เสียส้มตำหรือเป่าก็เราลืม

...

<a href="http://www.youtube.com/v/KPyTitrzDKM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/KPyTitrzDKM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[tina]

แวะศาลาอีกครั้งมานั่งลง
คำบรรจงโบราณอ่านเสมอ
คำ "เรือนสามน้ำสี่" ที่เคยเจอ
วันนี้เออ "ฉ่องสี่ ครีห้า" น่าสนใจ

หยิบกระเป๋านับตังค์เตรียมสั่งจ่าย
หากเริ่มคล้ายหนักเบาเร่งเร้าไหล
เธอบอกเข้าห้องน้ำย้ำคำไป
เพิ่มหกใส่ไม่ราดสิบบาทพลัน

น้ำตาฉันคลอคลอพอปลาบปลื้ม
จะไม่ลืมนะเออเธอบอกฉัน
เขียนเป็นกลอนบนฝามาบอกกัน
เธอใครนั่นแสนดีมีเมตตา

ด้วยซึ้งใจเธอนั้นฉันเขียนตอบ
ส่งกลอนมอบไมตรีที่ข้างฝา
เขียนถ้อยคำแสนสวยด้วยปากกา
เขียนบอกว่า "เธอครี พี่จ่ายเอง"

"สีเมจิก"

มีคนจ่าย ได้ครี่ ดีไปอย่าง
เป็นข้ออ้าง กร่างทั่วไป ใช้ข่มเหง
พี่จิกชั้น ขาใหญ่ ใครต้องเกรง
เด๋วพี่เค้า จ่ายเอง ไม่ต้องกลัว

ทั้งศาลา พี่จิกคุม หนุ่มภูธร
เขียนเป็นกลอน ย้อนกลับ สลับหัว
"น้องมีแต่จะให้พี่ ครี่หมดตัว..."
อยากได้คู่ ก็กลัว จะน่าอาย

เลยต้องผละ ละให้คิด ปริศนา
รีบออกจาก ศาลา พาใจหาย
เกรงพี่เห็น เป็นแซวแซะ ระแคะระคาย
แต่กลับกลาย คิดน้องครี่ วิ่งหนีมา


 

[/b]

[สีเมจิก]

(ต่อพี่พันทองกลอนที่ 2)

วิ่งกลับมาศาลาหาบางใคร
กระชากใจพลั้งพลาดอาจโดนอุ้ม
เดินเมียงมองทุกตรอกทุกซอกมุม
แม้แต่หลุมแมวขุดยังมุดมอง

เธอคนนั้นทำเอาเราใจแป้ว
ไม่มีแล้วนี่นาพาสยอง
เลยนั่งจิ้มพริกกะมะม่วงดอง
นั่งตรึกตรองเรื่องราวคราวผ่านมา

เหลือบมองตรงม้านั่ง .. หนังสือเก่า!! 
ใครหนอเอาวางไว้อยู่ใกล้ขา
จึงก้มลงแล้วหยิบพลิกขึ้นมา
ชื่อ "ศาลาคนเศร้า" เก่าจริงจริง

เนื้อหาในหนังสือคือเรื่องเขา
คล้ายเรื่องเราเวียนวนคนชายหญิง
ทั้ง สาว แก่ แม่ม่าย ชาย โสด ซิง
เรื่องราวอิงเศร้าโศกแบบโลกเป็น 

"สีเมจิก"

[สีเมจิก]

(ต่อกลอนคุณแซม)

 

คำฉ่องสี่ครีห้าบนฝานั่น
เล่นเอาฝันละเมอเพ้อความหมาย
ยามนั่งครี่ฉิ้งฉ่องต้องตะกาย
วาดเส้นสายลายมือฝากชื่อกัน

คุณแซมมาศาลาหรือห้องน้ำ
ขนกระหน่ำลูกซู่ดูสินั่น
แล้วมีเรื่องอะไรหนีใครกัน
ตัวซีดสั่นหน้าเซียวเชียวน่ะแซม

"สีเมจิก"

 

[สีเมจิก]

(ต่อกลอนท่าน @free)

 

เสียส้มตำอย่าเสียมะละกอ
เสียงอังกอร์หลายชุดทีมสุดปลื้ม
ลุ้นควบครึ่งเงินคล่องต้องหยิบยืม
อยากจะลืมตอนเสียมันเพลียใจ
 
