ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

เขียนจดหมายใส่ซองในตอนดึก
ปิดผนึกเรียบร้อยตาลอยเหม่อ
เฝ้าทบทวนครวญใคร่ใช่ละเมอ
ความรักเอ่อโชติช่วงทุกห้วงใจ

เนื้อความบทจดหมายบรรยายว่า
รักเท่าฟ้ารักจริงรักยิ่งใหญ่
รักจมูกรักตารักกว่าใคร
รักปากไฝไหล่หลังกระทั่งพุง

รักอกหวามกล้ามแขนที่แสนอุ่น
ตักละมุนหนุนนอนยันค่อนรุ่ง
รักเธอนั้นเปี่ยมแดแม้คราวลุง
มานหมายมุ่งสุงสิงอย่างจริงจัง

แถวสุดท้าย ป.ล. มาขอนะ
อย่าเลยละผละไกลเห็นใจมั่ง
ส่งยิ้มหวานซ่านใสในภวังค์
ยินเสียงดัง ได้เวลาทานยา...นอน..!?

"ดิน"

[ศรีเปรื่อง]

ยินเสียง "อ๊อด อ๊อด อ๊อด" ออดหน้าบ้าน
ดังกังวาน...คละเคล้า...เสียงเห่าหอน
ฮ่ง ฮ่ง ฮ่ง...โบว์ โบว์...โชว์ปากบอน
ของเจ้า "จ้อน"...จอมขยัน...หมาพันธุ์ทาง

จึ่งต้องเปิด...ประตู...ออกดูหน่อย
เห็นตา "น้อย"...ไปรษณีย์...อ้วนพีร่าง
มีเจ้าจ้อน...เห่าขู่...อยู่ข้างทาง
แหม..ทำกร่าง...จริงหนา...ไอ้หมาตู

พลันตาน้อย...ก็แจ้ง...แถลงไข
คือจดหมายนี่ไง...รอให้อยู่
กะจะหยอดลงปล่อง...กล่องชมพู
เจ้าหมาขู่...ชะมัด...กลัวกัดเอา

รับจดหมาย...ทันใด...ไม่ชักช้า
แล้วกล่าวคำ...ขอขมา...คุณตาเขา
แกมาดี...แต่ทว่า...ไอ้หมาเรา
มันกลับเห่า...หอนขู่...มิรู้คุณ

เดินเข้าบ้าน...พลางแงะ...แกะผนึก
สะดุดกึก...ลายมือ...ชื่อคุ้นคุ้น
อ้อคนนี้...กิ๊กเก่า...เพราละมุน
ก่อนเคยหนุน...นอนแนบ...แอบตักนาง

ความว่ายัง...รักหลง...จำนงจิต
โอ้กนิษฐ์...มิอยากให้...เราไกลห่าง
เฮ่อ !...คนหล่อ...เหนื่อยจริง...หญิงทั้งบาง
อยากเคียงข้าง...คู่เคล้า...พะเน้าพะนอ

ศรีเปรื่อง
๗ ก.พ. ๒๕๕๗

อิอิ ยังคิดว่าเป็นปี ๕๖ อยู่เลย

[panthong.kh]

กลับจากกิน ส้มตำ สำลักกึก
ในส่วนลึก นึกไป ใจจดจ่อ
หมาเห่าหอน โฮ่ง..โฮ่ง ทั้งโก่งคอ
ตะหวาดหวอ แว๊ดดัง เสียงปังปึง

กะจะนอน กลางวัน มันง่วงมาก
กินข้าวเหนียว จนปาก หยั่งรากขึง
ท้องเริ่มอิ่ม เมื่อยล้า หนังตาตึง
ปารังถึง ตะลึงงัน หมาดันโวย

เอ๋งเอ๋งเอ๋ง ร้องคราง พลางว้าวุ่น
วิ่งหัวซุก หัวซุน จุ้นจริงโหวย
เริ่มหงุดหงิด เสียแล้ว แววโอดโอย
เลยต้องโซ้ย มะม่วงเปรี้ยว โคตรเสียวฟัน
พันทอง
๗/๒/๕๗
 

[muneenoi]

