ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

..ด้วยดวงใจที่ห่วงใย..

อยู่เมืองหลวง ห่วงใย อาลัยรัก
คนรู้จัก ต่างถิ่น แผ่นดินแม่
ถึงแสนไกล เกินเพรียกหา สายตาแล
กลับใกล้แท้ แค่ระลึก นึกถึงกัน

ระยะทาง ช่างสุดห่าง ต่างไม่เห็น
ระยะเต้น วับวูบไหว ดวงใจหวั่น
เส้นขอบฟ้า ขึงครอบโค้ง โยงตะวัน
ความสัมพันธ์ ใครคนหนึ่ง ตรึงเนานาน

ชั่วขณะ บางนิรันดร์ สั่นสำนึก
ในส่วนลึก เหมือนจะหลับ กับฝันหวาน
เห็นคล้ายเงา คอยพร่ำพรอด ตลอดกาล
ยามต่างบ้าน เหย้าเรือน เพื่อนและมิตร

หรือภาระ หน้าที่ นี้กางกั้น
ต่างด้นดั้น ฟันฝ่า ชะตาลิขิต
รอนแรมร้าง ระเรื่อยเร่ เหห่างทิศ
เพียงน้อยนิด ห้วงเวลา แสนอาวรณ์

จงโชคดี เถิดอีกที มีความสุข
หากมีทุกข์ แบ่งเบาบ้าง อย่าพรางซ่อน
คลื่นคำนึง ยังไหววาด ไม่ขาดตอน
พเนจร อยู่ทุกครั้ง ริมฝั่งครวญ

วาริน
๖/๖/๕๗

[Prapacarn ❀]

Thank you to R.C. Gorman" Navajo-Dawn "

ดั่งเรือน้อยลอยเร่ทะเลกว้าง
สุดอ้างว้างวันคืนยามคลื่นป่วน
แต่ยังมีดาวสีทองส่องแสงนวล
คอยชี้ชวนมอบความหวัง..กำลังใจ

อยู่แสนไกลไหวหวั่น วันฟ้าหม่น
คิดถึงคนอีกฝั่ง..ยังห่วงไหม
ยามหายห่างเฝ้าคอยคิดน้อยใจ
หรือมีใครไหนบ้าง..เคียงข้างเธอ

เก็บความฝัน อ่อนหวาน จากวานนี้
ซุกไว้ที่ซอกใจ..ได้อุ่นเสมอ
เพียงเศษเสี้ยว เสน่หาพาละเมอ
บ่อยครั้งเผลอ..ฝันว่า สบตากัน

จะถักสร้อยร้อยดาว จากราวฟ้า
แทนหัวใจห่วงหามาปลอบขวัญ
บรรเลงเพลงรัตติกาลผ่านเงาจันทร์
นี่คือสัญญาใจ..มอบให้เธอ

• แซมค่ะ •
 

[สะเลเต]

"คนไกลบ้าน"

ฟ้าขึงขอบครอบโค้งโยงเส้นกั้น
เคียงคู่กับตะวันไม่ผันผวน
คนไกลบ้านคะนึงจึงทบทวน
คลื่นอ้างว้างก่อกวนปั่นป่วนใจ

ราตรีเยือนเคลื่อนมาพาสะท้อน
มีเพียงหมอนต้อนรับปรับทุกข์ได้
ม่าน,ผ้าห่มรับฟังทุกครั้งไป
คนบ้านไกลเกินห้ามความเดียวดาย

ทางเดินแม้..เหน็บหนาวต้องก้าวย่าง
มองฟ้ากว้างทางไกลไร้จุดหมาย
อาจพบเจออุปสรรคเตรียมทักทาย
ที่เรียงรายรอเรา ริมไหล่ทาง

ขอบคุณนะ!!อีกหนคนเมืองหลวง
คอยเป็นห่วงคนไกลไม่เหินห่าง
ความห่วงใยหยิบจับรับมาวาง
ทดแทนคืนเคว้งคว้างคนต่างแดน

---สะเลเต---

[วิกิจกุล]

รักและห่วงใย มอบถึง คนห่างบ้าน
หากเธออ่าน คงรู้ ส่งฝากให้
คนธรรมดา คนหนึ่ง รักจริงใจ
มีแต่ความ ห่วงใย ไม่เปลี่ยนแปลง

ต่างถิ่นฐาน เคยอยู่ เพื่อหน้าที่
พึงอดทน มากมี  ไกลหลักแหล่ง
เหงาเดียวดาย ของเธอ เพื่อแสดง
สิ่งรอบตัว เปลี่ยนแปลง สู้เถิดคุณ

 ช.วิกิจกุล
 

[พ.พิมพา]

Thank you to R.C. Gorman" Navajo-Dawn "

ดั่งเรือน้อยลอยเร่ทะเลกว้าง
สุดอ้างว้างวันคืนยามคลื่นป่วน
แต่ยังมีดาวสีทองส่องแสงนวล
คอยชี้ชวนมอบความหวัง..กำลังใจ

