กับเวลา ที่คบกัน นับวันเริ่ม
รักที่เพิ่ม จนไม่รู้ ไปอยู่ไหน
มันมีค่า ทุกเวลา ที่หาใจ
สิ่งที่ให้ ไม่รู้เบื่อ ทำเพื่อเธอ
การจากลา เพื่อจบกัน ในวันนี้
จึงยากที่ ใจรับต่อ ข้อเสนอ
การอยู่ไป โดยพรุ่งนี้ ไม่มีเธอ
ใจคนเซ่อ คงสลาย ที่ปลายทาง
เธอเสียใจ คำพูดย้ำ ซ้ำตรงนี้
แต่คนดี ไม่รู้หรอก บอกไว้อย่าง
คนที่เจ็บ ใช่อยากจบ ลบเลือนลาง
เพราะช่องว่าง ของหัวใจ ไปไม่เป็น
ทิ้งความฝัน ที่หวังสร้าง กลางถนน
ให้ผู้คน เหยียบและย่ำ ช้ำเกินเห็น
รักเลอค่า เหมือนถูกมีด กรีดกระเด็น
ไหลกระเซ็น น้ำตาฉัน วันเธอลา
เธอเสียใจ แต่กลับกัน ฉันเสียเธอ
นี่นะเหรอ สิ่งตอบแทน แสนหนักหนา
มุมความต่าง ของสองคน ที่ชนมา
ไม่คุ้มค่า เลยสักนิด สิทธิ์ของใจ