<a href="http://www.youtube.com/v/isid61MZDls&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/isid61MZDls&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

"จดหมายบรรยายรัก" ประจักษ์ร่อน
คิดถึงกลอนลำดีปีสองเก้า
สมหมายน้อย ดวงเจริญ เพลินลำเนา
อดีตเหงา ครั้งนั้น ได้บรรยาย

ยังไม่มีโทรศัพท์จะจับทอร์ค
จึงปิดล็อคอักษรอ้อนขยาย
เป็น จ.ม. รอรัก มาทักทาย
อย่าห่างหาย ตอบคืน สะอื้นรอ

"จดหมายบรรยายอักษร ถึงบังอร..."
คือใจสิขาดท่อน วอนเถิดหนอ
เมตตาหน่อย คอยเธอ ละเมอท้อ
สาระนอ ตอบอ้าย ที่หมายตา

โอ้นี่ฝนก็โปรยโรยลงแล้ว
แม่น้องแก้วไม่ตอบมอบภาษา
รอฟังข่าวร้าวรวดปวดวิญญาณ์
ก่อนจากลาเต้ยส่งตรงจบกลอน

จดหมายบรรยายรัก ประจักษ์แห้ว
เมื่อไร้แวว เธอตอบ มอบอักษร
รักจากลา คล้ายเพลง บรรเลงตอน
เธอจากจร เสียแล้ว ไม่แคล้วคืน

 

"มุนีน้อย"

[D]

ยินเสียง "อ๊อด อ๊อด อ๊อด" ออดหน้าบ้าน
ดังกังวาน...คละเคล้า...เสียงเห่าหอน
ฮ่ง ฮ่ง ฮ่ง...โบว์ โบว์...โชว์ปากบอน
ของเจ้า "จ้อน"...จอมขยัน...หมาพันธุ์ทาง

จึ่งต้องเปิด...ประตู...ออกดูหน่อย
เห็นตา "น้อย"...ไปรษณีย์...อ้วนพีร่าง
มีเจ้าจ้อน...เห่าขู่...อยู่ข้างทาง
แหม..ทำกร่าง...จริงหนา...ไอ้หมาตู

พลันตาน้อย...ก็แจ้ง...แถลงไข
คือจดหมายนี่ไง...รอให้อยู่
กะจะหยอดลงปล่อง...กล่องชมพู
เจ้าหมาขู่...ชะมัด...กลัวกัดเอา

รับจดหมาย...ทันใด...ไม่ชักช้า
แล้วกล่าวคำ...ขอขมา...คุณตาเขา
แกมาดี...แต่ทว่า...ไอ้หมาเรา
มันกลับเห่า...หอนขู่...มิรู้คุณ

เดินเข้าบ้าน...พลางแงะ...แกะผนึก
สะดุดกึก...ลายมือ...ชื่อคุ้นคุ้น
อ้อคนนี้...กิ๊กเก่า...เพราละมุน
ก่อนเคยหนุน...นอนแนบ...แอบตักนาง

ความว่ายัง...รักหลง...จำนงจิต
โอ้กนิษฐ์...มิอยากให้...เราไกลห่าง
เฮ่อ !...คนหล่อ...เหนื่อยจริง...หญิงทั้งบาง
อยากเคียงข้าง...คู่เคล้า...พะเน้าพะนอ

ศรีเปรื่อง
๗ ก.พ. ๒๕๕๗

อิอิ ยังคิดว่าเป็นปี ๕๖ อยู่เลย

ตื่นเช้ามาจดหมายใครเห็นบ้าง
ใส่ซองวางข้างกายไปไหนหมอ..?
ก็นอนกอดเก็บกกเคล้าอกคลอ
เธอบอกอ๋อ..เก็บให้..ไปรษณีย์

เฝ้านั่งรอตอบกลับนับเดือนผ่าน
ยิ้มหน้าบานวางแผน แสนสุขี
หลังคาแดงคือตำหนักพักกายี
รอท่าน"ศรีฯ"มารับกลับแต่งงาน

เป็นไฉนไยหนอรอนานเนิ่น
หรือมัวเพลินหยอกยายคนขายถ่าน
น้ำตาไหลใจท้อ ทรมาน
หมอเรียกทานยาอีกรอบไม่ชอบเล้ย.ย.ย.ย.?

