~เด็ดบัวไม่เหลือใย เด็ดใจไม่เหลือ...??~

ธรรมดาจิตใจใสสะอาด
ธรรมชาติผ่องผุดโกมุทเปรียบ
เกิดจากโคลนโสมมระทมเทียบ
เย็นยะเยียบน้ำใสอยู่ใต้โดม
๐
หากแม้นไร้โคลนตมที่จมใต้
กุวลัยไหนเลยจะเผยโฉม
เป็นปทุมเลอค่ามาประโลม
สถิตโอมเหนือหิ้งสิ่งบูชา
๐
เหมือนดวงจิตชิดชอบครอบนุสัย
ยกขึ้นได้จากตมจมตัณหา
เมื่อเห็นแจ้งแทงสิ้นอภิญญา
ย่อมโสภาลาวัณย์เพราะกลั่นกรอง
๐
เมื่อจิตพ้นอวิชชาคณานับ
ย่อมมิกลับขื่นขมระทมหมอง
เหมือนบัวรีมิกลับตมจมลำคลอง
ย่อมผุดผ่องรองรับกับอุทัย
๐
พินิจทั่วบัวงามตามห้วยหนอง
แต่บัวตองของพี่เจ้าหนีไหน
เธอคงเด็ดบัวงามเอาตามใจ
มิเหลือใยไว้เลยดังเคยทำ

น้อยใจแล้วด้วย

"มุนีน้อย"

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~เด็ดบัวไม่เหลือใย เด็ดใจไม่เหลือ...??~ (อ่าน 1437 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้