ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ศรีเปรื่อง]

เกริ่น...

"ณ แหล่งใดมีเบียร์...สาวเชียร์เพริศ
ย่อมประเสริฐ...เพียงสถาน...พิมานสรวง
ได้พินิจอิตถี...ฉวียวง
ปะเหลาะทรวงให้ช้ำ...ระกำคลาย"

เรื่อง...ก็มีอยู่ว่า...

เรื่องของผม...คือว่า...ครากระโน้น
ถูกโผอน...หักจินต์...ภินท์สลาย
แต่เบียร์นั้น...ช่วยผ่อน...หย่อนใจกาย
จึ่งรอดตาย...พ้นวิกฤต...ชีวิตมา

ด้วยสำนึกการุณย์...ที่หนุนเกื้อ
ดังนั้นเมื่อแคล้วคลาด...ปรารถนา
ทดแทนคุณ...โดยล่อง...ท่องพารา
เที่ยวยาตรา...ทุกที่...มีน้ำเบียร์

ค่อยละเลียด...รสหวาน...ผ่านปลายลิ้น
ลืมเลือนสิ้น...ทุกข์ระทม...อารมณ์เสีย
เครียดทั้งวัน...เหนื่อยล้า...สายตาเพลีย
เหล่สาวเชียร์...ช่วยฟื้น...คืนพลัง

มีวันหนึ่ง...ผมพรอด...หยอดมุกเท่ห์
ยิ้มเจ้าเล่ห์...เสน่ห์ท้นล้นมนต์ขลัง
จนสาวเชียร์น้องหนู...สู่ภวังค์
ณ จังงัง...อึ้งอึ้ง...ตลึงไป

เห็นดังนั้น...หยอดพจี...ขยี้ต่อ
เดี๋ยวเถอะหนอ...เพราพริ้ง...นิ่งมิไหว
ต้องหลุดก๊าก...แหงแหง...ผมแน่ใจ
ด้วยมุกใช้...ตกผลึก...ฝึกนานปี

แต่สาวเชียร์...เน่งน้อย...กลอยสวาท
กลับมิอาจ...เข้าถึง...ซึ่งมุกศรี ฯ
เธอบอก เพ่ หยุดเอ่ย...เผยวจี
ก่อนหนูนี้...โอ้กอ้าก...มุกกากเกิน

ศรีเปรื่อง
๙ ก.พ. ๒๕๕๗

[panthong.kh]

ไม่เกริ่นจัดเลยจ้า..

สาวเชียร์เบียร์ คนนั้น คือฉันนี่
อ้วกอ้ากที หมดไส้ ให้สะเทิ้น
เจอหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ ได้หยอกเอิน
พอได้เพลิน ลืมอดีต ที่กรีดทรวง

เก็บเงินเรียน หนังสือ ซื้ออาหาร
ค่าเช่าบ้าน ค่าไฟ ใช่หายห่วง
หากทิปดี ศรีเปรื่อง ไม่หลอกลวง
คงต้องล้วง แบงค์เทา ให้เราไป

แต่จนแล้ว จนเล่า เอาไงหว่า
เรียกพี่จ๋า หล่อจัง ยั้งไม่ไหว
นึกว่าพ่อ ณเดช ประเทศไทย
มองข้างหลัง นั้นใช่ ในเงาพลาง

มานั่งแช่ แต่งานเลิก เอิ๊กอ๊ากลั่น
ส่วนเบียร์นั้น หนึ่งขวด ดวดฟ้าสาง
กับแกล้มคือ ถั่วหนอ ท้อใจนาง
จนสว่าง ทิปสิบบาท อนาถจัง
พันทอง
๙/๒/๕๗