ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

คืนวันเสาร์ สามทุ่ม กลุ้มดวงจิต
เหมือนลิขิต ฟ้าสั่ง ดังหวือหวา
สังกะสี ปลิวว่อน ตกลงมา
เสียบตรงฝา หลังห้อง ของตัวเรา

ตื่นตระหนก ตกใจ วิ่งไปเห็น
กิ่งไม้ขาด กระเด็น เป็นทิวเข้า
ฝุ่นตลบ อบอวล ชวนพัดเอา
ไม้เก่าเก่า กระจัดกระจาย หลายนาที

เสียงครึนครึน เลื่อนลั่น หวั่นดวงจิต
จึงรีบปิด ประตู อยู่กับที่
ลมยังพัด กระหน่ำ ซ้ำทวี
ทำไงดี หนอเรา เอาไงกัน

รีบมาหยิบ โทรศัพท์ จับโทรหา
ใครกันหว่า จักพอช่วย ด้วยหวาดหวั่น
ดันแบตหมด อดโทร โมโหพลัน
สายชาร์จนั้น อยู่ไหน ใช้เสียบรู

อสุนีบาศ ฟาดเปรี้ยง เสียงกึกก้อง
ไฟดับมอง ไม่เห็น เช่นนั้นอยู่
ทำอย่างไร กันดี ทีนี้ตู
มืดน่าดู รู้สึก นึกหวาดกลัว

มือคลำหา โทรศัพท์บ้าน ฟุ้งซ่านเหวอ
แล้วกดเบอร์ โทรออก บอกปวดหัว
ก็ไฟดับ จะโทรได้ อย่างไรตัว
จึงควานคว้า ไฟฉาย หมายส่องทาง

หยิบไฟฉาย ขึ้นส่อง ลองสักหน่อย
ถ่านเหลือน้อย ริบหรี่ มีแสงบ้าง
ครึ่งชั่วโมง ผ่านไป แสงไฟจาง
มืดมนหมาง อย่างว่า อีกคราแล้ว

หมดหนทาง ว้างเวิ้ง กระเจิงขวัญ
คงเป็นวัน อับจน ทนนั่งแกร่ว
จากสามทุ่ม เรื่อยไป ไร้สิ้นแวว
หมดหวังแล้ว คราวนี้ มิมีไฟ

ร้อนก็ร้อน นอนไม่ได้ ทำไงนี่
หม่นฤดี กังวล อับจนไหม
ห้าชั่วโมง ผ่านพ้น แสนจนใจ
หม้อแปลงใหญ่ ระเบิด เกิดเพลิงเปลว
พันทอง
๑๑/๕/๕๗
เมื่อคืนแถวบ้านประมาณสามทุ่มนังดูละครช่องสามอยู่ดีๆ เสียงลมพัดสังกะสี ใบไม้ กิ่งไม้ เศษฝุ่นปลิวว่อน
เสียงดังมาก บวกกับเสียง กระจกบานเกร็ดแตกบ้านไหนก็ไม่รู้ เราก็รีบวิ่งมาปิดประตูหลังบ้าน ทันทีสังกะสีปลิวมาจากไหนไม่รู้
หล่นลงมาเสียบตรงหลังบ้าน เดชะบุญไม่โดนเรา ด้วยความตกใจรีบเข้าไปปิดทีวี แล้วคว้าโทรศัพท์มือถือกะจะโทรหาเพื่อนเพราะกลัวไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้
พอจะกดโทรศัพท์ โทรศัพท์ดันแบตหมด ทำไงดีหว่า เออโทรสัพท์บ้านยังมี คว้าโทรศัพท์บ้านมาได้ กำลังจะกดโทร เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาดังสนั่นหวั่นไหว
ทันใดนั้นไฟฟ้าก็ดับพรึบทันที ความมืดมาเยือน ทำไงดีหนอเรา จำได้ว่ามีไฟฉายกระบอกเล็กๆ ที่เขาแถมมาจากโชว์รูมรถ วางไว้ข้างหิ้งพระ
ตั้งสติเดินไปหิ้งพระมือควานหาเจอพอดี เอามาเปิดสวิทแล้วก็นั่งอยู่อย่างนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ด้วยที่ว่าไฟฉายเราไม่เคยหยิบมาใช้เลยแสงมันจะค่อย
ริบหรี่ริบหรี่ลงเรื่อยๆ จนออกมาเป็นแสงแดงๆ แล้วก็ดับไป ไฟฟ้าก็ยังไม่มา ทุกอย่างขาดการติดต่อ นั่งอยู่กับความมืด
โทรสัพท์มือถือแบตหมด โทรศัพท์บ้านโทรออกไม่ได้เพราะไฟดับ ไฟฉายเก่าเก็บไม่เคยใช้พอถึงคราวจำเป็นดันถ่านหมด
จะหาเทียนไข ก็คิดได้ว่าเพิ่งทิ้งไปตอนสงกรานต์เพราะล้างเช็ดถูหิ้งพระ และสงน้ำพระ ก็เลยเก็บของเก่าทิ้งหมด กำแท้ๆ

เหลือแต่ไม้ขีดไฟตราพญานาคอยู่กล่องเดียว นั่งอยูอย่างนั้นตั้งแต่สามทุ่มจนถึงประมาณ ตีสองไฟมา จึงได้นอน
ตื่นมาอีกที 11 โมง จึงได้รู้ว่าฟ้าผ่าหม้อแปลง เลยต้องแก้ไขกันนานกว่าปกติ