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ยินเสียงดัง ได้เวลาทานยา...นอน..!?

จุดเทียนไขนั่งเขียนอะไรหรือ
เส้นยึกยือเป็นพวงดังด้วงหนอน
รูปคุ้นคุ้นขุนเปรื่องกระเดื่องงอน
อ้าปากหอนเยือกเย็นเป็นรพี

อ๋อ เส้นเดียวเลี้ยวลดเรียกจดหมาย
รูปหญิงชายลายวาดกระดาษสี
สองแขนสอดกอดกันคงมันดี
ปากจู๊ฟที่แก้มนวลจวนหย่อนยาน

อ่านให้ฟังสักหน่อยนะน้องจ๋า
ดูนัยน์ตาเหม่อนานวานว่านหวาน
ผีป่าสิงจริงไซร้ไม่ได้การ
ละทิ้งงานหมาหมูไม่ดูแล

ใช่ วันนี้ขึ้น 8 ค่ำเดือน 5 (เหนือ)
โรคผีบ้ากำเริบเสิบสานแน่
เพื่อนถอยห่างร้างรอหยุดวอแว
ไปหาแม่เถอะดินกินหยูกยา

ขอยืมชุดนึง ยาหมดอ่ะ อิอิ

ไข้ชาย รพีกาญจน์

[ไพร พนาวัลย์]

บรรยากาศบ้านนาเพลาค่ำ
เรไรพร่ำเพรียกคู่อยากอยู่ใกล้
เสียงดุเหว่าร่ำร้องก้องพงไพร
แต่ดวงใจวังเวงดั่งเพลงลา

แสงตะเกียงเรียงคำจะพร่ำบอก
ถึงแม่ดอกรักเร่เสน่หา
คิดถึงวันร่วมหอแสนทรมา
ยังรอท่าที่เดิมวันเติมรอย

รู้ว่ารักปักทรวงยังห่วงหา
รู้ไหมว่าทรวงพี่นี้เหงาหงอย
มองดาวเดือนเกลื่อนฟ้าตั้งตาคอย
เจ้าเนื้อกลอยใจดำทนกล้ำกลืน 

คิดถึงคืนก่อนเก่าวันเราสอง
กอดประคองท่องเที่ยวฝ่าเกลียวคลื่น
หอมประทินกลิ่นร่ำยามค่ำคืน
ถอนสะอื้นร่ำไรยามไคลคลา

เมื่อไหร่หนอจดหมายจะไปถึง
คิดคำนึงทั้งคืนตื่นผวา
มิได้หลับได้นอนจนอ่อนระอา
รีบส่งยามาไว..จะได้นอน!!

ไพร พนาวัลย์
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

"ขลุ่ยฯ"คนนี้ มียา มาเร่ขาย
เชิญหญิง-ชาย ชมหรือ-ซื้อไว้ก่อน
ขอย้ำว่า ยานี้ ดีแน่นอน
แม้โรคร้าย รานรอน อย่าร้อนใจ..
 
..ใครจะรับ รักษา มาทางนี้
เหล่าชาตรี ที่มา อย่าสงสัย
ซื้อยาเม็ด เสร็จสรรพ์ แล้วกลับไป
วิธีทาน อ่านได้ ข้างในซอง..
 
..ส่วนสตรี ที่มา รักษาไข้
ขอตรวจหา สาเหตุใหญ่ เชิญในห้อง
จะวิเคราะห์ เจาะลึก แล้วตรึกตรอง
ให้นวลน้อง นอนลง เลิกสงกา..
 
