ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

(ขอบคุณภาพประกอบจากเนต)

เพียงเสน่ห์อักษรอ้อนถวิล
มนต์กวินท์รินโรยระโหยหา
ก็ระทวยด้วยรักอักขะรา
งามภาษางามล้ำงามคำไทย

คล้ายภาษาซ่อนกลมนต์สวาท
เหล่านักปราชญ์จารึกบันทึกใส่
มอบลูกหลานสืบทอดตลอดไป
สยามไร้ไม่ขาดชาติกวี

ภาษาอื่นหมื่นใดไม่จำเพาะ
ล้วนเสนาะเอกลักษณ์เอกศักดิ์ศรี
แต่มิอาจลื่นไหลในวลี
เหมือนพจีคำไทยในร้อยกรอง

จึงอยากชวนนวลนางสร้างอักษร
มาแต่งกลอนกันเถิดเกิดสนอง
เคยแต่งเพลงแต่งงานการกินดอง
เปลี่ยนมาลองแต่งกลอนเผื่ออ้อนใคร

ถึงกลอนพี่มิเพราะเสนาะล้ำ
พอแนะนำย้ำชัดสัมผัสให้
สัมผัสซ้ำ สัมผัสนอก สัมผัสใน
สัมผัสใจยากสุด...เชิญนุชลอง

 

"มุนีน้อย"

add complete
by klonthaiclub fb

[รัตนาวดี]

 


...ชอบพี่ชี้  ชมจันทร์ เสกฝันใส่
เพียงวันนี้ ไฉน ให้ลองของ
เขามีแต่ ชวนคบ พบแล้วลอง
แหมน่าถอง เห็นแสร้ง ชวนแต่งกลอน... 

...พรุ่งนี้ ได้เวลา จะมาใหม่
คืนนี้ใจ ปั่นป่วน ชวนพักผ่อน
นั่งตาปรือ รื้อกานท์ อ่านหลายตอน
                                             ลาไปนอน พี่จ๋า ค่อยมากวน...    (ต้องไปนอนแล้วหนาผัวมาตาม  สมมุติค่ะ )

รัตนาวดี
 

ราตรีสวัสดิ์ค่ะตีสองแล้ว..

[panthong.kh]

อันเสน่ห์ เล่ห์กล ดลดาลให้
ดวงหทัย ไหวหวาม ยามไห้หวน
ระรินร่ำ รำพัน แสนรัญจวน
รักเรรวน ล้วนแล้ว ต้องเลิกลา

จักมนต์ใด ไหนเล่า เท่ามนต์รัก
สิงสลัก ปักป้าย ร้ายยิ่งกว่า
กมลหมอง หม่นไหม้ ไร้เยียวยา
จนอุรา หนาวเหน็บ เจ็บปวดทรวง

ถ้อยวาจา จำนรรจ์ ฝันถึงยิ่ง
นอนแนบอิง แอบอุ่น ละมุนสรวง
หว่านคารม พรมพ่น คล้ายกลลวง
ลับลอยล่วง ห่วงหาย สลายลง

จึงเขียนกลอน กานท์ถัก มาภักดิ์พร้อม
เติมความหอม เหยาะเย้า เคล้าประสงค์
ขอฝากฝัง ดวงใจ ให้ดำรง
เป็นมาลัย ร้อยส่ง ตรงกลางใจ
พันทอง
๔/๓/๕๗

[saknun]

ฟังวลีเล่ห์กลมนต์ร่ายถัก
เห็นประจักษ์ดวงจินต์สิ้นสงสัย
เพราะสำเนียงอ้อดอ้อนจากคนไกล
มุนีไซร้เดินดงคงหลงทาง

มาชวนน้องแต่กลอนสอนแต่งรัก
มันคึกคักหวั่นไหวใจถี่ห่าง
เหมือนต้องรักเข้าแล้วแก้วนวลปราง
หลงแม่นางพันทองอาจลองใจ

ร้อยวลีหลายคำพร่ำส่งหา
เสวนากานท์ศิลป์บทน้อยใหญ่
เผื่อจะต่อสานรักความหวงใย
ส่งออกไปให้เห็นเป็นบทกลอน

[ดอกกระเจียว]

สำนวนไทยไพเราะเสนาะนัก
ควรตระหนักรู้ค่าคุณอักษร
มาเรียงคำทำเล่นให้เป็นกลอน
สอดคำถ้อยร้อยคำวอนออกจากใจ

สำนวนใครสำนวนดีนี้เลิศแท้
ดุจเสือร้ายดุจกับแก้เป็นไหนไหน
คุณค่าคำไม่จำเป็นต้องบอกใคร
เพราะคนอ่านจะชอบใจตัวเราเอง

เป็นมนุษย์สุดดีที่ไอ-คิว
คิดลิ่วลิ่วเร็วไวไว้ข่มเหง
คนไอ-คิวต่ำต่ำให้ยำเกรง
มารีบเร่งขีดเขียนกันเร็วพลัน

ดีกว่าลอกไปออกชื่อหนังสือหรู
อวดใครใครว่าของตรูนั้นน่าขัน
มาหัดให้มีชื่อในวงวรรณ
จนถึงขั้นนักกลอนเอกกันเถิดเอย




 

[muneenoi]

................ฯลฯ...............

