ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

โอ้..เอวองค์ นงเยาว์ เพราพนิต
เพลินภิรมย์ ชมชิด พิศมัย
รุจิเรข เฉกนาง สุรางค์ไกล
หลงโลมไล้ แหล่งหล้า ท่องธาตรี..
 
..พิมพิสุทธิ์ สวยเกิน ประเมินค่า
ประกายนัยน์-เนตรา สง่าศรี
กำจายกลิ่น กรุ่นกลั่น คันธนีร์
โขนงรี รับพักตร์..ลักขณา
 
..ระเรื่อปราง ปรุงโปรย ดั่งโรยแก้ว
สยายแวว วาววับ ขลับเกศา
โอษฐ์เอิบอิ่ม เอื้อสรวล อวลปรีดา
ลลิตา ตราตรึง..ซึ่งทรวงใน
 

[panthong.kh]

อันเอวองค์ นงเยาว์ ไม่เข้าขั้น
จึงจาบัลย์ หวั่นจิต คิดไฉน
ทั้งอวบอ้วน อุ้ยอ้าย ยักย้ายไป
เขาจึงไม่ ใยดี อย่างที่เคย

หน้าปุปะ เหลือทน จนต่ำต้อย
เหงื่อไคลย้อย หยาดหยด มิปดเอ่ย
ชายเมินหน้า ไม่ทัก หนักอกเอย
เราก็เลย ย่ำแย่ แดเดียวดาย

อยากจะศัล-ยกรรม ทำให้สวย
แต่เพราะด้วย ขาดเงิน เกินจักหมาย
ไม่พิสุทธิ์ ผุดผ่อง ต้องตาชาย
เขาจึงหน่าย สายสวาท ขาดลงพลัน
พันทอง
๒๓/๕/๕๗
 

[D]

ไยมาชมกันนักแหมชักเขิน
ด้วยบังเอิญเกิดมาบัญชาสวรรค์
ดลมาจากฟากฟ้าวิลาวัณย์
สุดเสกสรรพรรณผ่องดั่งทองทา

ชนะขาดประกวดรวดทุกที่
ผ่านหลายปีถี่ยิบเจ็ดสิบกว่า
ถึงคราวนี้ใจท้อขอบอกลา
เบื่อขี้หน้าซ้ำซ้ำกรรมการ

"ดิน"

[panthong.kh]

ท่าจะจริง ดังว่า หน้าสดสวย
แถมขาวหมวย อกอิ่ม ยิ้มแสนหวาน
พูดเพราะพริ้ง ทุกคำ เป็นตำนาน
กรรมการ ไม่กล้า มาตอแย

ตั้งแต่หัว จรดเท้า ขาวไปหมด
เอวองค์ลด ลงบ้าง พลางจะแย่
ตาคมโต โธ่เอ๋ย เคยเหลือบแล
งามแต้แต้ แหมใครเห็น เป็นต้องมอง
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

อันเอวองค์ นงเยาว์ ไม่เข้าขั้น
จึงจาบัลย์ หวั่นจิต คิดไฉน
ทั้งอวบอ้วน อุ้ยอ้าย ยักย้ายไป
เขาจึงไม่ ใยดี อย่างที่เคย

หน้าปุปะ เหลือทน จนต่ำต้อย
เหงื่อไคลย้อย หยาดหยด มิปดเอ่ย
ชายเมินหน้า ไม่ทัก หนักอกเอย
เราก็เลย ย่ำแย่ แดเดียวดาย

อยากจะศัล-ยกรรม ทำให้สวย
แต่เพราะด้วย ขาดเงิน เกินจักหมาย
ไม่พิสุทธิ์ ผุดผ่อง ต้องตาชาย
เขาจึงหน่าย สายสวาท ขาดลงพลัน
พันทอง
๒๓/๕/๕๗
 

พูดอะไร ไม่จริง น้องหญิงเอ๋ย
อย่าน้อยใจ ไปเลย เปล่าเย้ยหยัน
เพราะเท่าที่ พี่มอง โฉมน้อง"พันฯ"
แสนโสภา วิลาวัณย์ สรรพางค์..
 
..ศัลยกรรม ทำไม คง..ไม่ต้อง
"ขลุ่ยฯ"รับรอง น้อง"พันฯ" เชื่อกันบ้าง
สตรีใด ในหล้า สวยกว่านาง
มิมีทาง จ้างให้..ก็ไม่เจอ
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ไยมาชมกันนักแหมชักเขิน
ด้วยบังเอิญเกิดมาบัญชาสวรรค์
ดลมาจากฟากฟ้าวิลาวัณย์
สุดเสกสรรพรรณผ่องดั่งทองทา

ชนะขาดประกวดรวดทุกที่
ผ่านหลายปีถี่ยิบเจ็ดสิบกว่า
ถึงคราวนี้ใจท้อขอบอกลา
เบื่อขี้หน้าซ้ำซ้ำกรรมการ

"ดิน"

น้อย-น้อยหน่อย น้องนาง แหม!..ช่างกล้า
โถ..มั่นใจ จริงหนา น่าสงสาร
"ดิน"จ๋า..ลอง ตรองใหม่ คิดให้นาน
ก่อนขับขาน ขอหน่อย นะกลอยใจ..
 