..จะขอบอก ออกไป ให้รับรู้
พี่ตรวจดู รู้เห็น เจ้าเป็นบ้า
บอกตามตรง นงน้อง ต้องฉีดยา
ใช้เวลา น่าจะถึง..ครึ่งค่อนคืน
 

[D]

กลับจากกิน ส้มตำ สำลักกึก
ในส่วนลึก นึกไป ใจจดจ่อ
หมาเห่าหอน โฮ่ง..โฮ่ง ทั้งโก่งคอ
ตะหวาดหวอ แว๊ดดัง เสียงปังปึง

กะจะนอน กลางวัน มันง่วงมาก
กินข้าวเหนียว จนปาก หยั่งรากขึง
ท้องเริ่มอิ่ม เมื่อยล้า หนังตาตึง
ปารังถึง ตะลึงงัน หมาดันโวย

เอ๋งเอ๋งเอ๋ง ร้องคราง พลางว้าวุ่น
วิ่งหัวซุก หัวซุน จุ้นจริงโหวย
เริ่มหงุดหงิด เสียแล้ว แววโอดโอย
เลยต้องโซ้ย มะม่วงเปรี้ยว โคตรเสียวฟัน
พันทอง
๗/๒/๕๗
 

อยากจะชวนนวลเนื้อล่องเรือเที่ยว
มีของเปรี้ยวมากมายให้เลือกสรร
ผลไม้นานา สารพัน
ทั้งมะดันมะกอกเปรี้ยวหยอกใคร

เคยลอยเรือร่อนเร่ เพลาเหงา
เพราะมานเราตกหลุมรักหนุ่มใหญ่
นั่งเรือน้อยสร้อยเศร้าชนเสาไฟ
เครื่องบินไปรับทันฉันเกือบตาย

ได้มาอยู่บ้านนี้สีสันสวย
เพื่อนมากด้วยไม่เหงาเหล่าสหาย
อยากจะชวน"พันทอง"มามองชาย
มีมากมายที่นี่ศรีธัญญา

"ดิน"

[panthong.kh]

เอาไว้ก่อน เถิดหนา เวลานี้
ยังสุขี ชีวัง ไม่กังขา
ยังรื่นร่ำ ฉ่ำรัก ปักอุรา
ยังมองฟ้า สีคราม ยามเช้าแลง

ยังชอบกิน ของเปรี้ยว เที่ยวท่องทั่ว
ยังไม่กลัว ขึ้นคาน มานแขยง
ยังอยู่เย้า เฝ้าฝัน ตะวันแดง
ยังมีแรง แรพโย้ โชว์เพื่อนชาย

เอาไว้ก่อน หากตรม ขมขื่นบ้า
ศรีธัญญา ไปแน่ แดสลาย
ดินล่วงหน้า ไปก่อน วอนอย่าอาย
หากสมหมาย บอกหน่อย ค่อยตามไป..นะจ๊ะ
พันทอง
๘/๒/๕๗

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=isid61MZDls

"จดหมายบรรยายรัก" ประจักษ์ร่อน
คิดถึงกลอนลำดีปีสองเก้า
สมหมายน้อย ดวงเจริญ เพลินลำเนา
อดีตเหงา ครั้งนั้น ได้บรรยาย

ยังไม่มีโทรศัพท์จะจับทอร์ค
จึงปิดล็อคอักษรอ้อนขยาย
เป็น จ.ม. รอรัก มาทักทาย
อย่าห่างหาย ตอบคืน สะอื้นรอ

"จดหมายบรรยายอักษร ถึงบังอร..."
คือใจสิขาดท่อน วอนเถิดหนอ
เมตตาหน่อย คอยเธอ ละเมอท้อ
สาระนอ ตอบอ้าย ที่หมายตา

โอ้นี่ฝนก็โปรยโรยลงแล้ว
แม่น้องแก้วไม่ตอบมอบภาษา
รอฟังข่าวร้าวรวดปวดวิญญาณ์
ก่อนจากลาเต้ยส่งตรงจบกลอน

จดหมายบรรยายรัก ประจักษ์แห้ว
เมื่อไร้แวว เธอตอบ มอบอักษร
รักจากลา คล้ายเพลง บรรเลงตอน
เธอจากจร เสียแล้ว ไม่แคล้วคืน

 

"มุนีน้อย"

<a href="http://www.youtube.com/v/t31Td5o1H_0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/t31Td5o1H_0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ตอบจดหมายหลายฉบับแล้วพับเก็บ
จินต์หน่วงเหน็บเจ็บจังครั้งคราวขื่น
รักติดลบจบลง แม้..ยงยืน
จำใจฝืนรื่นไว้ถึงไร้ชาย

