ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

โอ้น้องหมี พี่เห็น เย็น,เช้า,สาย
เฝ้าแอบหมาย แอบมอง ใคร่ครองโฉม
หากเนื้อเย็น  เป็นแฟน  ควงแขนโอม
คงประโลม  ใจพี่  นี้สุขจริง

พี่พร่ำเพ้อ  แรกพบ  สบตาน้อง
มิเป็นสอง   รักนี้   มีให้หญิง
ใจหนึ่งเดียว  เชียวให้  มิไหวติง
ขอแอบอิง   สิงสู่  เป็นคู่ใจ

เปิดประตู   หัวใจ  ให้ท่าหน่อย
พี่รอคอย   ร่วมเรียง  ชิดเคียงใกล้
วันเวลา  ผันผ่าน  นานเท่าใด
ดวงฤทัย  ภักดิ์พลี  หมีคนเดียว

Orion264(มือขวา)
๑๓ เมย.๒๕๕๗

[เนิน จำราย]

หมีฟังครางหือตอบมือขวา
ครวญว่ายังข้องใจน้องเสียว
แน่หรือพี่มีหมีคนเดียว
หลอกเกี้ยวให้เก้อพร่ำเพ้อคอย

รักจริงจงขอจะรอแต่ง
อย่าแกล้งหลอกหมีคนนี้หงอย
สินสอดไม่เกี่ยงหมีเลี้ยงพลอย
ขอสร้อยสักเส้นหมีเล่นทอง

น้องหมีขะ

[พยัญเสมอ]

ฝากเพียงบทกลอนหนึ่งคิดถึงอยู่
แม้มิหรูดังเขาเฝ้าใฝ่ฝัน
กระทบจินต์ยินยลผลสัมพันธ์
อัศจรรย์ดาลใจดั่งใครเคย

ความนัยซ่อนซ้อนซุ่ม ณ มุมม่าน
เนาสถานหิ้งหอรอเฉลย
เพียงหนึ่งคนคิดครวญชวนภิเปรย
อาจงอกเงยงดงามในท่ามมอง

หากเลยละผละทิ้ง ณ สิ่งนี้
ความสดสีรังสรรค์พลันกลับหมอง
แลเห็นดินสิ้นชวนให้ควรครอง
ดังพบทองไม่แลแม้หางตา

Orion264(มือขวา)

๑๖ กค ๒๕๕๗

[panthong.kh]

จากน้องหมี มีรัก สลักซึ้ง
ว่าครั้งหนึ่ง ตรึงทรวง แสนห่วงหา
เช้าเย็นย่ำ ค่ำแล้ว แว่วนกกา
อีกเสียงหมา หมูนั้น มันอึงอล

หลายเดือนผ่าน พ้นไป ไม่เห็นหน้า
คำอำลา ไม่มี หนีล่องหน
พฤติกรรม เก่าก่อน หลอนกมล
เจ็บเสียจน ป่นปี้ จึงหนีไกล
พันทอง
 

[พยัญเสมอ]

แว่วคำหวานซ่านถึงคะนึงหวน
โศกกำสรวลเหือดหายมลายสูญ
ห่างระกำช้ำจินต์สิ้นอาดูร
ปรีดาพูนเรื่อเรืองเปรื่องฤดี

เอมอิ่มอาบซาบสู่คูหาจิต
คงสถิตย์เกลือกกล่นหลากล้นปรี่
เพลิดเพลินฟังยังตรึงหนึ่งรุจี
แว่วพาทีหวานคำยังย้ำใจ

ณ บัดนี้ พจีร้างห่างนานแล้ว
หวานคำแว่วลาล่วงสุดหวงไห้
ดุจดังลืมปลื้มคำด่ำฤทัย
หักอาลัยลับลาแม้อาวรณ์


นี่คือ..กลอนธรรมดา..ของคนธรรมดา..  เพราะงั้นขออนุญาตไม่ต่อและไม่ตอบนะครับ....(แต่ก็ขอบคุณที่กรุณาเข้ามาอ่านกัน)
กลอนพวกนี้ผมเขียนเพื่อการศึกษาและการฝึกฝนอย่างหนึ่ง....ไม่ได้มุ่งเอาเนื้อความเลิศหรู
หรือต้องการสื่อความหทมายใด  เพราะฉะนั้นถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจก็กรุณาทำใจนิดนึง...


