มันอาจโง่ ในสายตา ไม่ว่าหรอก
ที่คนนอก จะนินทา คราได้เห็น
ยอมโดนหลอก ทั้งที่ใจ ไม่อยากเป็น
ให้เธอเข่น ฆ่าความรัก หักหาญใจ
เพราะนิยาม ความรักฉัน มันแตกต่าง
สิ่งที่วาง เดิมพันไป ใครยากให้
ใจที่โดน เธอทารุณ จนพรุนใจ
เจ็บแค่ไหน ยังทนอยู่ สู้ชะตา
ไม่ได้คิด ว่ารักแท้ จะแพ้ใคร
รู้แค่ใจ มันอยากรัก แม้หนักหนา
แม้ไม่ถ้วน ครั้งที่หลับ กับน้ำตา
จนอ่อนล้า ยังทนไว้ กลั้นใจยอม
จะสำรอง หรือตัวจริง ไม่ทิ้งขว้าง
ถึงแม้นาง เสือกไสกัน รอวันซ่อม
ใจที่พัง แตกละเอียด เบียดความตรอม
ยังนอบน้อม ความซื่อสัตย์ ไม่ขัดใจ
หากวันใด เธอเจอใคร ที่ใฝ่หา
ก็พร้อมลา ให้เธอสุข กอดทุกข์ไว้
เป็นคำสาป ให้รักเจ้า แม้เศร้าใจ
ไม่รักใคร เพราะชาตินี้ มีใจเดียว
