ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

คิดถึง din บ้างไหมใคร่ขอถาม
มัวแต่ตามณัชชาน่าฉงน
ห่วงคนโน้นรักคนนี้นี่วกวน
ในกมลมีกี่ห้องของหัวใจ

ถามถึงขลุ่ย..ขลุ่ยก็มา..แม่ยาจิต
ยังอยากชิดยากูซ่าอีกใช่ไหม
แล้วจะยังพี่เนินเหินห่างไกล
ในหทัยมีพันห้องหรือน้องพัน?????????

dinner

[panthong.kh]

แต่ละห้อง ซอยยิบ ยี่สิบห้า
รวมกันมา ร้อยห้อง ร่องใจฉัน
คิดถึงดิน ยาหยี ทุกวี่วัน
จากวันจันทร์ ถึงอาทิตย์ คิดถึงเธอ

คิดถึงณัชฯ ยากูซ่า ก็มาแล้ว
คิดถึงขลุ่ย เสียงแจ๋ว แว่วมาเอ่อ
คิดถึงเนิน เนินด่วน มากวนเออ
คิดถึงอยู่ เสมอ มิเจอใคร

อยากให้บ้าน ครึกครื้น ยืนโดดเดี่ยว
อยากข้องเกี่ยว เหลียวมอง แทบร้องไห้
จักหันซ้าย แลขวา หาผู้ใด
คงจักไร้ วี่แวว มิแคล้วเลือน
พันทอง
๑๐/๒/๕๗
 

[เนิน จำราย]

ถามเหมือนกัน...พันฯน้องถึงห้องสี่ 
ยังคงดีเยี่ยมอยู่หรือหนูเกลื่อน
นานแล้วหนอถ่อไปไม่กลับเรือน 
วันนี้เยือนมาย้อนเพื่อผ่อนพัก

อยู่มุมไหนไกลใกล้อย่าได้เฉย   
วอนจงเอ่ยคำหวานเสียงขานทัก
คิดถึงขวานผ่าซากมากยิ่งนัก   
แบกมาปักอกเนินฯ..พอเพลินคม

เนิน จำราย

[panthong.kh]

ขวานฝ่าซาก อย่างพัน นั้นของแท้
ไม่เล่นแง่ แม่งอน ป้อนความขม
ส่วนรสหวาน เอียนอ้วก จวกแต่ลม
จนระทม ตรมจิต ซีดเชียวไป

อยู่มุมแดง เขียวเหลือง หรือเมืองแขก
ขวานจามแหลก หากชาย หน่ายทิ้งได้
เชิญทดลอง ของเขาเจ๋ง อย่าเกรงใจ
พิสูจน์ได้ รสเด็ด เผ็ดถึงทรวง
พันทอง
 

[dinner]

อยู่มุมไหนมุมเดียวก็เปลี่ยวจิต
คนเคยชิดคงมีที่แหนหวง
คนเคยรักมิใช่แค่ไว้ควง
คนหลอกลวงเมินไว้อย่าใกล้กราย

ขวานผ่าซากอย่างพันนั้นของแท้
ที่แน่แน่มิใช่มีไว้ขาย
เป็นของดี...มีเชิงชั้น...อันมากมาย
ใช่ของตายของใครใช่้ไหมพัน

dinner

[เนิน จำราย]

   ขอตอบ..แทนพันฯน้องรักของพี่   
ทุกห้องใจทั้งสี่มอบให้ฉัน
          กำลังรอหมอฤกษ์เบิกดูวัน         
ทำการหมั้นสิ้นแล้งนี้แต่งงาน

เนินฯ

 

[panthong.kh]

อยู่มุมไหนมุมเดียวก็เปลี่ยวจิต
คนเคยชิดคงมีที่แหนหวง
คนเคยรักมิใช่แค่ไว้ควง
คนหลอกลวงเมินไว้อย่าใกล้กราย

ขวานผ่าซากอย่างพันนั้นของแท้
ที่แน่แน่มิใช่มีไว้ขาย
เป็นของดี...มีเชิงชั้น...อันมากมาย
ใช่ของตายของใครใช่้ไหมพัน

dinner

 
ปากไม่หวาน ขานไข ไร้รสกร่อย
ไม่อร่อย ปล่อยทิ้ง ยิ่งขาสั่น
ชายไม่ชอบ อย่างเรา เศร้าทุกวัน
ขึ้นคานนั้น เรื่อยมา ทุกคราเลย

แต่อยู่ได้ ไม่ตาย ขาดชายคู่
เพียงเรารู้ ตัวตน ทนนิ่งเฉย
มองโลกใน แง่ดี ทุกทีเอย
สวรรค์เชย ชื่นชอบ ปลอบใจตน
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

