ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รพีกาญจน์]

บาปมิสิ้นวิญญาณนานเร่ร่อน
เตร่ตะรอนล่องลอยคามดอยป่า
หวังปัจจัยใบบุญหนุนนำพา
ลัดเลาะหาชูคอรอเศษโยน

ประชุมเลี้ยงเหล้ารินกินเนื้อสัตว์
สุกดิบแดงแย่งหยัดสัมผัสโหน
หลุดจากมือยื้อยู่งพุ่งกระโจน
ชามช้อนโดนหล่นพลัดปัดกระจาย

เทศกาลงานวัดจัดสารทตรุษ
รีบเร็วรุดแล่นลิ่วหิวกระหาย
ก่อนหนึ่งวันพลันท่าปรากฏกาย
เห็นเลือนลายหมาเห่าหอนสุดคืน

หากปะเหมาะเพราะรู้มีผู้เฒ่า
แกจะเอาใบตองวางรองพื้น
ใส่อาหารหวานคาวข้าวกินกลืน
หยิบยกยื่นเรียกเปรตราวเจ็ดโมง

ผีเก่าใหม่ไร้ญาติขาดเพื่อนพ้อง
บางตนต้องอาชญาฆ่าตายโหง
สิ้นคุณงามความถูกผูกเชื่อมโยง
ไร้เรือนโรงแหล่งรักที่พักพิง

แม้เป็นสัมภเวสีผีชั้นต่ำ
จะคิดทำชั่วชังยังเกรงกริ่ง
กรรมมิหมดชดใช้ไม่ประวิง
อดอยากจริงผ่ายผอมไม่ยอมโกง

 

รพีกาญจน์

add complete
by Klonthaiclub fb

[ปู่ริน]

หากยึดถือคุณสมบัติ..ความสัตย์ซื่อ
ความรุ่งเรืองจนเลื่องลือ..มิตายโหง
ถ้ารักชาติเป็นที่พึ่ง..จึงเปิดโปง
มิเห็นโลง..มิหลั่งน้ำตา มารำพัน

เพราะความโลภ โกรธ หลง อบายมุข
มองความสุขเพียงครั้งคราวราวความฝัน
ต่างเสพสมไขว่คว้าหาสารพัน
ทุกข์เป็นสุขช่างน่าขัน..อเวจี

อาจตกนรกหมกไหม้ไร้ความคิด
คนโฉดชั่วทำสิ่งผิดไร้ศักดิ์ศรี
รับสังเวยเครื่องคาวหวานนานนับปี
สัมภเวสีผีต่ำต้อยคอยส่วนบุญ

อิฐ หินทราย ข้าวสาร อาหารแห้ง
ต่างยื้อแย่งอ้าแขนรับ..สนับสนุน
เมื่ออิ่มหนำสำราญกายทดแทนคุณ
รีบตักตวงล้วงทวงทุน..กลับคืนมา

ทั้งดูดเลือด ดูดเนื้อ มันสมอง
ทั้งตับไต ไส้ท้อง พุง แขนขา
ทั้งเครื่องใน น้ำเหลือง สิ้นชีวา
ทั้งสูญสิ้น เป็นขี้ข้า..ทุกชาติไป.

                ริน ดอนบูรพา
                                       ๖ พ.ค.๕๗

add complete
by Klonthaiclub fb

[panthong.kh]

อนิจจัง สังเวย เลยอิ่มหนำ
การกระทำ ทุกสิ่ง เรื่องจริงไหม
เศษส่วนบุญ หนุนเกื้อ เจือจานไป
ถลุงให้ เต็มตื้น ชื่นอุรา

สวาปาม ยามหิว ไส้กิ่วอด
มอดไม้หมด แล้วนั่น หวั่นผวา
กินไม่เลือก รีบเข้า เอาคืนมา
ขืนชักช้า ขาดทุนเข้า จักเศร้าใจ
พันทอง
 

[--ณัชชา--]

ไม่ได้เกิดสักทีผีเร่ร่อน
ยินเสียงหอนของหมาพาหวั่นไหว
คิดขึ้นมาแล้วกลัวจับหัวใจ
ผู้คนไม่เมตตาเอื้ออารี

