ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[oaao]

ฝากความเหงา สลักลง ที่กลอนนี้

เก็บให้ดี ความเศร้านี้ โปรดรับไว้

ขออย่ามา รบกวน วุ่นวายใจ

ซ่อนไว้ใน ซอกหลืบ ลึกลงกลอน

ปล่อยความเหงา ความทุกข์ ความโศกเศร้า

อยากให้เอา ฝากกลอนไว้ ช่วยเตือนสอน

ความรู้สึกไม่ดีนี้ ย้ำลงบน กาพย์ โคลง กลอน

อุทาหรณ์ สอนใจ ให้จดจำ

มือใหม่หัดโพส ขออาจารย์โปรดชี้แนะ ด้วยครับ ^^

[panthong.kh]

ฝากความเหงา ลงกลอน มาอ้อนออด
ฝากความเหงา มาพรอด สอดถลำ
ฝากความเหงา มาเยือน อย่าเลือนคำ
ฝากความช้ำ มาสมทบ อยากพบเจอ

ไม่อยากมา รบกวน ให้ป่วนจิต
คนไร้สิทธิ์ อย่างเรา เฝ้าแต่เจ๋อ
หากรำคาญ วานบอก อย่าหลอกเออ
หากฉันเก้อ สาแก่ใจ ใช่ไหมชาย
พันทอง
 

[oaao]

ฝากความเหงา ลงกลอน แล้วกดล็อค
อกสามศอก ตอกกลับ สดับไว้
เพียงสะเดาะ พาซาบซึ้ง ถึงทรวงใน
ดวงฤทัย คลายเหงา หายเศร้าพลัน

ฝากความเหงา ทวงถาม ผิดตรงไหน
หากพลั้งไป  ขออภัย นึกสงสาร
ไม่ได้เก่ง ทำไป ใจบงการ
ไอ้ตัวฉัน พลาดผิด ขออภัย

ฝากความเหงา วานบอก ท่านอาจารย์
กลอนขับขาน บทไหน ทำสงสัย
เหงามือใหม่ เหงาจากใจ ไร้พิษภัย
ฝากเหงาไว้ ช่วยชี้แนะ เป็นแนวเดิน

[panthong.kh]

รู้สังเกต จดจำ คำอ่านเขียน
มีความเพียร นำร่อง ต้องสรรเสริญ
หมั่นฝึกปรือ มือเข้า เคล้าทางเดิน
เดี๋ยวก็เพลิน ที่สุด หยุดไม่ลง

เป็นแค่คน รักกลอน ตอนยามว่าง
เป็นคนสร้าง จินตนา พาลุ่มหลง
เป็นความเหงา บางครั้ง ต้องนั่งปลง
จึงเขียนส่ง เป็นกลอน เพื่อผ่อนคลาย
พันทอง
 

[oaao]

ใคร่อยากรู้เรื่องราว ถึงความเหงา
เหตุบรรเทาถ่องแท้ มีไฉน
คราโดดเดี่ยวเกิดขึ้นแทบ ทุกครั้งไป
ถามดวงใจไร้คำตอบ ฉงนนาน

หากความเหงาทั้งสอง ได้มาพบ
เกิดประสบพบกัน ควรสุขสันต์
ถ้าเกิดขึ้นกลายเป็นเพิ่ม ใช่หายพลัน
ยิ่งนานวันผันเปลี่ยน เป็นด้านชา


 

[panthong.kh]

เรื่องความเหงา มีบ้าง ในบางครั้ง
แม้นอนนั่ง ยังคิด ลิขิตหา
ดึกสงัด ป่านนี้ มิไคลคลา
จวนเวลา เที่ยงคืน ต้องฝืนนอน

หยุดไว้เพียง เท่านี้ ลีลารื่น
หยุดแค่คืน ตื่นเช้า เข้าพักผ่อน
ตาเริ่มปรือ ตื้อสมอง ต้องลาจร
จบบทกลอน นี้หนอ ขอบ๊ายบาย
พันทอง
ไปนอนก่อนจ้า
 

[ปู่ริน]

สลักความเหงาลงกลอนตอนดึกดึก
นั่งนอนนึกถึงนวลนางมิจางหาย
ยามนอนหนาวสาวหนีไกลใจวุ่นวาย
นอนเดียวดายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเอกา

คร่ำครวญกลอนตอนตีสอง..น้องพันหลับ
โทรเพียงไรน้องไม่รับไม่ห่วงหา
ลืมหรือไรแกล้งหลบหน้า เอ๊ะ!หลบตา
น้องกานดามิต่อกลอนเหมือนก่อนเลย

พบหนุ่มขลุ่ยเขาคุยจ้อต่อกระซิก
ระรี่ระริกเปิดเส้นทางอย่างเปิดเผย
ทิ้งคนเก่าลืมคนแก่คนคุ้นเคย
มิเือื้อนเอ่ยถามหาเอิ้ออาทร

สำนวนดีมุนีน้อยคอยชี้ชัก
กลัวน้องรักถูกปลิ้นปลอกถูกหลอกหลอน
ค่ำคืนนี้จึงคร่ำครวญคำกานท์กลอน
น้องงามงอน..นอนฝันดี...พี่ให้อภัย

                ริน ดอนบูรพา
                     ๙ ก.พ.๕๗

[oaao]