หนีไปบวชได้ไงไม่ปรึกษา
สู้อุตส่าห์ รักมากไยจากง่าย
ปวดปร่าแปลบแสบสมซมใจกาย
เกือบวางวายร้ายนักหนักอาการ

แม้เวลาเลยเลื่อนมิเลือนหลง
ฉบับท้าย หมายส่งตรงสื่อสาร
บอกจะรอ"มุนีฯ"ที่วิมาน
ณ.สถาน ศรีธัญญาหลังคาแดง 

"ดิน"

[D]

ยินเสียงดัง ได้เวลาทานยา...นอน..!?

จุดเทียนไขนั่งเขียนอะไรหรือ
เส้นยึกยือเป็นพวงดังด้วงหนอน
รูปคุ้นคุ้นขุนเปรื่องกระเดื่องงอน
อ้าปากหอนเยือกเย็นเป็นรพี

อ๋อ เส้นเดียวเลี้ยวลดเรียกจดหมาย
รูปหญิงชายลายวาดกระดาษสี
สองแขนสอดกอดกันคงมันดี
ปากจู๊ฟที่แก้มนวลจวนหย่อนยาน

อ่านให้ฟังสักหน่อยนะน้องจ๋า
ดูนัยน์ตาเหม่อนานวานว่านหวาน
ผีป่าสิงจริงไซร้ไม่ได้การ
ละทิ้งงานหมาหมูไม่ดูแล

ใช่ วันนี้ขึ้น 8 ค่ำเดือน 5 (เหนือ)
โรคผีบ้ากำเริบเสิบสานแน่
เพื่อนถอยห่างร้างรอหยุดวอแว
ไปหาแม่เถอะดินกินหยูกยา

ขอยืมชุดนึง ยาหมดอ่ะ อิอิ

ไข้ชาย รพีกาญจน์

เขียนจดหมายล่ะสิ...นี่เห็นไหม
อย่าเข้าใกล้เกะกะ ไม่ประสา
คงมิรู้ความหมายชายชรา
แหม!ถ่างตาเบิ่งจ้องเดี๊ยะถองพุง

ดู๊!.สิจ้องมองยันฉันชักเขิน
กำลังเพลินเชียวหนาอย่ามายุ่ง
กระตุ้นศอกตอกตัวมั่วนังนุง
เดี๋ยวตบพุ่งไปไกลว่าไม่ฟัง

อยู่ห่างห่างได้ไหมอย่าใกล้ฉัน
เหม็นขี้ฟันบรรลัยให้รู้มั่ง
ฟันก็หลอหัวก็ล้านดื้อด้านจัง
ดูซินั่งซะชิด...คิดอะไร

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ไปหาแม่เถอะดินกินหยูกยา

เราพบกันวันสรงน้ำพระธาตุ
น้องเยื้องยาตรสืบเท้าเข้ามาหา
ยืนส่งยิ้มพริ้มพับขยับตา
แล้วเอ่ยว่าสุขาหญิงอยู่หนใด

พี่ผงะตะลึงยืนพึงเพิด
ตั้งแต่เกิดบ่เคยเลยบอกใผ
ข้างหอฉันหันหน้าขวามือไง
ห้องสะอาดปลอดภัยไม่มีรู

สะพายย่้ามตามพระบิณฑบาต
ผ่านตลาดน้องถือซื้อสบู่
ดีใจวาบทาบอกเกือบตกคู
จนปลาทูห่อหมกตกปิ่นโต

ถึงประเสริฐเลิศแท้แค่เด็กวัด
คุณสมบัติต่ำชั้นมันไม่โก้
ไร้เงินสดรถหรูอยู่ตึกโต
นักธรรมโทประถมหกตกมอปลาย

ทุกข์ระทมก้มหน้าปั่นซาเล้ง
ปากร้องเพลงชวนชิมไอติมขาย
ฝ่าลมฝนทนร้อนนอนหนาวกาย
ถูกคนร้ายทุบแทงยื้อแย่งเงิน

จึงขอจบจอมอพอเพียงนี้
น้องรับซีเถอะน่าอย่าขวยเขิน
พี่รักปองน้องนางไม่หมางเมิน
เราบังเอิญพบกัน ศรีธัญญา

