ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

ดาวระยิบพริบพร้อยล่องลอยฟ้า
เคลื่อนตามกาลผ่าน,พา  ฟ้าไสว
คลี่ราตรีสีนิล ทั่วถิ่นไพร
งามวิไลนักแล้วในค่ำคืน

ฉันยิ้มรอ ใครหนึ่งรำพึงหา
ตามสัญญาจะรอ อย่างรู้ตื่น
อาจมีบ้างเผลอท่าหลับตายืน
ด้วยจุดหมายแห่งคืน เพื่อพบเธอ

จะเป็นเธอดอกไม้ สายลมหนาว
ที่พกพาเรื่องราว เล่าเสนอ
หรือเป็นเธอดวงดาวคราวละเมอ
นำเรื่องราวล้นเอ่อ มาพูดคุย

อมยิ้มวาดภาพเดา มโนนึก
ถึงดาวดึก ดาวใด ใครแก้มตุ่ย
หรือคือเธอผู้นั้นม่านเมฆปุย
ที่ด้อมด้อมดุ่ยดุ่ยแล้วลิ่วลม

แต่ใจก็หวนนึกไปแต่ก่อนโพ้น
ถึงหยาดคำอ่อนโยน สนิทสนม
ของดอกไม้หอมชื่นชวนรื่นรมย์
ทำให้ใจนึกชมชื่นชอบนัก

ก็คงรอ รอเธอแม้ในฝัน
เพื่อการได้พบกันอย่างพร้อมพักตร์
จากเธอคนคุ้นเคยเอยรู้จัก
มาแบ่งปันความรักความอาทร

อาจคลาดคราลานอนก่อนฟ้าสาง
ฝากสัญญามาวาง กลางใจก่อน
หากวันหน้าวันไหนได้กลับคอน
โปรดฝากถ้อยร้อยกลอนอ้อนเอิ้นมา

[panthong.kh]

ดาวระยิบ วิบแวม แซมท้องฟ้า
ในใจพา หนาวเหน็บ เจ็บเจียนบ้า
อยู่เดียวดาย คลายเคล้า เศร้าอุรา
ฝากนภา อย่าย้ำ คอยซ้ำเติม

หลายราตรี คลี่ม่าน มานอ่อนไหว
ไม่มีใคร อิงอุ่น หนุนนอนเสริม
ยังเคว้งคว้าง ว่างเปล่า เข้าประเดิม
ร่างสั่นเทิ้ม เพิ่มมา ผวาทรวง

แม้กาลเคลื่อน เลื่อนไป ใจยังแป้ว
ไร้วี่แวว แห้วให้ ฤทัยห่วง
เกินเยียวยา ถ้าใคร ไม่หลอกลวง
เชิญมาควง คู่เคียง เรียงร้อยใจ

จะถนอม พร้อมภักดิ์ รักแนบแน่น
จะไม่แคลน คลอนคลาย หน่ายเหลวไหล
จะรักเดียว เกี่ยวก้อย พจน์พร้อยไป
จะทนใน ทุกยาม ตามแต่ชาย

ชื่นชีวิน จินต์ซื่อ  ถือคำสัตย์
มัธยัส เก็บออม พร้อมเหลือหลาย
รักละมุน จุนเจือ มิเบื่อนาย
รักสมหมาย แน่นั่น ฝันเป็นจริง
พันทอง
๗/๔/๕๗

[สุวรรณ]

ม่านฟ้าเปิดทักฤดูสายลมร้อน
ผีเสื้อฟ้อนรำบายปลีก ไม่หลีก ,นิ่ง
มองดอกไม้ไหวเอน งดงามพริ้ง
ช่วยให้โลกนี้ยิ่งน่ารักนัก

ฉันวาดภาพนิทาน มาสานฝัน
ของวานวันนั้นเราเสลาสลัก
เอย...จู่จู่ ใจแว่วทำนองรัก
เพียงช่วงวรรค ก็เคลิ้มในหัวใจ

จึงหวนถึงสัญญาคราเริ่มต้น
จะคิดค้นนิทานกานท์สดใส
ลงทำนองพร้องเสียงจากทรวงใน
ของหทัยฝากไว้ในนิทาน