ใครเคยอยู่คนเดียวแล้วเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างค่ะ ช่วยมาแชร์ความรู้สึกกันหน่อย
ถ้าเป็นตอนกลางวันมันยังสามารถจะไปไหนมาไหนได้ แต่นี่มันเป็นตอนกลางคืนสามทุ่ม ถึงตีสอง
ไฟฟ้าตามทางก็ดับหมดน่ากลัวสุดๆ มันเหมือนซวยซับซวยซ้อน โทรศัพท์ร้อยวันพันปีไม่เคยแบตหมด
ดันมาหมดเอาวันที่เราคับขัน ไม่เรียกว่าซวย
ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกอะไร  เฮ้อ

[พยัญเสมอ]

โชคดีที่เมืองๆไทยไม่มีผีแดร็กคูล่าแบบในหนังฝรั่ง ไม่งั้นละเสร็จแน่....
กระทงกระเทียมก็คงเอาไปดองกินเสียหมด...ไม่รู้จะเอาอะไรกันผีดูดเลือด.....

[ไพร พนาวัลย์]

ยังโชคดีที่อยู่ภายในบ้าน
แม้ฟุ้งซ่านเพียงใดปลอดภัยแน่
ของทั้งหลายในยามด่วนมักปรวนแปร
ต่อไปนี้ต้องแก้ ดีกว่ากัน

เจ้าร่มเกล้าคนเล็กเคยเกิดเรื่อง
เธอขุ่นเคืองกับแฟนจนถึงขั้น
แสนโมโหโกรธาว่าดึงดัน
จึงหุนหันขับรถหนีไม่รีรอ

พอมาถึงกลางทางจวนใกล้ค่ำ
เด็กตัวดำวิ่งตัดหน้าไม่ราข้อ
เบรกไม่ทันชนเปรี้ยงต้องเลี้ยงล้อ
ทั้งแม่พ่อวิ่งมาจะฆ่าฟัน

นั่งตัวสั่นงันงกอยู่ในรถ
มือหนึ่งกดโทรหาพี่ชายนั่น
ขอจงรีบเร่งมาอย่าช้าพลัน
ถูกกดดันรอบตัวอย่างกลัวตาย

อยากจะลงรีบพาไปหาหมอ
มองหน้าแม่และพ่อก็ใจหาย
ยืนด่าทอจ้วงจาบย่างหยาบคาย
ยอมแพ้พ่ายในรถอย่างอดทน

คิดดูเถิดใครเป็นเช่นนี้บ้าง
ต้องอ้างว้างเดียวดายในถนน
ท่ามแวดล้อมข่มขู่ของผู้คน
ยอมจำนนรอพี่ชายหลายชั่วโมง

ส่งเรื่องราวมาแชร์พอแก้เหงา
ทุกข์รุมเร้าร้อนรนจนเหรงโหรง
เพื่อให้น้องคลายเหงาเข้าคลุมโปง
เพื่อใยโยงเรื่องราวเล่าสู่ฟัง

โพรง พนาโวง 

สระโอง ดักกับตัวเอง

[นายสำเริง]

เมื่อวานก่อนค้นดูคลิบยูทูป
เรื่องจับจูบลูบไล้มิได้หวัง
ไอ้อย่างเราเรื่องตบทีนี้ชอบจัง
ในบางคร้ังว่างก็มาค้นหาดู

มาเจอคลิบน๊อคเอ้า เอ็ม เอ็ม เอ
ไม่โลเลจ้องหมับการขับสู้
ด้วยหมัดเข่าศอกทีนช่างน่าดู
คนไม่สู้มีแต่ตายสถานเดียว

แต่เกิดมาเพิ่งพบเห็นเป็นบุญตา
ดูไปทั้งเวทนาแกมหวาดเสียว
คิดอีกทีหากเราเก่งแถมปราดเปรียว
เหมือนนักสู้นี้แล้วเชียวจักเกรงใคร

ดูศึกษาสองวันจึงรู้ว่า
มันล้วนแล้วการศึกษาที่เรียนได้
ไว้ป้องกันตัวตนให้พ้นภัย
และจะไม่กลัวสิ่งใดในโลกลวง

บ้างว่านี่คือ"เกลดิเอเตอร์"
ผู้ชนะคือซุปเปอร์ชื่อโชติช่วง
แต่ผมว่านี่คือ"เกมส์วัดดวง"
ชื่อเกมส์ว่า"เกมส์ 13 ใครเล่นเป็นไม่รอด"


 http://www.youtube.com/watch?v=I3ubSEp3k4g (External Embedding Disabled)

[panthong.kh]

โชคดีที่เมืองๆไทยไม่มีผีแดร็กคูล่าแบบในหนังฝรั่ง ไม่งั้นละเสร็จแน่....
กระทงกระเทียมก็คงเอาไปดองกินเสียหมด...ไม่รู้จะเอาอะไรกันผีดูดเลือด.....

 
จริงอย่างพี่มือขวาว่ากระทงกระเทียมไม่มีหรอก
เพราะไม่เคยทำกับข้าวกิน ก็ไม่รู้จะซื้อมาให้มันเน่าทำไม
ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาเม้นท์ อ่านแล้วก็ขำดีจ้า
แต่ถ้าเจอแบบพันเข้าจริงๆ ก็ขำไม่ออกแน่
ดีว่าเราเป็นหญิงเก่งนะเนี้ย
พันทอง