ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

..เสียดายรัก..

@แสนสมเพชความรักยิ่งนักแล้ว
เหมือนสิ้นแก้ววราภรณ์กลอนไม่หวาน
ไม่อยากขีดเขียนคำลำนำกานท์
ในวิญญาณขื่นขมอารมณ์รวน

@ใจเคยรักภักดิ์ดีไม่มีสอง
ช่างผุดผ่องสดใสไม่โศกสรวล
แม้นไม่เหมือนปัทมาค่าคู่ควร
กับเนื้อนวลก่องเก็จเพชรรัตน์

@ทุกหอห้องหัวใจไม่มีเหลือ
งามระเรื่อพริ้งพราววาวระบัด
สว่างไสวเยื้อนแย้มช่างแจ่มชัด
รักกลับพลัดพรากแล้วแก้วหลุดลอย

@มาตกแตกแหลกหล่นจนป่นปี้
เพชรเม็ดนี้ไม่มีประดับสร้อย
เมื่อความรักไร้ค่ากว่าเศษพลอย
ให้คิดน้อยใจนักรักหนอรัก

@ยังสุดแสนเสียดายสายสวาท
เหมือนว่าวขาดลอยไกลใจประจักษ์
ได้รู้รสหวานขมตรมยิ่งนัก
ไร้แหล่งพักหลักพิงยิ่งเดียวดาย

วาริน
ศุกร์ ๑๙ เม.ย. ๕๗

[panthong.kh]

ยามหม่นหมอง มองมา หาคนนี้
ยามมั่งมี มองเมิน เกินหดหาย
ยามแรมร้าง โรยร่วง ยังห่วงชาย
ยามเดียวดาย แดดับ ยอมรับมัน

เย็นพระพาย พัดพา อุราไหว
เย็นน้ำใจ ใสส่อง มองที่ฉัน
เย็นฉ่ำชื่น รื่นจิต สนิทพลัน
เย็นทุกวัน หากอยู่ด้วย ช่วยผ่อนคลาย

เดินดงดอน นอนเปลี่ยว เหลียวหันบ้าง
เดินเคียงข้าง แนบชิด จิตมั่นหมาย
เดินเพลินได้ ใจฝัน อย่าหวั่นอาย
เดินลอยชาย คล้ายเหม่อ เธออย่าทำ

เล่นหยอกล้อ ต่อกระซิก ระริกรี้
เล่นร้อยสี มาลีใส่ ให้หวานฉ่ำ
เล่นซ่อนแอบ แบบว่า อย่าแกล้งอำ
เล่นหาคำ เติมเต็ม เข้มข้นมี

หาดทรายขาว สาวเห็น เย็นวันก่อน
หาดทรายร้อน ตอนเที่ยง แดดเปรี้ยงนี่
หาดทรายสวย เสมอ เจอบางที
หาดทรายที่ สะอาด งามบาดตา

ยามเย็นเดิน- เล่นหาด- ทรายหวาดเสียว
เกาะแขนเกี่ยว คู่เท่  เสน่หา
สองต่อสอง จ้องพลาง น้องนางนา
ชื่นชีวา ดังชีวิต จะปลิดปลิว
พันทอง
๑๙/๔/๕๗

[~ขลุ่ยกันแสง~]

แสนเสียดาย สายรัก ที่หักร้าง
สัมพันธ์จาง จรไป ไกลละลิ่ว
เกลียวสวาท ขาดแล้ว จากแถวทิว
รักบิดพลิ้ว พลัดพราก ยากกลับคืน..
 
..อุตส่าห์ร่าง สร้างฝัน อันเลิศหรู
หมายครองคู่ เคียงนาง อย่างแช่มชื่น
ทั้งชีวิน รินหลั่ง รักยั่งยืน
สราญรื่น เริงรมย์ สมใจปอง..
 
.. แต่..ความหวัง พังภินท์ พลันสิ้นสูญ
เจ็บเพิ่มพูน พาพัด อกกลัดหนอง
ด้วยนงคราญ หาญหัก ทิ้งรักกอง
ทำพี่ต้อง ร้องไห้..ไม่เว้นวัน
 

[ปู่ริน]

แสนเสียดายสายใยได้ทอถัก
แสนเสียดายความรัก..มาหักสะบั้น
แสนเสียดายเวลาอยู่ร่วมกัน
แสนเสียดายคืนวันที่ผ่านมา

เคยร่วมทางความทุกข์ทนหม่นเศร้าหมอง
พอร่ำรวยมีเงินทอง..เกิดปัญหา
ร่วมอุตส่าห์ฝ่าฟันตามสัญญา
สร้างบ้านเรือนรวมเงินตรา..ไว้มากมาย

ลูกสามคนน้องน่ามลไม่สนใจ
พบเศรษฐีสวนลำไย..จึงหนีหาย
ออกตามหายอดขวัญตาน่าเสียดาย
ไร้ข่าวคราวทั้งหญิงชาย..ชู้ชื่นใจ

จากวันนั้นถึงวันนี้หามีสุข
ทุกคืนค่ำมีความทุกข์จิตหวั่นไหว
ลูกคร่ำครวญหานวลนางอยู่แห่งใด
พี่..ผิดพลั้งด้วยเรื่องไร? ช่วยบอกที

ให้อภัยน้องทรามวัย..พี่เสมอ
ยังรักเธอสุดหัวใจไม่หน่ายหนี
รักสำรองคอยความหวังตั้งหลายปี
บ้านเชิงเขาตะนาวศรี...พี่ยังคอย.

