ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[raindeer5808]

* วันเวลา แปลเปลี่ยน เพียรพิศรู้
พินิจดู วนเวียนว่าย ตายชีวัน
ทิ้งดีชั่ว หมองมัว ไม่พัวพัน
ทุกสิ่งสรรพ์ ล้วนเป็น ดั่งมายา
* ท้ายที่สุด ยุติได้ ที่ใจตน
หยุดวังวน แห่งทุกข์ สุขอุรา
ใช้ชีวิต ไม่โง่เขลา ด้วยปัญญา
พบดวงตา ส่องธรรม ชี้นำทาง

RAINDEER
 

[toshare]

...ความรักส่องสว่างแล้.....นัยนา
ไป่ปล่อยเขลาแค่หา.........ใฝ่หล้า
ความหลงแน่นำมา...........ตาบอด
กระบี่ปัญญาท้า...............ขจัดสิ้นตัณหา

[ป้าโย]

ความหมาย ในชีวิต
ภายใต้จิต ลิขิตเขียน
ต่างกรรม ธรรมมณเฑียร
วัตรเปรียญ เปลี่ยนกันมา
ปฏิจจ สมุปบาท
มรณาต ชาติชรา
ไม่เห็น ได้ด้วยตา
ตามบัญญัติ สัจธรรม
จึงถึง ซึ่งในที่
อันไม่มี แดนกรายกล้ำ
เบานิ่ง สงบล้ำ
มิได้หยาบ เพียงกราบกราน
อิทัป ปัจยตา
อวิชชา เกิดสังขาร
โยงใย ในเหตุการณ์
ทุกภพชาติ ไม่ขาดกัน
ธรรมะ ที่ว่าเห็น
เป็นประเด็น เบญจขันธ์
ตาเนื้อ มิอาจกั้น
ด้วยทิพย ทัศนญาณ
เห็นถูก ด้วยสัมมา
เป็นตถา วิชชาการ
ดับภัย ชนะมาร
ปลีกวิเวก ปัจเจกชน

[ดาว อาชาไนย]

๐๐ เพราะรับฟังด้วยหู.....จึงไม่รู้ยังมืดมน
ต้องจินต์ยินแยบยล........ด้วยดวงตาพาเห็นธรรม

๐๐ ละเอียดและลุ่มลึก......เพียงแค่ตรึกฤพ้นกรรม
ความเพียรเพียรประจำ.....สิล่วงทุกข์เพราะความเพียร

ดาวอาชาไนย
เสี้ยวอารมณ์กลอน

[ป้าโย]

อสุภะ

กายบรรจุ อสุภัง ลอกหนังออก
เพียงภายนอก ห่อไว้ยัง ซึ่งสังขาร
มูกข้นเหลว มันเปลวปิด พิสดาร
เหลือประมาณ ช่างไร้ค่า น่าเกลียดชัง

ต่างจากพืช พีชะผล กลวิเศษ
ห่มประเทศ เขตขจี ที่ปลูกฝัง
ห่อแก่นเนื้อ ด้วยเยื่อแผก ดูแปลกจัง
เลาะกระสัง แก่นกระพี้ ที่ใจกลาง

ไม่ปรากฏ พังผุ อสุภะ
ชรูปะ พีชะขาด ความบาดหมาง
ละเอียดสาน ผ่านตนตัว ทั่วสรรภางค์
สัตว์ต่างต่าง กร่างกายา มาพึ่งบุญ

คนห่อแต่ง แห่งเปลือกปรุง สรุงส่ง
พืชดำรง บริสุทธิ์ แต่อุดหนุน
คนคอยเบียด เกลียดหน้า แต่ทารุณ
เนรคุณ ฉลฉ้อ ทรพี

ยิ่งพินิจ พิจารณา ซึ่งสาเหตุ
ในขอบเขต เบญจขันธ์ พันวิถี
ยิ่งรู้แจ้ง ในเหตุแห่ง แหล่งคดี
ทั่วโลกีย์ อินทรีย์ต่าง อย่างสิ้นเชิง