ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

สิทธิ์นี้ที่มี

@จะมีสิทธิ์แค่คิดสักนิดไหม
เมื่อใจยังห่วงตามคอยถามถึง
อารมณ์รักรุ่มร้อนอาวรณ์ตรึง
อึงคะนึงรุกเร้าให้เฝ้าคอย

@เหมือนหลงรูปวูบวาบแค่ภาพฝัน
กับคืนวันฝืนทนใจหล่นผล็อย
ความผิดหวังซ้ำซากฝากริ้วรอย
จนลายพร้อยด่างดวงทั่วดวงใจ

@ไม่อยากคิดถึงหรอกอยากบอกกล่าว
แค่เรื่องราวเก่าก่อนย้อนไฉน
ให้เจ็บแสบแปลบปลาบวูบวาบไป
ทรมานทำไมให้ใจจำ

@เพียงแต่มีบางช่วงห้วงเวลา
หยาดน้ำตาพรากไหลในคืนค่ำ
เมื่อความรักผันผูกถูกกระทำ
จึงเจ็บช้ำอยู่บ้างเถอะช่างมัน

@ความชินชาที่จะอยู่อย่างผู้แพ้
คือสิ่งแน่ท่วมท้นคนไร้ฝัน
ความรักเอยเคยพร่ำเพ้อรำพัน
คำจำนรรจ์เงียบหงายเหมือนสายลม

@ใจยังหวังแค่สิทธิ์นิดน้อยหนึ่ง
เพียงเศษครึ่งสิทธิ์ใครที่ใฝ่สม
สักเล็กน้อยเท่านั้นวันระทม
ก่อนยอมก้มหน้าท้าชะตากรรม

************
วาริน
๒๕,๓,๕๗

[D]

ก่อนเคยเรียงเคียงข้างมิห่างเหิน
เนานานเนิ่นเพลินรักพักตร์ชื่นฉ่ำ
บนทางฝันสานใจใฝ่จดจำ
ถ้วนถ้อยคำย้ำตรึงคะนึงครวญ

เหมือนโดนสาปบาปนำกรรมวิถี
รักจึงมีจุดจบพบกำสรวล
ชะตาต้องหมองไหม้ฤทัยนวล
เฝ้าทบทวนทุกทางจำห่างไกล

เพียงแค่คิดผิดนักตระหนักแน่
รอยเรียวแผลกมลทนไงไหว
เมื่อพบเธอเคียงอยู่คนคู่ใจ
ฉันคือใคร ใช่แน่...แค่สำรอง 

"ดิน"

[พ.พิมพา]

เคยอิงแอบแนบข้างกลับร้างหน้า
เหม่อมองฟ้าทุกคราวคราดาวล่อง
อยู่คนดียวเเปลี่ยวกายไร้คนครอง
รักสำรองหมองหมางจึงครางครวญ

น้ำค้างพร่างลงแล้วทั่วแนวป่า
เสียงลมซ่ากิ่งโศกวิโยคหวน
ยิ่งยามดึกนึกระอาพาเรรวน
เมื่อจันทร์จวนลับหายใกล้อรุณ

ให้คิดถึงวงหน้าดาราเนตร
ยุวเรศยอดกมลจนว้าวุ่น
คงสิ้นแล้วแก้วใจไร้ใบบุญ
เคยการุญห่างหายเกินหมายปอง

วาริน
๒๗,๓,๕๗

[D]

รัตติกาลผ่านเยือนเดือนมืดมิด
เบียดกายชิดติดเสานั่งเจ่าจ๋อง
กิ่งไม้ไหวใบวนขนลุกพอง
หม่นหมางหมองซุกตนทนข่มใจ

อยากเปิดคอมพ์เหมือนก่อนออนสักนิด
เฝ้าครุ่นคิดจิตสั่นจนหวั่นไหว
หมาก็หอนโหยหวนป่วนทรวงใน
จิตคิดถึงคนไกลเคยไลน์กัน

ป่านฉะนี้มีไหมสาวใดอ้อน
ใจอาทรห่วงอยู่รู้ไหมนั่น
อยากส่งข่าวยิ่งนักช่วยสักพัน
ตอนนี้ฉันอัตคัดโดนตัดไฟ

"ดิน"

[พ.พิมพา]

จะไปช่วยแน่แท้แม่สาวน้อย
พี่ยืนคอยทุกถนนจนหวั่นไหว
เที่ยวสุดท้ายพลาดหมดรถจะไป
เหลือเกวียนไทยต้อยต่ำธรรมดา

กับเจ้าทุยเพื่อนยากออกจากบ้าน
ผ่านรวงร้านบ้านไหนใครก็ว่า
จำฝืนทนระทมก้มหน้ามา
เพื่อกานดารีบยิ่งไม่นิ่งนาน

แวะบอกการไฟฟ้าขออย่าตัด
มีงานวัดข้างเคียงเสี่ยงนะท่าน
โดนจัดตรงควันหลงก่อนสงกรานต์
ท่านสมภารอาจออกไปบอกบุญ

ถึงนครไชยศรีตอนตีสี่
รอคนดีง่วงหาวราวหัวหมุน
จนรุ้งแจ้งแสงสว่างรางอรุณ
พี่เริ่มคุ้นไฟฟ้ามานานแล้ว (อ้าวไฟมาแล้ว)


วาริน
๒๗,๓,๕๗