ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ราตรีกาล ผ่านเยือน แย้มยิ้มยั่ว
กมลมัว มืดมิด คิดหวั่นไหว
วังเวงวน อลอึง คะนึงใน
แสงสดใส ส่องสว่าง พรางน่ากลัว

ด้วยเปลี่ยวแด แลเล็ง เพ่งพิศผ่อง
ดาวลอยล่อง ท้องฟ้า พาสลัว
จันทร์แรมถอย เลื่อนหล่น เมฆหม่นชัวร์
ประชิดตัว ตามกาล สะท้านทรวง

เงียบเหลือเกิน เดินเดี่ยว เดียวดายหนอ
ขาดคนคลอ เคลียเคล้า เหงาทุกช่วง
ลมโชยกลิ่น ดอกโมก ดั่งโศกลวง
รักติดบ่วง ห่วงหา แสนอาวรณ์

อยากมีใคร ใกล้ชิด ชีวิตบ้าง
เติมเต็มบาง โอกาส มิอาจถอน
แต่ไร้วี่ แววนัก รักแรมรอน
ด้วยออดอ้อน ไม่เป็น เช่นนารี

จึงเก็บความ ทุกข์ฝัง ขังเอาไว้
มิให้ใคร ล่วงล้ำ จำหน่ายหนี
แกล้งยิ้มรื่น ชื่นจินต์ ว่ายินดี
ข้างในปรี่ ล้นหลั่ง ยังฝืนทน
พันทอง
๒๖/๓/๕๗

[...สียะตรา..]

......มองสินั่น......ดาวเดือนยังเกลื่อนฟ้า

...ดวงจันทราผ่องกระจ่างกลางเวหน

...ดอกราตรีคลี่กลีบแซมแย้มให้ยล

...น้อมกมลพ้นร่ำไห้เพราะ......ดายเดียว



......อยู่คนเดียวน่ะดีแล้วววว...จริงจริงนะ.......

[yaguza]

ยามราตรี คลี่ม่าน ผ่านขอบฟ้า
ท้องนภา ราเลือน เพราะเดือนเสี้ยว
เมฆสีเทา เคล้าหม่น จนซีดเซียว
แสนเปล่าเปลี่ยว เสียวอก นกละเมอ

ทุกราตรี มีจันทร์ นั้นเป็นเพื่อน
มิลางเลือน เยือนฟ้า มาเสมอ
หากคืนไหน จันทร์หลบ มิพบเจอ
ก็มองเหม่อ เศร้าสร้อย และน้อยใจ

ทุกครั้งที่ เมฆเข้ม ลอยเต็มฟ้า
รู้ไหมว่า ข้าขื่น กว่าคืนไหน
รอเวลา จันทร์ผ่อง ส่องอำไพ
มาเติมไฟ แห่งศรัทธา ที่ล้าแรง

มาเติมฝัน วันห่วง ที่ร่วงหาย
ก่อนจะสาย กลายกลับ เพราะอับแสง
เมื่ออรุณ รุ่งรา ขอบฟ้าแดง
หวาดระแวง  จันทร์นวล  มิหวนคืน



 

.........ยากูซ่า........

add complete
by klonthaiclub fb

[panthong.kh]

นกอะไร ละเมอ เธอบอกหน่อย
นกเขาน้อย ใช่ไหม ใจเต้นตื่น
นกกระจิบ กระจอก บอกมะรืน
นกอย่างอื่น ไหมเล่า เฝ้าอยากรู้

เห็นหายหน้า หายหนวด ไม่อวดโฉม
ข่าวประโคม ว่าพี่ นี้มีคู่
ปล่อยให้พัน เหงาหงอย คอยมุดรู
น่าอดสู จริงแท้ แน่นักชาย
พันทอง
ขอบคุณพี่ยาที่มาต่อกลอนให้อ่านหายคิดถึงจ้า
 

[ไพร พนาวัลย์]

รัตติกาลผ่านผันคืนจันทร์ผ่อง
เมฆลอยล่องฟ่องฟ้านภาสวย
ดาวคู่เดือนเกลื่อนฟ้าอ่าอำนวย
ระทดทวยด้วยกันทั้งฉันเธอ

มองดูดาวพราวฟ้าตรงหน้าบ้าน
สุขสำราญดื่มกินดวงจินต์เผลอ
ลมหนาวโชยบางเบาเข้าปรนเปรอ
ได้พบเจอนานครั้งเฝ้านั่งมอง

นั่งจิบเบียร์บางเบาเคล้าไวน์หอม
น้ำแข็งพร้อมก้อนกลมภิรมย์สอง
ไก่อบนอกนุ่มในอุ่นไอกอง
เข้าทำนองเพลงเพลินดำเนินไพร

ฉันเป็นคนขี้หนาวเจ้าก็รู้
มิทนสู้ลมเย็นแทบเป็นไข้
จึงชวนกันเข้าจอง ณ ห้องใน
สุขฤทัยไหนเท่าเราเคลียคลอ

ตกดึกดื่นเดือนคล้อยเมฆลอยต่ำ
สองชุ่มฉ่ำทรวงในตั้งใจก่อ
ไฟรักสุมรุมเร้าพะเน้าพะนอ
อยากฝันต่อ ฝนตก...อกเปียกปอน

ไพร พนาวัลย์

 

[panthong.kh]

รัตติกาล ผ่านไว ไปลิบลับ
ไม่หวนกลับ มาหา อุราหลอน
เป็นความสุข ชั่วคราว เช้าต้องจร
แสนอาวรณ์ จำพราก จากกันไกล

อยากอิงอก ซบอุ่น หนุนแขนต่อ
รักเกิดก่อ กลับกลาย สายน้ำไหล
แม้คร่ำครวญ ทั้งคืน สะอื้นใจ
คงต้องไป อยู่ดี หนีอำลา

จึงตักตวง ช่วงรัก สลักเข้า
เพียงสองเรา เนาแนบ แอบอิงหา
สวรรค์สร้าง ทางรัก พักตร์พริ้มมา
เสียงสาดซ่า ธารน้อย พลอยได้ยิน

หริ่งเรไร ขับกล่อม พร้อมเสสรวล
น้องเนื้อนวล หนาวกาย อ้อนชายสิ้น
ใต้แสงจันทร์ จ้าแจ่ม แถมเบียร์ริน
อวลไอกลิ่น บุปผา นานาพรรณ

ชื่นนาสา คราลม พรมพัดพริ้ว
ให้สยิว ในทรวง ทุกช่วงฉัน
อิงแอบอ้อน กรก่าย สายสัมพันธ์
จวนตะวัน ส่องฟ้า จึงคลาไคล
พันทอง
๒๘/๓/๕๗