หมายหยิบดาวจากราวฟ้ามาแนบชิด
แทนดวงตาที่มืดมิดของใคร,ผ่าน
บทร้อยกรองพร้องเสียงเสนาะมาน
เพียงเพื่อรินกลิ่นกานท์ผ่านทำนอง

เพียงเพื่อรินกลิ่นกานท์ผ่านทำนอง

[พ.พิมพา]

หลับเสียเถิดเนตรน้อยดาวพร้อยสรวง
เจ้าอย่าห่วงนิทานกล่อมน้อมสนอง
จะรับขวัญอยู่หอรอประคอง
ขวัญอย่าล่องเลือนหายคล้ายลาลับ

สายรุ้งสวยพวยพุ่งเส้นรุ้งโค้ง
ค่ำดาวโยงเดือนจ้าให้คว้าจับ
ฟังซินั่นเสียงลมพรมโบกพัด
เสียงน้ำซัดเซาะกรวดหินโอดครวญ

จงหลับอยู่ในฝันอันบรรเจิด
อย่าเตลิดดวงใจจนไห้หวน
ราตรีนี้มีกานท์กล่อมถนอมนวล
อย่าเรรวนแรมร้างห่างขวัญเลย

วาริน
๗,๔,๕๗

ยินดีที่รู้จัก

[สุวรรณ]

เห็นนวลเมฆหมู่น้อยลอยละล่อง
ท่วงทำนองคล้องเกี่ยวเคียวเขนย
ของรุ้งเรียวเกี่ยวกอดแนบเช้า,เชย
แย้มเย้ายามอุษาเอย ให้งามวัน

แทรกแสงเช้าเงาแต้ม กับแก้มน้อย
ลอดไรผมปริบปรอยให้พร้อยฝัน
ตระการตากับธรรมชาติวิลาสครัน
จึงแอบเย้าลมคิมหันต์ ยามตื่นชม

แล้วนึกวาดนิทานของเด็กน้อย
เริ่มแต่รอยปางบรรพ์ กาลผสม
สมัยให้เข้ากับช่วงสายลม
ที่เอื้ออวยตากลมนั่งชมภาพ

ทั้งแท่งสี ดินสอ เจ้าขอเขียน
ลายเส้นดูวกเวียน เพียรทาทาบ
จมูกปากจรดกันหน้าตาอาบ-
รอยความคิดซึมซาบกับภาพนั้น

[panthong.kh]

วาดขอบรั้ว เรียงราย หมายฝันใฝ่
ลั่นทมใส่ ข้างซ้าย หมายสุขสันต์
จำได้แม่น แฟนเรา เขาผูกพัน
เคยประชัน เพลงลั่นทม ล้มทั้งยืน

ต้องถอยร่น คนก่อน ต้อนอยู่หมัด
เจอเจนจัด ขัดเกลา เศร้าสุดฝืน
ปิดทางฝัน วันพ่าย คล้ายถูกปืน
น้ำตารื่น รันทด หมดทางไป

วาสนา ขีดข่วน สวนทางหนอ
โอ้พ่อเขียว ใบยอ ต่อสู้ใหม่
คิดเสียว่า ครานั้น ฝันเลือนไง
โชคดีได้ เจอกัน ฉันกับเธอ

วาดโค้งคุ้ง รุ้งเรียว เกี่ยวก้อยกอด
อยู่บนยอด เขาเขิน เพลินจริงเอ่อ
วะวับแสง สดสวย ด้วยรักเออ
พรอดพร่ำเพ้อ เพียงเพรียก เรียกรักเรา

วาดปุ๋ยเมฆ เสกสรร วันสมสอง
ละอองฟอง ล่องลอย ห้อยโยงเสา
เก็บดาวเดือน ประดับ ขับกล่อมเอา
วาดลำเนา ธารใส ไหลเอื่อยริน

เสมอใด ได้เล่า เคล้าอิงแอบ
ซบทรวงแนบ นอนหนุน กรุ่นถวิล
ลมหายใจ ใกล้ชิด สนิทจินต์
ล่องเมฆิน อิงอ้อน อ่อนระทวย
พันทอง
๗/๔/๕๗