ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

 

๐ประเมินมานหวานรมย์รึซมเศร้า
พบเพียงเงาลางเลือนเอื้อนหวิวไหว
จะเจนสุขรึทุกข์แดมิแน่ใจ
ทำอย่างไรจึงจะชัดรหัสรงค์

๐เพราะบางค่ำคำเธอเผยอหยาด
ยิ่งสวาทเวี่ยวรรณครั้นประสงค์
แต่บางบ่ายคล้ายนางพลางเลศชง
ภาพเพียงหงส์เหือดหายกลายเป็นกา

๐โอ้อารมณ์ร้อนเย็นกระเซ็นซ้อน
แกล้งปรุงป้อนอ้อนขวัญเคลิ้มตัณหา
พอเบื่อหน่ายร้ายร้อนกระฉ่อนมา
ความรักพาเพลิงพิษสถิตทรวงฯ

 

[D]

กระสับกระส่ายกายจิตคิดเหนื่อยหน่าย
กระวนกระวายในรักชักหนักหน่วง
กระเซอะกระเซิงเริงร่ายจนใจกลวง
ทะลุทะลวงแล้วจินต์แทบภิณท์พัง

จะนอบจะน้อมพร้อมพลีฤดีผุด
เดี๋ยวทรงเดี๋ยวทรุดชายแท้แคร์ความหลัง
ตะบึงตะบอนคลอนคลายหน่ายชิงชัง
ก็วาดก็หวังคนที่ร้อยหนอยทำงอน

กระฟัดกระเฟียดเครียดขึงดู๊.!.บึ้งใส่
กระแอมกระไอประจำทำขอดข่อน
ระแคะระคายเสียงแหวแค่เขียนกลอน
กระเด็นกระดอนแน่นักชักรำคาญ

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐นี่น้องนางเน้นเนื้อคือเบื่อซึ้ง
แกล้งดื้อดึงเดือดดั่งมือสังหาร
ปากก็ป้อนออเซาะฉอเลาะมาน
เผลอก็พาลเพ่งดาบฉาบพิษแทง

๐นี่รึรักประหนึ่งร้ายในภายหลัง
ยามชิงชังรักฉานเหมือนมานแกล้ง
รักแรกเริ่มเยิ้มอ้อนอย่างร้อนแรง
พอรักแพลงเพียงหน้าก็อย่าแล

๐เพียงครั้งคราวชั่วครู่ฤดูหลง
รักร่อยลงเหลือลายเลศแยแส
ดูรักดับดิ่งด้อยด้วยพล่อยแด
เหลือก็แต่ความตรมที่ถมชายฯ

[D]

ดูสินี่.!ปากมากถากถางหญิง
น่าเบื่อยิ่งจริงหนอพ่องอนง่าย
นั่งสลดหมดหวังซังกะตาย
งี้อยู่ดายดีกว่ามิน่าลอง

ก่อนนี้อยู่โดดเดี่ยวก็เปลี่ยวเปล่า
เลยคิดมีคู่เคล้าคลายเหงาสอง
มิวายเว้นเข่นคำน้ำตานอง
เบื่อคู่ครองหัวเด็ดเข็ดจริงจริ๊ง ง ง..?

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐พี่แง่งอนก็ง้อพะนอบ้าง
ทำเหินห่างหักอ้ายหลายน้องหญิง
นี่ก็คราแรกเศร้าเพราะเหงาจริง
นึกประวิงว่าแฟนแสนทารุณ

๐หากเป็นเงาก็ยังแลเป็นแง่เงื่อน
เธอกลับเหมือนหมอกควันกลั่นเป็นฝุ่น
ยังไม่ทันเชยชิดสนิทคุ้น
นงค์ก็หุนหันพลันไม่ทันลา

๐โอ้ยาหยีหากมีธุระด่วน
ก็สมควรกล่าวห่วงทรวงเชษฐา
ปุ๊บปั๊บไปปานไฉนไม่มองมา
ดูน้ำตาแต้มแก้มแฉล้มลวงฯ

[D]

โอ่โอ้โอ๋...อ้ายจ๋าน่องมาแหล่ว
จะชักกระแด่วเจียนตายมากมายห่วง
ขอโทษทีที่ทำให้ช้ำทรวง
แต่มิเคยหลอกลวงควงชายใด

เสาแปดศอกตอกตรึงขึงมั่นแท้
เป็นแฟนแน่อ้ายเดียวเชียวรู้ไหม
จงสัญญากับน่องหายข้องใจ
ว่าเป็นหนี้ที่ไหนอ้ายใช้แทน

"ดิน"

[ไร้นวล^^]

๐รวยก็ร่ำแต่รักภักดิ์ที่เพียบ
ทรัพย์กลับเงียบงุบงิบไร้สิบแสน
เหลือก็แต่ผ้ากระเตี่ยวเกี่ยวเอวแทน
ความข้นแค้นค่อยทุเลาเพราะเย้าอร

๐เกลือก็กัดกินแกลบก็แซ่บลิ้น
เพราะยุพินยิ้มหยอกยอกก็ถอน
สังกะสีก็รั่วบนหัวนอน
พ่ายลูกอ้อนโฉมงามดามเรือนใจ

๐จึงประจักษ์แจ้งจิตฤทธิ์รักหลาย
จักหาชายเช่นพี่นี้หาไหน
ทรัพย์สินนั้นสรรหาก็มาไว
รักละมัยมิสถิตทุกทิศนาฯ

[ไผ่เดียวดาย]

เกิดเป็นคน มีหัวใจ จึงไม่อาจ
เป็นคนขลาด ไม่ลองรัก หักใจไว้
ก็มีบ้าง ที่อกซ้น โดนชนใจ
ช่างปะไร ธรรมดา หรอกหนาคน

มีเลือดเนื้อ ก็เจ็บได้ และตายสิ้น
ตามชีวิน ของสัตว์โลก แม้ตกหล่น
ไม่อยู่ใน หนังสือรัก ใครสักคน
เพ้อนั่งบ่น ตามประสา คนบ้าบอ

แต่ครั้งหนึ่่ง ก็เคยสุข ไม่ทุกข์ร้อน
ยามจะนอน มีคนข้าง อย่างที่ขอ
แต่เพราะรัก ที่ให้ไป ยังไม่พอ
จึงต้องรอ ฟ้าส่งใคร มาใหม่เอย