อดทั้งข้าวทั้งน้ำจนย่ำแย่
สุดท้อแท้ช้ำฟกโอ้อกผี
คอยส่วนบุญทุกคราทุกนาที
โปรดปราณีสักนิดอุทิศบุญ

--ณัชชา--

 

[ดาว อาชาไนย]

สัมภเวสีนี้มีความหมาย
คนที่ตายวิญญาณยังพล่านวุ่น
ร่อนเร่หาที่เกิดชุลมุน
คนมักคุ้นคิดตามความหมายนี้

แต่ทางพุทธศาสนาท่านว่าไว้
มันมิใช่ร่อนเร่สัมภเวสี
เพราะตายปุ๊บเกิดปั๊บฉับทันที
จึงไม่มีแสวงแหล่งเกิดใด

ท่านหมายถึงมนุษย์มิหลุดพ้น
ปุถุชนยังต้องปองเกิดใหม่
หามีวิญญาณท่องล่องลอยไป
มิว่าใครเหมือนกันทั้งนั้นแล

วิญญาณนี้สาธกมีหกอย่าง
วิญญาณทาง ตา หู จมูกแน่
และทางลิ้น กาย ใจ ไม่เปลี่ยนแปร
พอตายแท้วิญญาณพานดับลง

ดาว อาชาไนย
แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน

[yaguza]

ไม่ได้เกิดสักทีผีเร่ร่อน
ยินเสียงหอนของหมาพาหวั่นไหว
คิดขึ้นมาแล้วกลัวจับหัวใจ
ผู้คนไม่เมตตาเอื้ออารี

อดทั้งข้าวทั้งน้ำจนย่ำแย่
สุดท้อแท้ช้ำฟกโอ้อกผี
คอยส่วนบุญทุกคราทุกนาที
โปรดปราณีสักนิดอุทิศบุญ

--ณัชชา--

 

มิทันสิ้น อายุขัย มาตายดับ
เพราะเมาหลับ สัปหงก ตกใต้ถุน
วิญญาณออก จากกาย ไม่ทารุณ
เอาหัวหนุน ขอบอ่าง ข้างบันได

เธอเป็นผี ขี้เหล้า จึงเศร้าหมอง
วิญญาณเจ้า ลำยอง อยู่ที่ไหน
จะอุทิศ กุศล ผลบุญไป
ขอถวาย หงส์ทอง สักสองกลม

 
..............ยากูซ่า........

[ไพร พนาวัลย์]

ก่อนจะตายหมายรักประจักษ์มั่น
แต่ฉับพลันเธอด่วนรวนร้อยเล่ห์
มีรักใหม่อีกคนจนใจเพ
สุดถ่ายเทใจภักดิ์จากรักเธอ

พอยามตายวายชีวามองหารัก
เพิ่งอกหักภินท์พังจนนั่งเซ่อ
สัมภเวสีเร่ร่อนนอนพร่ำเพ้อ
อยากพบเจอรักแท้ดูแลใจ

จึงขอวอนคนสวยจงช่วยส่ง
อานิสงส์แห่งบุญละมุนใส
ช่วยกรวดน้ำทำบุญละอุ่นไอ
แล้วจะให้มีโชคในโลกจริง

ไพร พนาวัลย์

 

[panthong.kh]

มีมากมาย หลายรัก ประจักษ์มั่น
รักกับฉัน วันนี้ ดูดียิ่ง
สามเดือนผ่าน เบื่อนัก ไปรักลิง
พูดกลอกกลิ้ง ลิงหลับ รับไม่ทัน

มีรักใหม่ ใจถึง ตะลึงเลิศ
ช่างบรรเจิด แจ่มแจ๋ว แววสุขสันต์
จากนารี เป็นอื่น ขื่นชีวัน
ต้องถึงขั้น เลิกคบ จบจากจร

พอยามตาย วายปราณ มานแห้งเหี่ยว
ต้นตาลเดี่ยว ข้างเมรุ ตาเถรอ้อน
รอไปเถอะ ส่วนบุญ เป็นทุนรอน
รอไปก่อน ชาติหน้า ค่อยว่ากัน...นะจ๊ะ
พันทอง
๙/๕/๕๗