"สีเมจิก"

 

[สีเมจิก]

มีคนจ่าย ได้ครี่ ดีไปอย่าง
เป็นข้ออ้าง กร่างทั่วไป ใช้ข่มเหง
พี่จิกชั้น ขาใหญ่ ใครต้องเกรง
เด๋วพี่เค้า จ่ายเอง ไม่ต้องกลัว

ทั้งศาลา พี่จิกคุม หนุ่มภูธร
เขียนเป็นกลอน ย้อนกลับ สลับหัว
"น้องมีแต่จะให้พี่ ครี่หมดตัว..."
อยากได้คู่ ก็กลัว จะน่าอาย

เลยต้องผละ ละให้คิด ปริศนา
รีบออกจาก ศาลา พาใจหาย
เกรงพี่เห็น เป็นแซวแซะ ระแคะระคาย
แต่กลับกลาย คิดน้องครี่ วิ่งหนีมา

"tina"
 

 
โปรดจำ!!พี่คนนี้มีแต่ให้
จงครี่ไปให้สุดสุดน้องจร๋า
พี่ทุ่มเงินเป็นตั้งทั้งเวลา
จัดเต็มมาเพื่อสุขของทุกคน

น้องจะตอบแทนพี่ ครี่หมดตัว
ขอหมี่ซั่วสักชามยามหน้าฝน
หรือหมึกแห้งมันแกวแถวหนองมน
ไม่ต้องทนลำบากฝากครี่กัน

ว่าแล้วพี่เขียนต่อบนคอเสา
ไขว้คำเข้าให้น้องต้องหฤหรรษ์
พี่ "สปอร์ต กทม. หนุ่มใหญ่" จัยตรงกัน
สาวใฝ่ฝันนั้นชัวร์ทั่วศาลา
 
"สีเมจิก"

 

[panthong.kh]

(ต่อพี่พันทองกลอนที่ 2)

วิ่งกลับมาศาลาหาบางใคร
กระชากใจพลั้งพลาดอาจโดนอุ้ม
เดินเมียงมองทุกตรอกทุกซอกมุม
แม้แต่หลุมแมวขุดยังมุดมอง

เธอคนนั้นทำเอาเราใจแป้ว
ไม่มีแล้วนี่นาพาสยอง
เลยนั่งจิ้มพริกกะมะม่วงดอง
นั่งตรึกตรองเรื่องราวคราวผ่านมา

เหลือบมองตรงม้านั่ง .. หนังสือเก่า!! 
ใครหนอเอาวางไว้อยู่ใกล้ขา
จึงก้มลงแล้วหยิบพลิกขึ้นมา
ชื่อ "ศาลาคนเศร้า" เก่าจริงจริง

เนื้อหาในหนังสือคือเรื่องเขา
คล้ายเรื่องเราเวียนวนคนชายหญิง
ทั้ง สาว แก่ แม่ม่าย ชาย โสด ซิง
เรื่องราวอิงเศร้าโศกแบบโลกเป็น 

"สีเมจิก"

ฝนตกปรอย ย้อยแมะ เฉอะแฉะเหลือ
ศาลาเมื่อ วันเหงา เรามองเห็น
ใครด้อมมอง จ้องหลุม ตะคุ่มเย็น
หรือว่าเป็น คนผ่าน แถวย่านนี้

เสียงซัดสาด ซ่าซู่ จนหูอื้อ
ลมกระพือ ฝุ่นปลิว นิ่วหน้าหนี
แปลกใจจัง นั่งรอ รถเมล์ฟรี
ไม่เห็นมี มาสักคัน ฉันเศร้าใจ
พันทอง
 

[สะเลเต]

อ ย า ก มี เ รื่ อ ง ตอนเมาเราช่างกล้า
ลือกันว่า..ศาลานี้มีขาใหญ่
ฉีดสเปรย์พ่นทับตอบกลับไป
"คลี่ม๊ะออก"ฝากไว้ให้อ่านนั้น

หากแน่จริงเขียนมากล้ารึเปล่า?
สลักข้างเสาแบบย่อ..ขออย่างสั้น
ถึงขาใหญ่อย่าแหยมมาแจมกัน
หากว่าฉันคลี่ออก!!!บอกขอบคุณ
 
---สะเลเต---