อยู่แสนไกลไหวหวั่น วันฟ้าหม่น
คิดถึงคนอีกฝั่ง..ยังห่วงไหม
ยามหายห่างเฝ้าคอยคิดน้อยใจ
หรือมีใครไหนบ้าง..เคียงข้างเธอ

เก็บความฝัน อ่อนหวาน จากวานนี้
ซุกไว้ที่ซอกใจ..ได้อุ่นเสมอ
เพียงเศษเสี้ยว เสน่หาพาละเมอ
บ่อยครั้งเผลอ..ฝันว่า สบตากัน

จะถักสร้อยร้อยดาว จากราวฟ้า
แทนหัวใจห่วงหามาปลอบขวัญ
บรรเลงเพลงรัตติกาลผ่านเงาจันทร์
นี่คือสัญญาใจ..มอบให้เธอ

• แซมค่ะ •
 

รัตติกาล วิมานดาว พราวพร่างฟ้า
ดลนภา ยามรำพึง คิดถึงเสมอ
สัญญาให้ พาหวั่นไหว ใจละเมอ
สัญญาเธอ สัญญานั้น ฝันหรือจริง

หนึ่งคำรัก พึงประจักษ์ เรียงร้อยอยู่
ที่รับรู้ ที่มองเห็น เป็นทุกสิ่ง
ฟ้าแสนกว้าง อ้างว้างไหม ให้ประวิง
ไกลกลับยิ่ง เหมือนกับใกล้ ลมหายใจ

อาจเวลา ชะตาต้อง ครรลองเร่
ดุจเรือเห่ อยู่ระหว่าง กลางคลื่นใหญ่
รอพิสูจน์ ระยะห่าง ทางก้าวไป
ถึงเส้นชัย ที่วาดฝัน ในวันนั้น

วาริน
๑๙/๖/๕๗[/font] 

[พ.พิมพา]

"คนไกลบ้าน"

ฟ้าขึงขอบครอบโค้งโยงเส้นกั้น
เคียงคู่กับตะวันไม่ผันผวน
คนไกลบ้านคะนึงจึงทบทวน
คลื่นอ้างว้างก่อกวนปั่นป่วนใจ

ราตรีเยือนเคลื่อนมาพาสะท้อน
มีเพียงหมอนต้อนรับปรับทุกข์ได้
ม่าน,ผ้าห่มรับฟังทุกครั้งไป
คนบ้านไกลเกินห้ามความเดียวดาย

ทางเดินแม้..เหน็บหนาวต้องก้าวย่าง
มองฟ้ากว้างทางไกลไร้จุดหมาย
อาจพบเจออุปสรรคเตรียมทักทาย
ที่เรียงรายรอเรา ริมไหล่ทาง

ขอบคุณนะ!!อีกหนคนเมืองหลวง
คอยเป็นห่วงคนไกลไม่เหินห่าง
ความห่วงใยหยิบจับรับมาวาง
ทดแทนคืนเคว้งคว้างคนต่างแดน

---สะเลเต---

ฟ้าที่เห็น เป็นความจริง หรือสิ่งฝัน
ฟ้าที่นั่น ฟ้าที่นี่ ที่ไกลแสน
เราต่างท่อง เราต่างเทียว เที่ยวต่างแดน
ใต้เขตแคว้น โยงโค้งครอบ ขอบฟ้าเดียว

แต่ละที่ แต่ละใจ ยามไกลห่าง
แต่ละทาง อยู่ระหว่าง กลางความเปลี่ยว
แต่ละรัก แต่ละหวัง ฝั่งคดเคี้ยว
อาจโดดเดี่ยว กลางสายธาร การจากลา

จุดรอยยิ้ม ประทับพิมพ์ อิ่มใจเถิด
อย่าเตลิด จนหลงทาง อย่างเคยกล้า
ที่สุดท้าย ที่มั่นหมาย จักไดัมา
อยู่ข้างหน้า ที่ทอฝัน ฉันและเธอ

วาริน
๒๐/๖/๕๗

[พ.พิมพา]

รักและห่วงใย มอบถึง คนห่างบ้าน
หากเธออ่าน คงรู้ ส่งฝากให้
คนธรรมดา คนหนึ่ง รักจริงใจ
มีแต่ความ ห่วงใย ไม่เปลี่ยนแปลง

ต่างถิ่นฐาน เคยอยู่ เพื่อหน้าที่
พึงอดทน มากมี  ไกลหลักแหล่ง
เหงาเดียวดาย ของเธอ เพื่อแสดง
สิ่งรอบตัว เปลี่ยนแปลง สู้เถิดคุณ

 ช.วิกิจกุล
 

สู้ด้วยใจ สู้ต่อไป ใจอย่าท้อ
อดทนรอ ต่อเส้นทาง กลางขื่นขุ่น
หลายห่วงใย มองเห็นไหม ไอละมุน
แสนอบอุ่น กรุ่นความรัก มาทักทาย

คนห่างบ้าน อย่าห่างเพื่อน จนเลือนหลง
ให้มั่นคง ตรงฤดี ทุกที่หมาย
คิดถึงกัน ร่วมสร้างฝัน อันแพรวพราย
ขอบคุณนะ วันสุดท้าย ที่ไม่ลืม

วาริน
๒๐/๖/๕๗