กลอนสั้นฉันคิด

ผมเชื่อว่า หลังจากที่บรรดาท่านนักกลอนนักกวีทั้งหลายได้ลองแต่งกลอนสั้นให้จบภายในบทเดียวแล้ว
คิดว่าหลายท่านคงซาบซึ้งแก่ใจดีว่า กลอนสั้นนั้น"ไม่ได้หมูอย่างที่คิด"

ที่เป็นเช่นนี้เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่าหลายท่านพอฟังว่ากลอนสั้นแค่บทเดียวแล้วคงจะมีความคิดว่า
โอ๊ยยยยย เรื่องขี้ประติ๋ว....โถ....ก็ขนาดกลอนยาวๆ 8 บท 10 บท พอเพื่อโพสต์มาปุ๊บฉันยังแต่งตอบฉลุย
ชนิดหม้อข้าวไม่ทันเดือด....แล้วกะอีแค่กลอนสั้นๆแค่บทเดียว...ทำไมฉันถึงจะแต่งไม่ได้...ฮึ... งอนแล้วด้วย

แต่ความจริงไม่ใช่เช่นนั้นเลยใช่ไหมครับท่าน

เพราะกลอนสั้นๆแค่ ๑ บทนั้นมันมีความจำกัด
ในการถ่ายทอดเรื่องราวด้วยคำพูดเพียง 32 คำ หรือไม่เกิน 36 คำเท่านั้นในกรณีที่เขียนเป็นกลอนเก้า
ด้วยจำนวนคำที่มีอยู่อย่างจำกัดนี่เองทำให้ไม่อาจจะแต่งต่อหรือเพิ่มขยายต่อไปได้ เพราะถ้าแต่งต่อ
ย่อมไม่ใช่กลอน ๑ บท ยิ้มให้จ้ะ

ความยากอีกประการคือ การคิดเนื้อหาที่จะนำมาเขียนเป็นกลอน เพราะกลอน ๑ บทย่อมหมายถึง ๑ ความคิด
หรือ ๑ ไอเดีย
การใช้ถ้อยคำที่นำมาสื่อสารนั้นต้องใช้คำอย่างจำกัดที่สุดแต่กินความหมายกว้างและบอกเล่าเรื่องราวได้ชัดเจนมากที่สุด
จนผู้อ่านสามารถนำมานึกคิดจินตนาการจนเข้าใจเองได้โดยที่เราไม่จำเป็นต้องอธิบายอีก...
กลอนสั้นเป็นกลอนที่เหมาะแก่การจดจำนำไปใช้...เพราะเป็นกลอนที่จำได้ง่ายๆ ไม่ต้องเสียเวลาท่องมาก
สำหรับใครที่ยังมีความคิดว่า โอ๊ยยยย กลอนสั้นเหรอ...หมูๆ....นับว่าเป็นการเข้าใจผิดอย่างมหันต์..

อันกลอนสั้นฉันคิดลิขิตไว้
ตามแต่ใจฉันนั้นจะสรรหา
รวมเรื่องราวมากมายผ่านสายตา
แล้วนำมาประพจน์เป็นกลอน

ชอบใจๆ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนสั้นฉันคิด (อ่าน 32723 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้