อยู่มุมไหนมุมเดียวก็เปลี่ยวจิต
คนเคยชิดคงมีที่แหนหวง
คนเคยรักมิใช่แค่ไว้ควง
คนหลอกลวงเมินไว้อย่าใกล้กราย

ขวานผ่าซากอย่างพันนั้นของแท้
ที่แน่แน่มิใช่มีไว้ขาย
เป็นของดี...มีเชิงชั้น...อันมากมาย
ใช่ของตายของใครใช่้ไหมพัน

dinner

ขอถาม din บ้างไหมอยู่ไหนเอ่ย?
ไยละเลยเพื่อนฝูงที่ใฝ่ฝัน
ตั้งร้อยวันพันปีไม่มีกัน
ความผูกพันหมดสิ้นไร้ dinเคียง

อย่าปล่อยความคิดถึงให้ตึงเครียด
จนมันเฉียดจะขาดมิอาจเลี่ยง
จงเข้ามาผันผ่อนให้อ่อนเอียง
เข้ามาเพียงเดือนละครั้งก็ยังดี

ไพร พนาวัลย์
 

[dinner]

 

ขอโทษทีพี่จ๋าหนูว้าวุ่น
มัวแต่ครุ่นคิดจนหม่นหมองศรี
มองการเมืองเรื่องยุ่งเป็นยุงตี
เดี๋ยวอย่างโน้นอย่างนี้ทุกวี่วัน

แต่ว่าใจคิดถึงมิตึงเครียด
ยังอยากเฉียดเข้ามาหาจอมขวัญ
สัญญาว่ายังคะนึงคิดถึงกัน
และจะหมั่นมาเยือนเหมือนเช่นเดิม

dinner

 

[dinner]

ขอตอบ..แทนพันฯน้องรักของพี่   
ทุกห้องใจทั้งสี่มอบให้ฉัน
กำลังรอหมอฤกษ์เบิกดูวัน         
ทำการหมั้นสิ้นแล้งนี้แต่งงาน

เนินฯ
 

จะตอบ...แทนพันฯได้อย่างไรเล่า
หรือว่าเมาเลยคะนึงถึงวันหวาน
ลองอ่านดูพันฯพ้อขอขึ้นคาน
เนินแต่งงานกับคานดีไหมเอย

dinner

 

[dinner]

 

ปากไม่หวาน ขานไข ไร้รสกร่อย
ไม่อร่อย ปล่อยทิ้ง ยิ่งขาสั่น
ชายไม่ชอบ อย่างเรา เศร้าทุกวัน
ขึ้นคานนั้น เรื่อยมา ทุกคราเลย

แต่อยู่ได้ ไม่ตาย ขาดชายคู่
เพียงเรารู้ ตัวตน ทนนิ่งเฉย
มองโลกใน แง่ดี ทุกทีเอย
สวรรค์เชย ชื่นชอบ ปลอบใจตน

พันทอง

 

อย่ามัวปลอบใจตนจนหม่นหมอง
แล้วร่ำร้องหาคู่ดูสับสน
คานที่ดีย่อมแกร่ง...แข็งและทน
อย่าร้อนรนหม่นเศร้าว่าเหงาใจ

ขาดชายคู่อยู่ได้ไม่ตายดอก
จะขอบอกนฤมลอย่าหม่นไหม้
โลกอาจมีแง่มุมที่รุมใจ
จะวันนี้วันไหนให้กล้ำกลืน

dinner

 

[panthong.kh]

เรียงร้อยถ้อย ความคิด ลิขิตเขียน
ความพากเพียร เวียนว่า อย่าสับสน
ก็มีบ้าง บางครั้ง นั่งทุกข์ทน
เป็นแค่คน ธรรมดา หากว่าไป

มิใช่พระ- อิฐปูน ที่พูนเพิ่ม
เนื้อในเดิม เติมแต้ม ต้องแจ่มใส
มุ่งมั่นหมาย มานมอด จอดเยื่อใย
แม้เติมไฟ ฟางถม ตรมอุรา

ที่เอ่ยเอื้อน อ้อนออด พรอดพร่ำเพ้อ
ใช่เสนอ น้องนาง ยังวางท่า
รักลวงหลอก เล่ห์ร้าย ชายขี้ยา
ฝิ่นกัญชา หน้าม่อ ขอหลบลี้

ถึงจะอยู่ คานทอง ปองสุโข
ถึงอดโซ เรื่องรัก จักไม่หนี
ถึงอยู่เดียว เดี่ยวโดด สุดโคตรดี
ถึงกี่ปี อยู่ได้ แม้ไร้ชาย
พันทอง
๑๕/๒/๕๗