จึงเขียนกลอน กานท์ถัก มาภักดิ์พร้อม
เติมความหอม เหยาะเย้า เคล้าประสงค์
ขอฝากฝัง ดวงใจ ให้ดำรง
เป็นมาลัย ร้อยส่ง ตรงกลางใจ
พันทอง
๔/๓/๕๗

ขอรับพวงมาลาของตาหวาน
ด้วยบทกานท์ขานรับประทับไหว
บุปผาเอยเคยร้อยอย่าลอยไป
ขอรับไว้ตรงนี้ฤดีชาย

หากมนต์รักหนักหนาแก้วตาหมอง
น้ำตานองลองใหม่ไม่เสียหาย
รักแน่นหนักภักดีมีมากมาย
อาจสลายน้ำตาเคยพาตรอม

โลกอยู่ได้เพราะรักพิทักษ์มั่น
สื่อสัมพันธ์รักงามตามถนอม
หากรักเมินเหินห่างบนทางยอม
โลกก็พร้อมมอดม้วยด้วยรักลา

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

ฟังวลีเล่ห์กลมนต์ร่ายถัก
เห็นประจักษ์ดวงจินต์สิ้นสงสัย
เพราะสำเนียงอ้อดอ้อนจากคนไกล
มุนีไซร้เดินดงคงหลงทาง

มาชวนน้องแต่กลอนสอนแต่งรัก
มันคึกคักหวั่นไหวใจถี่ห่าง
เหมือนต้องรักเข้าแล้วแก้วนวลปราง
หลงแม่นางพันทองอาจลองใจ

ร้อยวลีหลายคำพร่ำส่งหา
เสวนากานท์ศิลป์บทน้อยใหญ่
เผื่อจะต่อสานรักความหวงใย
ส่งออกไปให้เห็นเป็นบทกลอน

แต่งไปตามกวีศิลป์ระรินถ้อย
ท่ามใจลอยเดียวดายคล้ายหลอกหลอน
กลั่นสำเนียงเสียงสั่งยังอาทร
มาแนบนอนข้างใจใครบางคน

ใช่เดินหลงตรงทางที่ร้างเปลี่ยว
ท่ามแดเดียวเกี่ยวก้อยรอยสับสน
มีเพื่อนร่วมจินตาทุกครายล
มิหมองหม่นบนฝันที่รัญจวน

ทั้งทนทุกข์สุขเศร้าเคล้าธรรมะ
มิเลยละประดิษฐ์ลิขิตถ้วน
แม้นมิหวานซ่านซึ้งถึงสำนวน
เพียงคนอ่านพ้นตรวนล้วนยินดี

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

สำนวนไทยไพเราะเสนาะนัก
ควรตระหนักรู้ค่าคุณอักษร
มาเรียงคำทำเล่นให้เป็นกลอน
สอดคำถ้อยร้อยคำวอนออกจากใจ

สำนวนใครสำนวนดีนี้เลิศแท้
ดุจเสือร้ายดุจกับแก้เป็นไหนไหน
คุณค่าคำไม่จำเป็นต้องบอกใคร
เพราะคนอ่านจะชอบใจตัวเราเอง

เป็นมนุษย์สุดดีที่ไอ-คิว
คิดลิ่วลิ่วเร็วไวไว้ข่มเหง
คนไอ-คิวต่ำต่ำให้ยำเกรง
มารีบเร่งขีดเขียนกันเร็วพลัน

ดีกว่าลอกไปออกชื่อหนังสือหรู
อวดใครใครว่าของตรูนั้นน่าขัน
มาหัดให้มีชื่อในวงวรรณ
จนถึงขั้นนักกลอนเอกกันเถิดเอย




 

สำนวนใดไหนเยี่ยมจะเทียมถ้อย
เท่าเรียงร้อยกลอนเพราะเสนาะเผย
จะชอบชังหวังอ้อนใช้กลอนเปรย
รักจังเลยเอ่ยกลอนจนอ่อนใจ