ก็พูดไม่เป็นอ่ะ ตัวตอบเค้าด้วยนะ

 

ชายตึกนอก รพีกาญจน์

[D]

บรรยากาศบ้านนาเพลาค่ำ
เรไรพร่ำเพรียกคู่อยากอยู่ใกล้
เสียงดุเหว่าร่ำร้องก้องพงไพร
แต่ดวงใจวังเวงดั่งเพลงลา

แสงตะเกียงเรียงคำจะพร่ำบอก
ถึงแม่ดอกรักเร่เสน่หา
คิดถึงวันร่วมหอแสนทรมา
ยังรอท่าที่เดิมวันเติมรอย

รู้ว่ารักปักทรวงยังห่วงหา
รู้ไหมว่าทรวงพี่นี้เหงาหงอย
มองดาวเดือนเกลื่อนฟ้าตั้งตาคอย
เจ้าเนื้อกลอยใจดำทนกล้ำกลืน 

คิดถึงคืนก่อนเก่าวันเราสอง
กอดประคองท่องเที่ยวฝ่าเกลียวคลื่น
หอมประทินกลิ่นร่ำยามค่ำคืน
ถอนสะอื้นร่ำไรยามไคลคลา

เมื่อไหร่หนอจดหมายจะไปถึง
คิดคำนึงทั้งคืนตื่นผวา
มิได้หลับได้นอนจนอ่อนระอา
รีบส่งยามาไว..จะได้นอน!!

ไพร พนาวัลย์
 

จะเขียนฉีก เขียนฉีกอีกนานไหม
ฉันเวียนหัวบรรลัย พ่อไก่อ่อน
คงรักเขาจนเอ๋อเพ้อเป็นกลอน
ทุกช่วงท่อนตอนบทหวานหยดเชียว

เก็บกระดาษกลาดเกลื่อนที่เปื้อนหมึก
จดจารึกบทความวาบหวามเกี้ยว
ว่าอกเอ๋ยอกพี่ นี้อยู่เดียว
โถ..ตาเหี่ยวเหลียวสิ.นี่.!.คนตรึม

โปรดหันดูซ้ายขวาถ่างตามั่ง
มาทนนั่งอยู่ได้ ไงตาทึ่ม
เนี่ย..ตีสี่แล้วย่ะ ฟ้าอึมครึม
บ่นงำงึมซึมกระทือ..ช่างดื้อยา

"ดิน"

[muneenoi]

แม้เวลาเลยเลื่อนมิเลือนหลง
ฉบับท้าย หมายส่งตรงสื่อสาร
บอกจะรอ"มุนีฯ"ที่วิมาน
ณ.สถาน ศรีธัญญาหลังคาแดง

"ดิน"

<a href="http://www.youtube.com/v/dzVR_sNYu28&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/dzVR_sNYu28&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

จดหมายเธอ ส่งมา คราก่อนนั้น
พี่เก็บมัน อย่างดี มิให้แหว่ง
เพราะคำหวาน ลิขิต ติดใจแรง
มิเคยแบ่ง ใครอ่าน มานานนม

รอพวกขาย ของเก่า เขามาซื้อ
จึงค่อยถือ มาแจก แลกขนม
แบ่งขายบ้าง กำไรนิด พอติดลม
เขายังชม จดหมาย ว่าขายดี

แค่มาบวช แก้บน อย่าบ่นนัก
จงฟูมฟัก รักออม ถนอมศรี
บวชไม่นาน ก็สึก คึกทันที
สามสิบปี เท่านั้น อย่าหวั่นใจ

รอก่อนหนา อย่างอน บังอรเอ๋ย
ทุกอย่างเคย เหมือนเดิม พร้อมเริ่มใหม่
หากคอยอยู่ สถาน วิมานใด
เชิญอยู่ไปคนเดียวนั่น ศรีธัญญา

 

"มุนีน้อย"

[D]

"ขลุ่ยฯ"คนนี้ มียา มาเร่ขาย
เชิญหญิง-ชาย ชมหรือ-ซื้อไว้ก่อน
ขอย้ำว่า ยานี้ ดีแน่นอน
แม้โรคร้าย รานรอน อย่าร้อนใจ..
 
