ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กระจ่าน้อย]

กว่าที่คนๆหนึ่ง จะเข้มเเข็งได้..
ต้องเสียน้ำตามากมาย ไม่รู้เท่าไหร่
ตลอดระยะเวลา ที่พยามยามทำใจ..
เธอรู้บ้างไหม ..? "มันทรมาน"

รู้บ้างรึเปล่า.. ฉันต้องใช้ชีวิตแบบไหน
ถึงก้าวผ่านความเสียใจ.. อันน่าสงสาร
เธอเอ่ยคำลา ใช้เวลาเพียงไม่นาน..
แต่กว่าฉันจะลืมวันวาน มันทรมานเหลือเกิน..

โปรดเถอะนะ.. รักษาระยะ ไว้เเค่นั้น
อย่าคิดกลับหลังหัน.. เมื่ออยู่ในวันที่ห่างเหิน
ปล่อยฉันไป.. ในทางที่ฉันควรเดิน..
ความเข้มเเข็งสอนให้ฉันเมิน "คนที่ทิ้งฉันไป"


กระจ่าน้อย-เขียน
14-06-2557

[panthong.kh]

เริ่มจากเรียน เขียนอ่าน กานท์กล่อมจิต
เริ่มจากคิด ค้นคว้า ความรู้ใหม่
เริ่มก่อเกิด จินตนา- การกว้างไกล
เริ่มเข้าใจ ในมนุษย์ ปุถุชน

มีท้อแท้ แย่บ้าง ในบางครั้ง
มีชิงชัง รักเกลียด เบียดไม่สน
มีลุ่มหลง งงงวย ด้วยเพราะจน
มีพร่ำบ่น บนทาง ระหว่างเดิน

ความพยายาม ทำไป ใจมุ่งมั่น
ความขยัน หมั่นเพียร เขียนขดเขิน
ความมีใจ จดจ่อ ต่อเผชิญ
ความจำเริญ แค่เอื้อม เลื่อมแพรวพราย

เข้มแข็งไว้ เสมอ เจอปัญหา
เข้มแข็งท้า อุปสรรค ให้หักหาย
เข้มแข็งทั้ง สี่ห้อง ของใจกาย
เข้มแข็งคล้าย เหล็กใหล ใจแกร่งจริง
พันทอง
๑๔/๖/๕๗
 

[สีเมจิก]

ช่วงระยะทำใจได้แค่เพียง
นั่งคู่เคียงอดีตร้าวเศร้าขื่นขม
ภาวนาเพื่อหายคลายทุกข์ตรม 
จากสายลมต่อเนื่องเรื่องสองเรา

คำเลิกลาเธอเผยเอ่ยสั้นสั้น 
หัวใจฉันเคว้างคว้างอย่างสุดเหงา
คนไร้ค่าอย่างฉันนั้นแค่เงา 
วนเวียนเฝ้ารักเธอเพ้องมงาย

"สีเมจิก"