คมวาจาคมคำที่พร่ำบอก
เอื้อนเอ่ยออกธรรมดาอาจหาไม่
หากเป็นกานท์หวานเพราะเจาะหทัย
อาจหวั่นไหวคนฟังทุกครั้งครา

ไอคิวต่ำไอคิวสูงมุ่งสรรค์สร้าง
ตามแนวทางอย่างครูรู้ศึกษา
แค่สุนทรกลอนเอ่ยเคยมีมา
เปลี่ยนชีวาคนเข็ญเป็นกวี

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

 


...ชอบพี่ชี้  ชมจันทร์ เสกฝันใส่
เพียงวันนี้ ไฉน ให้ลองของ
เขามีแต่ ชวนคบ พบแล้วลอง
แหมน่าถอง เห็นแสร้ง ชวนแต่งกลอน... 

...พรุ่งนี้ ได้เวลา จะมาใหม่
คืนนี้ใจ ปั่นป่วน ชวนพักผ่อน
นั่งตาปรือ รื้อกานท์ อ่านหลายตอน
                                             ลาไปนอน พี่จ๋า ค่อยมากวน...    (ต้องไปนอนแล้วหนาผัวมาตาม  สมมุติค่ะ )

รัตนาวดี
 

ราตรีสวัสดิ์ค่ะตีสองแล้ว..

๐เพราะบทกลอนสอนใจให้สุนทรีย์
เธอกับพี่พบกันวันใจป่วน
ได้บทกลอนปลอบขวัญมิรัญจวน
จึงอยากชวนแก้วตาอย่าดูดาย

หากชอบจันทร์จะชี้ชมสมใจเจ้า
คอยคลอเคล้านวลน้องจ้องจันทร์ฉาย
มีดาราร่วมเรียงเฝ้าเคียงกาย
ดาวมากมายคล้ายรักพี่มีต่อเธอ๐


 

"มุนีน้อย"

[ตรีประภัสร์ โสม]

เพียงเสน่ห์อักษรอ้อนถวิล
มนต์กวินทร์รินโรยระโหยหา
ก็ระทวยด้วยรักอักขะรา
งามภาษางามล้ำงามคำไทย

คล้ายภาษาซ่อนกลมนต์สวาสดิ์
เหล่านักปราชญ์จารึกบันทึกไว้
มอบลูกหลานสืบทอดตลอดไป
สยามไร้ไม่ขาดชาติกวี

ภาษาอื่นหมื่นใดไม่จำเพาะ
ล้วนเสนาะเอกลักษณ์เอกศักดิ์ศรี
แต่มิอาจลื่นไหลในวลี
เหมือนพจีคำไทยในทำนอง

จึงอยากชวนนวลนางสร้างอักษร
มาแต่งกลอนกันเถิดเกิดสนอง
เคยแต่งเพลงแต่งงานการกินดอง
เปลี่ยนมาลองแต่งกลอนเผื่ออ้อนใคร

ถึงกลอนพี่มิเพราะเสนาะล้ำ
พอแนะนำย้ำชัดสัมผัสให้
สัมผัสซ้ำ สัมผัสนอก สัมผัสใน
สัมผัสใจยากสุด...เชิญนุชลอง

 

"มุนีน้อย"

♡•..•♡•..•♡♡•..•♡•..•♡•..•♡♡•..•♡•..•♡

 " ฟังพี่แต่งกลอน "

ฟังถ้อยเห่เสน่ห์กานท์คำหวานอ้อน
ใจรอนรอนหวามไหวไปทั้งผอง
มนต์แห่งกลอนศรรักปักใจปอง
โสมแสงส่องสุขล้ำชุ่มฉ่ำจินต์

ร่ายวาทะคละคล้อยร้อยถักถึง
แสนตราตรึงฤทัยในสื่อศิลป์
ทุกสร้อยพจน์ผุดผาดศาสตร์กวิน
เรียงระรินสืบสานจารกวี

ลำนำชวนครวญขานกังวานใส
โลมฤทัยท่วมท้นล้นสุขี
แว่วเพลงหวนยวนฟ้าเย้าวารี
ดั่งดนตรีเสียงสวรรค์อันพลิ้วพราย

กลอนออดอ้อนอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง
ส่งเสียงซึ้งซึมแทรกชำแรกร่าย
หลั่งหยาดหยดรสรักสลักลาย
ให้โฉมฉายฉ่ำชื่นรื่นฤดี

ตรีประภัสร์ โสม
๕.๓.๒๕๕๗

 

♡•..•♡•..•♡♡•..•♡•..•♡•..•♡♡•..•♡•..•♡