               ริน ดอนบูรพา
                                   ๒๑ เม.ย.๕๗

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

[จันทร์กระพ้อ]

๏ แสนเสียดายสายใยรักเคยพักอยู่
เคยอุ่มชูทะนุถนอมกับจอมขวัญ
ดั่งดวงเดือนเลือนลู่คู่ตะวัน
แต่นานกัลป์เคยอยู่สุขทุกทิวาวาน ฯ
๏ แต่ต่อมาดังโดนซ้ำกระหน่ำซัด
ประโคมรักให้กระจัดดั่งสสาร
โถ่!ตัวเราก็โง่เง่าสุดทัดทาน
ปล่อยให้รักนั้นลอยผ่านชีวิตไป ‹๚๛

[panthong.kh]

แสนเสียดาย สายรัก ที่หักร้าง
สัมพันธ์จาง จรไป ไกลละลิ่ว
เกลียวสวาท ขาดแล้ว จากแถวทิว
รักบิดพลิ้ว พลัดพราก ยากกลับคืน..
 
..อุตส่าห์ร่าง สร้างฝัน อันเลิศหรู
หมายครองคู่ เคียงนาง อย่างแช่มชื่น
ทั้งชีวิน รินหลั่ง รักยั่งยืน
สราญรื่น เริงรมย์ สมใจปอง..
 
.. แต่..ความหวัง พังภินท์ พลันสิ้นสูญ
เจ็บเพิ่มพูน พาพัด อกกลัดหนอง
ด้วยนงคราญ หาญหัก ทิ้งรักกอง
ทำพี่ต้อง ร้องไห้..ไม่เว้นวัน
 

สายสวาท ขาดไป หาใหม่เถอะ
เดี๋ยวคงเจอะ ที่ดี มีสุขสันต์
อย่าท้อแท้ แพ้ทาง อาจบางวัน
หากมุ่งมั่น นั่นหนอ รอสมจินต์

ก่อร่างสร้าง ตัวตน ทนอีกนิด
ก่อร่างสร้าง ชีวิต ลิขิตสิ้น
ก่อร่างสร้าง เรือนหอ ต่อชีวิน
ก่อร่างสร้าง กวิน ถิ่นบั้นกลอน

อันความหลัง ฝังซาก หากทำได้
อย่ารื้อฟื้น ขึ้นใหม่ ในคำสอน
เดินหน้ามุ่ง มั่นหมาย อย่าคลายคลอน
สำเร็จก่อน วางวาย ชายอย่ากลัว
พันทอง
๒๐/๔/๕๗
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

อยากรู้ความ ทรามวัย เอาไงแน่
หวังสิ่งใด ในแด แม่ทูนหัว
พี่คิดจน ใจหวั่น สั่นระรัว
หรือมายั่ว เย้ยหยัน นะ.."พันทอง" ..
 
..ในวันนั้น เนื้อเย็น เป็นฝ่ายจาก
เจ้าถอนราก รักเรา ให้เศร้าหมอง
ดั่งกรีดใจ ให้พี่ โศกีนอง
แสนเจ็บช้ำ ร่ำร้อง ครองทุกข์ทน..
 
..แม้วันนี้ น้องหวน ครวญคำหวาน
จนซึ้งซ่าน ทรวงใน ก็ไม่สน
ใจดวงนี้ หนาวเหน็บ เจ็บเกินทน
ขอ..หน้ามน พ้นไป..ไม่อยากเจอ
 

[panthong.kh]

ไม่อยากเจอ เธอนั้น ยังหวั่นไหว
เชืิ่อฉันไหม ใจสั่น จนฝันเพ้อ
นอนครวญคร่ำ ร่ำร้อง หมองไหม้เออ
พูดเวิ่นเว้อ แบบนี้ ไม่ดีนะ

ก็แค่หลบ หนีหาย ไปคลายร้อน
สามเดือนก่อน จากลา ด้วยพาละ
หาเลี้ยงพ่อ แม่พี  ดีไหมจ๊ะ
มะมามะ คืนหวน อย่าด่วนลา

ตามมาง้อ พ่อขลุ่ย อย่าจุ้ยมาก
เรื่องขี้ปาก ชาวบ้าน อย่าพาลหนา
ร่วมร้อยเรียง เคียงหมอน ดังก่อนมา
ขืนชักช้า เจอตบ เลือดกลบฟัน
พันทอง
 

[อนันตา พุฒชงค์]

ใจเอยใจ ยังจดจำ ภาพวันเก่า
วันของเรา คลอเคล้า ทวิสหา
อดใจแข็ง ยืนอยู่ ทั้งน้ำตา
แม้เวลา ผ่านเลยไป มิรู้ลืม

 

อนันตา พุฒชงค์
๒๓ / ๐๔ / ๕๗

[/size][/size][/color]