สลักเหงา กลางดึก คงสงัด
แท้แน่ชัด ลมพัดหวิว พาใจหมอง
ยังไร้คู่ ขาดคนรัก หาหมายปอง
ประคับคอง ดวงจิต พ้นราตรี

ใจครวญคร่ำ ระส่ำ ถามหารัก
ขอประจักษ์ ควรคู่ เป็นสุขขี
คงพอแล้ว ความเหงา ขอจรลี
แม้นนานปี ฉันคนนี้ จะเฝ้าคอย

หากทักถาม ท้วงทิง ถึงใครนั้น
เชิญรำพัน เพ้อพร่ำ อย่าได้ถอย
หวังว่าใคร คนนั้น ยังคงคอย
เศร้าใจหงอย กายเหงา หมองในตรม

[panthong.kh]

สลักความเหงาลงกลอนตอนดึกดึก
นั่งนอนนึกถึงนวลนางมิจางหาย
ยามนอนหนาวสาวหนีไกลใจวุ่นวาย
นอนเดียวดายแห้งเหี่ยวเปลี่ยวเอกา

คร่ำครวญกลอนตอนตีสอง..น้องพันหลับ
โทรเพียงไรน้องไม่รับไม่ห่วงหา
ลืมหรือไรแกล้งหลบหน้า เอ๊ะ!หลบตา
น้องกานดามิต่อกลอนเหมือนก่อนเลย

พบหนุ่มขลุ่ยเขาคุยจ้อต่อกระซิก
ระรี่ระริกเปิดเส้นทางอย่างเปิดเผย
ทิ้งคนเก่าลืมคนแก่คนคุ้นเคย
มิเือื้อนเอ่ยถามหาเอิ้ออาทร

สำนวนดีมุนีน้อยคอยชี้ชัก
กลัวน้องรักถูกปลิ้นปลอกถูกหลอกหลอน
ค่ำคืนนี้จึงคร่ำครวญคำกานท์กลอน
น้องงามงอน..นอนฝันดี...พี่ให้อภัย

                ริน ดอนบูรพา
                     ๙ ก.พ.๕๗

สลักถ้อย ร้อยเรื่อง อย่าเคืองแค้น
รักเหมือนแฟน ทุกคน อย่าหม่นไหม้
ยังห่วงหา อาทร อ้อนบางใคร
ยังหวั่นไหว ในคำ ที่พร่ำวอน

มาอ้อนออด ตีสอง ร้องครวญคร่ำ
คงระกำ เกินกล่าว สาวหลอกหลอน
โทรศัพท์ ปิดเสียง เพียงยามนอน
หกโมงก่อน ตอนเช้า จ้องเฝ้าดู

ไม่เห็นมี มิสคอล รอจนบ่าย
ใจสลาย คล้ายดัง ดั่งอดสู
รสรักกร่อย ถอยรีบ ถีบลงรู
ปู่นะปู่ ลืมสิ้น กลิ่นสะตอ
พันทอง
๙/๒/๕๗

[panthong.kh]

สลักเหงา กลางดึก คงสงัด
แท้แน่ชัด ลมพัดหวิว พาใจหมอง
ยังไร้คู่ ขาดคนรัก หาหมายปอง
ประคับคอง ดวงจิต พ้นราตรี

ใจครวญคร่ำ ระส่ำ ถามหารัก
ขอประจักษ์ ควรคู่ เป็นสุขขี
คงพอแล้ว ความเหงา ขอจรลี
แม้นนานปี ฉันคนนี้ จะเฝ้าคอย

หากทักถาม ท้วงทิง ถึงใครนั้น
เชิญรำพัน เพ้อพร่ำ อย่าได้ถอย
หวังว่าใคร คนนั้น ยังคงคอย
เศร้าใจหงอย กายเหงา หมองในตรม

สลักเหงา เบาบาง เข้าข้างครอบ
สลักกรอบ กางกั้น วันสุขสม
สลักเรียง เคียงอยู่ คู่ภิรมย์
สลักปม ปล่อยปลาย ให้คลายคลอน

ใจระส่ำ สาดซัด จัดให้แจ่ม
แม้เดือนแรม เริงร่า อุราผ่อน
เจิดจรัส รัศมี รี่มาออน
เป็นบทกลอน ตอนหิว ลิ่วลอยลม

เชิญหยุดรัก พักสักนิด ค่อยคิดเขียน
หิวจนเวียน ศรีษะ อะระขม
บ่ายมากแล้ว ทานข้าว สาวตากลม
ต่อคารม ไม่ไหว ไส้มันร้อง
พันทอง
๙/๒/๕๗
ขอพักยกทานข้าวก่อนจ้า

[oaao]

สลัดเหงา สะบัดออก ขอท้วงทัก
สลักรัก ทับไว้ ใจขื่นขม
สลักไว้ เคียงคู่ บ่มิสม
สลัดปม แก้ปลาย ให้คลายเคือง

ใจระส่ำ กระส่ายสับ เริ่มไกวแกว่ง
เร่งรัวแรง เรรวน ใกล้ลือเฟื่อง
เจิดจำรัส พรั่งพร้อม ทั้งปราดเปรื่อง
แม่ดาวเรือง ทำครุ่นคิด ขุ่นในใจ

แม้กายนี้ ร่ำร้อง มองหารัก
แม้ใจจัก ซ่อนเล้น เก็บเอาไว้
แม้ต้องเดิน เข้าป่าลึก ดงพงไพร
แม้หัวใจ เหงาแค่ไหน ยอมเผชิญ