Orion264(มือขวา)
๑๘ กค ๒๕๕๗

[panthong.kh]

รักแต่เธอ มานาน ไม่ขานไข
รักหมดใจ ใคร่เก็บงำ ช้ำชอกหนอ
รักอ้ำอึ้ง จึงจม ระทมพอ
รักคอยรอ แต่เขา เศร้าใจจัง

จะเอ่ยเอื้อน เหมือนเรา เขลาไม่กล้า
จะประหม่า ถึงไหน ใจแทบคลั่ง
จะถามยัง เคอะเขิน เวิ่นเว้อดัง
จะคอยฟัง หัวใจ ไยขี้แง

จ้องมองตา คราพบ ประสบเนตร
แสนทุเรศ เหลือร้าย ต้องตายแน่
จึงอยู่เดียว เปลี่ยวเปล่า เหงาดวงแด
หาทางแก้ คงยาก ลำบากเกิน
พันทอง
๑๘/๗/๕๗
 

[พยัญเสมอ]

ห่างคนรักใจชักจะหวั่นหวั่น
อยากให้เป็นแค่ฝันยามหลับเห็น
ไม่อยากจากไม่อยากไกลไม่อยากเป็น
อยากกอดใกล้เนื้อเย็นเช่นเคยเคย

โอ้รักจ๋าอย่าร้างถึงทางแยก
กลัวรักแตกรักป่นต้องทนเฉย
เมื่อจากนางห่างน้องหมองอกเอย
ห่างทรามเชยคู่ชิดสนิทนอน

กลัวสามวันผันเปลี่ยนพี่เวียนกลับ
หมายกอดรับปลอบทรวงดวงสมร
ที่ลับกายหายห่างอย่างอาวรณ์
พบงามงอนเปลี่ยนคู่คนรู้ใจ

จึงฝากกลอนวอนน้องอย่าหมองเศร้า
ว่ารักเราคงมั่นมิหวั่นไหว
แม้ตัวลับกับทางแสนห่างไกล
แต่ฤทัยไม่ห่างอยู่ข้างเธอ


 

Orion264(มือขวา)
๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๗

[เนิน จำราย]

ตอบมือขวา

โถคุณพี่ถี่ห่างถึงข้างไหน 
ส่วนหัวใจน้องสี่ห้องหุบพองเผยอ
นับวันทวนหวนฤดีที่ห่างเธอ 
หลับละเมอห่วงหลายลี้พื้นที่แล้ง

หมีถอนหงอกออกรายทางปลายผม 
สระน้ำนมพร้อมสางหวีขยี้แป้ง
โกรกคมคาย ฮาย..สีคล้ำดำปนแดง   
ดีทุกแห่งรอท่า "มือขวา"ชาย

น้องหมี....คอยขะ 

[panthong.kh]

จากน้องพัน คนสวย สำรวยยิ่ง
เฉียบเนี้ยบหนิง จริงใจ ใครก็หน่าย
ว่าเรื่องมาก เหลือเกิน เดินกับชาย
ตายังส่าย หาอื่น ทุกคืนวัน

จากน้องพัน คนดี เป็นที่สุด
งามผ่องผุด ดุจนาง ช่างชวนฝัน
ไร้ชายครอง คู่เคียง เลี่ยงสัมพันธ์
จึงจาบัลย์ จมจ่อม ผอมอดโซ
พันทอง
๑๓/๘/๕๗
 

6