..ใครจะรับ รักษา มาทางนี้
เหล่าชาตรี ที่มา อย่าสงสัย
ซื้อยาเม็ด เสร็จสรรพ์ แล้วกลับไป
วิธีทาน อ่านได้ ข้างในซอง..
 
..ส่วนสตรี ที่มา รักษาไข้
ขอตรวจหา สาเหตุใหญ่ เชิญในห้อง
จะวิเคราะห์ เจาะลึก แล้วตรึกตรอง
ให้นวลน้อง นอนลง เลิกสงกา..
 
..จะขอบอก ออกไป ให้รับรู้
พี่ตรวจดู รู้เห็น เจ้าเป็นบ้า
บอกตามตรง นงน้อง ต้องฉีดยา
ใช้เวลา น่าจะถึง..ครึ่งค่อนคืน
 

แขกเคราอุย"ขลุ่ย"คล้ำมาพร่ำขาย
เกริ่นบรรยายหลายขนาดยาดาษดื่น
สมุนไพรไทยเทศ เม็ด เท่าฟืน
มาเก็กยืนเสียงจ๋อยฝอยบรรลัย

ถ้าดีจริงละก็พ่อทูนหัว
รักษาตัวให้ผ่อนก่อนดีไหม
เต็มพิกัดเลยนั่นฉันรู้ไง
ทั้งคลั่งไคล้ใบ้ป่วนกวนทุกที

อย่ามายุ่งกับฉันพ่อฟันเหยิน
โปรดจงเดินให้พ้น คน.ครศรี
ฉันก็อายเป็นเนาะ  เก๊าะ...สตรี
หนอย.!.ยาฉีดของดี พูดซะดัง

"ดิน"

[D]

เอาไว้ก่อน เถิดหนา เวลานี้
ยังสุขี ชีวัง ไม่กังขา
ยังรื่นร่ำ ฉ่ำรัก ปักอุรา
ยังมองฟ้า สีคราม ยามเช้าแลง

ยังชอบกิน ของเปรี้ยว เที่ยวท่องทั่ว
ยังไม่กลัว ขึ้นคาน มานแขยง
ยังอยู่เย้า เฝ้าฝัน ตะวันแดง
ยังมีแรง แรพโย้ โชว์เพื่อนชาย

เอาไว้ก่อน หากตรม ขมขื่นบ้า
ศรีธัญญา ไปแน่ แดสลาย
ดินล่วงหน้า ไปก่อน วอนอย่าอาย
หากสมหมาย บอกหน่อย ค่อยตามไป..นะจ๊ะ
พันทอง
๘/๒/๕๗

แล้วเธอจะเสียดายทำย้ายยัก
มัวช้าชักเฉื่อยแฉะ จะแหมะไหน
จงรีบมาเถิดหนอรออะไร
เห็นแววไงบ้าจริงยิ่งกว่าเรา

หมอก็หล่อมิหยอกจะบอกให้
พูดจาหวานละไมใส่ใจเฝ้า
บางครั้งรักมากจัดมัดมือเท้า
หลงรักเขามิอยากออกบอกจริงจริ๊ง

จะรอเธอตรงนี้นะที่รัก
อย่าช้านักฝากเธออย่าเผลอนิ่ง
รักห่วงกันตลอดมิทอดทิ้ง
เข้ามาวิ่งจับหมอชายสบายใจ

"ดิน"

[D]

ไปหาแม่เถอะดินกินหยูกยา

เราพบกันวันสรงน้ำพระธาตุ
น้องเยื้องยาตรสืบเท้าเข้ามาหา
ยืนส่งยิ้มพริ้มพับขยับตา
แล้วเอ่ยว่าสุขาหญิงอยู่หนใด

พี่ผงะตะลึงยืนพึงเพิด
ตั้งแต่เกิดบ่เคยเลยบอกใผ
ข้างหอฉันหันหน้าขวามือไง
ห้องสะอาดปลอดภัยไม่มีรู

