"อักษรารำพัน"
เ ธ อ ห ยิ บ ยื่ น
ปัจเจกชนคนอื่น..อาจมองข้าม
เธอผู้สร้างงานศิลป์กวินงาม
ร้อยเรียงพจน์บทความ..ตามจิตนาการ
ทุกเส้นสายลายสือสื่ออักษร
เปรียบกระจก..สะท้อนย้อนอีกด้าน
เธอชี้นำแนวทางสร้างผลงาน
ถ่ายทอดผ่านลานคำ..ยามรำพัน
---สะเลเต---
มือเธอที่โอบอุ้มคุ้มแรงร้อน
บอกอาทรทุกที่มีสีสัน
คือนัยยะหยิบยื่นจากคืนวัน
จึงเรานั้นเติบตนบนเวลา
เพื่อไพบูลย์บนทางที่ย่างก้าว
ผ่านเจ็บปวดรวดร้าวแสวงหา
พบความหมายหลายหลากจากน้ำตา
ก็กล่อมกมลคนกล้าขึ้นมายืน
เธอเขียนคำนำคนบนโลกหลับ
ให้รู้รับรู้จักให้หัวใจตื่น
ว่าความหวังรังรองของวันคืน
จะกลับฟื้นสดใสในดวงมาน
ให้เห็นสีชีวิตด้วยสิทธิ์สู้
สัมผัสรู้ละไมในความหวาน
ยังแต้มตื่นรื่นรับอยู่กับกาล
เพื่อผสานศรัทธาเป็นอาจิณ
ธรรมดา
