(ภาพจาก google ขอบคุณครับ)
โรงเรียนหยุดชวนเพื่อนหาปลากัด
ตามที่นัดกันไว้ใกล้ทำนบ
บ่ายสามเวลาดีมีนัดพบ
มาก่อนหลบเงาไม้ได้นั่งพัก
ครบจำนวนพอดีที่นัดแนะ
บ้างนำถุงขวดและกระชอนตัก
เปลี่ยนเสื้อผ้ากองไว้ไม่นานนัก
ดันหลังผลักเพื่อนมั่วกลัวน้ำลึก
น้ำครึ่งน่องล่องได้สบายแท้
ส่ายตาแลรอบทิศจิตคักคึก
เจอหนึ่งหวอดแล้วไงดั่งใจนึก
ใจเต้นตึ๊กกระชอนเข้าช้อนฉับ
ยกขึ้นดูรู้ได้มิใช่นะ
ผิวขรุขระคืบคลานตัวมันผลับ
คือปลิงควายกลัวมากยากจะรับ
ประกอบกับที่ขาเพื่อนเหมือนกันนิ
ทั้งขวดทั้งกระชอนได้โยนทิ้ง
ขึ้นตลิ่งปีนป่ายไม่กี่วิ
ตรวจดูน่องยังสยิวผิวแตกปริ
คมหญ้าซิบาดมาขาลายหมด.นพ
6มิ.ย.57
