ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

..นะโมพุทโธ..

ชั่วขณะใจน้อมพร้อมถึงฝั่ง
รู้ระวังแจ้งเลศเหตุและผล
สลัดทิ้งอาสวะเปื้อนปะปน
แล้วฝึกฝนธรรมกถามาอ้างอิง

สงบยิ่งนิ่งนานการเคลื่อนไหว
มีดวงใจในรู้อยู่ทุกสิ่ง
ดับตันหาอุปทานประหารทิ้ง
อย่าให้สิ่งเหล่านี้มีกำลัง

เมื่อใจหนึ่งพึงถึงซึ่งไตรลักษณ์
ย่อมรู้จักดวงจิตที่คิดหวัง
สงบเงียบเยียบเย็นเห็นจริงจัง
หยั่งลึกยังดินแดนสุดพุทธคุณ

ใจเราจักผ่องแผ้วเทิดแก้วสาม
รัตนตรัยงดงามตามเกื้อหนุน
สุขสว่างกระจ่างเจิดล้ำเลิศบุญ
เอื้อการุญชีวิตจิตวิญญาณ

วาริน
๒๘/๔/๕๗

๑๓ พ.ค.วันวิสาขบูชา

[panthong.kh]

ดับไม่ได้ ใจนี้ มีกิเลส
เป็นต้นเหตุ แห่งห้วง ล่วงลุผ่าน
คอยพันพัว ตัวตน หม่นหมองมาน
เกิดอาการ วิตก อกสั่นรัว

อยากฝึกฝน ฟันฝ่า หาทางสุข
ดับพ้นทุกข์ รุกเร้า เข้าสุมหัว
เหมือนพายเรือ ในอ่าง ช่างมืดมัว
ถึงจะกลัว เพียงใด ใจร้อนรน

ตั้งนะโม โถนึก สะอึกนัก
ไม่คึกคัก หลักหลวม จนท่วมท้น
อาการนอย เกิดขึ้น ขื่นกมล
ความสับสน สาดสุม รุมจิตใจ

ขาดสติ ตริตรอง สมองแย่
เหนื่อยหน่ายแด เดือดดาล มารรุกไล่
เหมือนคนบาป หยาบช้า จะว่าไป
จึงห่างไกล ไตรลักษณ์ หนักจิตจริง
พันทอง
๒๘/๔/๕๗
 

[พยัญเสมอ]

อ่านกลอนข้างบนนี้แล้วทำให้นึกถึงนิทานเซ็นที่เคยอ่านเรื่องหนึ่ง แต่จำไม่ได้แล้วว่ารายละเอียดเขียนว่าอย่างไร
จำได้คร่าวๆว่า ในเรื่อง นักปฏิบัติธรรมผู้หนึ่งได้แต่งธรรมกถาเป็นบทกวีไว้บทหนึ่ง  ที่แสดงถึงการหลุดพ้นจากกิเลส
มีผู้นำเอากวีบทนนั้นไปให้อาจารย์เซ็นท่านหนึ่งอ่าน   อาจารยเซ็นอ่านแล้วบอกว่าผู้แต่งยังไม่บรรลุถึงความหลุดพ้น

[m1]

สาธุธรรมที่นำมาแบ่งปัน
เป็นของขวัญล้ำค่ามหาศาล
ให้สิ่งใดไม่ยิ่งใหญ่เท่าธรรมทาน
จิตเบิกบานชั่วขณะก็ยังดี

ตัวเรานี้เกิดมีจากตัณหา
องค์ศาสดาเมตตาธรรมนำวิถี
มัชฌิมาปฎิปทาความพอดี
เป็นแผนที่เดินทางวางตัวตน

มีเข็มทิศ ศรัทธา ปัญญาชี้
มีความดีเป็นทุนหนุนกุศล
มีพระไตรรัตน์เป็นพลังข้ามสายชล
เกลียวน้ำวน อัตตา มหานที

ตราบใดที่ ใจเรา ยังเป็นเด็ก
ตัวยังเล็กยังต้องพึ่งคุณพระศรี
จนกว่าธรรมจะครองใจทุกนาที
เราจึงมีที่พึ่งซึ่ง" คือธรรม"

               
             7/05/57