.. อยากเอ่ยออก บอกเธอ เอ่อ..คือว่า
เจ้าคิดได้ ไงหว่า น่าหมั่นไส้
ทั้งอ้วน-เตี้ย ดำด่าง ห่างประไพ
งามตรงไหน น้องจ๋า..อย่ามโน
 

[ไพร พนาวัลย์]

มาพบน้องหน้ามนพี่ยลจ้อง
เกศาน้องขาวโพลนแม่คนโก้
จมูกโด่งหลบในรีบไปโชว์
อกโต๊ โต เหมือนแฟงน่าแกงจัง

มองดูฟันไม่เข้าซี่เท่าจอบ
เธอคงชอบขูดมะพร้าวตอนเขาสั่ง
ริมฝีปากบวมเจ่อเผลออมตังค์
ยามเธอนั่งอ้าซ่า ช่างน่ามอง

ขาเล็กเรียวเหมือนตะเกียบเสียบลูกชิ้น
ยืนพุงปลิ้น ลิ้นห้อย ตาคอยจ้อง
เหมือนจะงาบจิ้งจกที่ตกคลอง
อยากประคองน้องนางไปกลางดง

ให้เธอคอยกันผีที่มาหลอก
เธออาจบอกเลขแม่นนะแขนก่ง(โก่ง)
เลขสามตัวเคยบอกออกตัวตรง
พี่ประสงค์น้องนางนอนข้างกาย

ถ้าถูกหวยรวยเบอร์ที่เธอให้
จะพาไปชุบทองมองเฉิดฉาย
ตั้งสำนักเลขเด็ด(เจ้ามือ)เสร็จทุกราย
ยามเธอตายตั้งศาล ขี้คร้านรวย

ไพร พนาวัลย์

 

[D]

555555555555555

 

[panthong.kh]

มาพบน้องหน้ามนพี่ยลจ้อง
เกศาน้องขาวโพลนแม่คนโก้
จมูกโด่งหลบในรีบไปโชว์
อกโต๊ โต เหมือนแฟงน่าแกงจัง

มองดูฟันไม่เข้าซี่เท่าจอบ
เธอคงชอบขูดมะพร้าวตอนเขาสั่ง
ริมฝีปากบวมเจ่อเผลออมตังค์
ยามเธอนั่งอ้าซ่า ช่างน่ามอง

ขาเล็กเรียวเหมือนตะเกียบเสียบลูกชิ้น
ยืนพุงปลิ้น ลิ้นห้อย ตาคอยจ้อง
เหมือนจะงาบจิ้งจกที่ตกคลอง
อยากประคองน้องนางไปกลางดง

ให้เธอคอยกันผีที่มาหลอก
เธออาจบอกเลขแม่นนะแขนก่ง(โก่ง)
เลขสามตัวเคยบอกออกตัวตรง
พี่ประสงค์น้องนางนอนข้างกาย

ถ้าถูกหวยรวยเบอร์ที่เธอให้
จะพาไปชุบทองมองเฉิดฉาย
ตั้งสำนักเลขเด็ด(เจ้ามือ)เสร็จทุกราย
ยามเธอตายตั้งศาล ขี้คร้านรวย

ไพร พนาวัลย์

 

อันเกศา น้องขาวโพลน โดนผึ้งต่อย
ตั้งแต่น้อย แล้วพี่ หนีลงห้วย
ดำผลุบโผล่ ไม่ไหว ในความซวย
ทั้งรังช่วย ต่อยไต่ ทำไงดี

วิ่งจากห้วย ด้วยกลัว มัวไล่ผึ้ง
จมูกชน รังถึง จึงบู้บี้
โด่งหลบไป ในหมด สบถที
เป็นอย่างนี้ ที่เล่าบอก ไม่หลอกลวง

ฟันไม่เข้า เท่าจอบ ตอบว่าใช่
ปกป้องพี่ เอาไหม ได้หายห่วง
หรือว่าชอบ ฟันเข้า เนาแนบทรวง
หรือชอบล้วง ชอบควัก จึงรักลง

ริมฝีปาก เผยอ เธอเคยเคลิ้ม
บอกว่าเพิ่ม รสรัก ปักใจหลง
ที่นั่งอ้า ซ่านั้น มันมั่นคง
ขอพี่ปลง เถิดหนา ถ้ารักจริง
พันทอง
๒๕/๕/๕๗
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

หากประสบ พบน้อง รับรองได้
ว่ามิคิด เข้าใกล้ ไม่สุงสิง
มิมีวัน ปั้นรัก สลักอิง
เจอะผู้หญิง อย่างนี้ พี่ขอลา..
 
..ไม่กล้าแม้ เมียงมอง จ้องประจักษ์
ไม่กล้าทัก ทุ่มเท เสน่หา
ไม่กล้าชวน สรวลเส ร่วมเฮฮา
ไม่ชม้าย ชายตา..เพราะน่ากลัว