สะพายย่้ามตามพระบิณฑบาต
ผ่านตลาดน้องถือซื้อสบู่
ดีใจวาบทาบอกเกือบตกคู
จนปลาทูห่อหมกตกปิ่นโต

ถึงประเสริฐเลิศแท้แค่เด็กวัด
คุณสมบัติต่ำชั้นมันไม่โก้
ไร้เงินสดรถหรูอยู่ตึกโต
นักธรรมโทประถมหกตกมอปลาย

ทุกข์ระทมก้มหน้าปั่นซาเล้ง
ปากร้องเพลงชวนชิมไอติมขาย
ฝ่าลมฝนทนร้อนนอนหนาวกาย
ถูกคนร้ายทุบแทงยื้อแย่งเงิน

จึงขอจบจอมอพอเพียงนี้
น้องรับซีเถอะน่าอย่าขวยเขิน
พี่รักปองน้องนางไม่หมางเมิน
เราบังเอิญพบกัน ศรีธัญญา

ก็พูดไม่เป็นอ่ะ ตัวตอบเค้าด้วยนะ

 

ชายตึกนอก รพีกาญจน์

รับจดหมายชายยื่นแสนตื่นเต้น
คงมิเร้นไปได้จากใบหน้า
ปากแก้มแดงเป็นจ้ำฉ่ำนัยน์ตา
ในอุราเต้นจังดั่งกลองเพล

ฉันก็เอียง เขาก็อายไร้ทายทัก
ทำยึกยักสักแป๊ปเขาแวบเผ่น
ดุ๊ลายมือยือยึกนึกคำเน้น
เพียรจับเค้นอักษรจนอ่อนใจ

ตีลังกาขาถ่างกลับหางหัว
แค่สักตัวอ่านมะออกจะบอกให้
คราวก่อนนั้นฉันเพี้ยนแสร้งเขียนไป
ดูมิออกรึไง ไม่เป็นตัว

อยู่ห่างกันแค่ศอกมิบอกกล่าว
ปล่อยให้สาวชะแง้แลหาทั่ว
เอ่ยมาเลยกับฉันให้มันชัวร์
อย่ามัวกลัว...ตัวละก้อ...รออยู่นะ...?

"ดิน"

อ่านสือมะออกอ่า...บอกมาเลยมะได้เหรอ...?

[D]

http://www.youtube.com/watch?v=dzVR_sNYu28

จดหมายเธอ ส่งมา คราก่อนนั้น
พี่เก็บมัน อย่างดี มิให้แหว่ง
เพราะคำหวาน ลิขิต ติดใจแรง
มิเคยแบ่ง ใครอ่าน มานานนม

รอพวกขาย ของเก่า เขามาซื้อ
จึงค่อยถือ มาแจก แลกขนม
แบ่งขายบ้าง กำไรนิด พอติดลม
เขายังชม จดหมาย ว่าขายดี

แค่มาบวช แก้บน อย่าบ่นนัก
จงฟูมฟัก รักออม ถนอมศรี
บวชไม่นาน ก็สึก คึกทันที
สามสิบปี เท่านั้น อย่าหวั่นใจ

รอก่อนหนา อย่างอน บังอรเอ๋ย
ทุกอย่างเคย เหมือนเดิม พร้อมเริ่มใหม่
หากคอยอยู่ สถาน วิมานใด
เชิญอยู่ไปคนเดียวนั่น ศรีธัญญา

 

"มุนีน้อย"

นี่ก็ย่างเจ็ดสิบใจฟีบฝ่อ
ตายละหนอห่อเหี่ยวเซียวตาย-า
อีกสามสิบปีรอทรมา
ทรุดกายากับพื้นสะอื้นครวญ

ไหนว่ารักปักจิตมิคิดทิ้ง
ไหนว่าจริงใจแท้ไม่แปรป่วน
ไหนว่าไม่คิดห่างร้างเรรวน
ไหนว่านวลชวนฝันอยู่ยันตาย

คิดตีตนออกห่างจางใยเยื่อ
คงเริ่มเบื่อสิท่าทำหน้าหน่าย
ก็อย่างนี้แหละหนากระทาชาย
ขอหลบอายอยู่นี่ศรีธัญญา

"ดิน"