ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

สังกิจจะ เป็นหลานท่านเศรษฐี
กุฏุมพีร่ำรวยด้วยทรัพย์สิน
สาวัตถี เมืองใหญ่ในธานินทร์
เป็นท้องถิ่นสาธุชนคนทำดี

ย้อนอดีตคืนหลังครั้งทารก
แม่ตายตกท้องกลมระทมศรี
เมื่อมารดาลาลับดับชีวี
ด้วยบุญมีจึงรอดมาปลอดภัย

ท่านถูกเผาพร้อมแม่ที่แดดิ้น
คนแปลกจินต์เนื้อท้องมิหมองไหม้
พิศวงตรงท้องมิต้องไฟ
จึงเอาไม้เหล็กงอตะขอแทง

พอเผาศพเสร็จสรรพต่างกลับบ้าน
คืนนี้ผ่านค่อยมาอุษาแสง
สัปเหร่อเผลอพลาดอนาถแรง
พอรุ่งแจ้งกลับมาผวามอง

ทารกน้อยไม่ตายคล้ายนอนหลับ
พระเพลิงดับแต่ตัวไม่มัวหมอง
ผิวอร่ามงามปลั่งเหมือนดั่งทอง
บุญคุ้มครองผองภัยใครต่างชม

มีแผลเป็นคิ้วงอตะขอคร่า
จึงนามว่า สังกิจจะ เป็นปฐม
รู้เดียงสาสังเวชเหตุระทม
ขอบวชบ่มบุญญาบารมี

ญาติจึงมอบแด่สงฆ์องค์วิสุทธิ์
สาริบุตรเถระสง่าศรี
ปลงผมเสร็จอรหันต์ในทันที
เจ็ดขวบปีเท่านั้นบรรลุธรรม

อรหันต์เณรน้อยมิด้อยศักดิ์
เป็นที่รักอุปัชฌาย์ภิญญาล้ำ
ดังโกมุทผุดผ่องเป็นทองคำ
เป็นผู้นำหมู่สงฆ์องค์ต่อมา

จะกล่าวถึงพระสงฆ์ธุดงค์หมู่
หลังจากสู้ฝึกหัดพ้นวัสสา
หวังหลุดพ้นกลเหตุกิเลสพา
จึงทูลลาพุทธองค์ธุดงค์จร

พุทธองค์ทรงญาณผ่านพระเนตร
ทรงทราบเหตุขัดข้องต้องสังหรณ์
แต่หากได้สามเณรเป็นบวร
จะถ่ายถอนพิพัฒน์สวัสดี

จึงบอกสงฆ์จงลาสาริบุตร
ผู้เป็นดุจเชษฐาอย่าหน่ายหนี
จอมเถระอรหันต์ทราบทันที
องค์มุนีมีนัยจึงให้มา

 

"มุนีน้อย"

(พรุ่งนี้มาต่อนะจ๊ะ ตำนานอิงธรรมะ ท่านใดชอบก็เชิญแนะนำและติชมเพื่อเป็นกำลังใจให้กันได้.... )

[รัตนาวดี]

 

...กำลังอ่าน เคลิบเคลิ้ม เริ่มตื่นเต้น
ท่านไยเบน ตัดตอน ผัดผ่อนท่า
เหมือนหนังซี รีโชว์ คั่นโฆษณา
รอภาคหน้า หาวเล่น เส้นเอ็นตึง...

...รีบหวนมา บรรยาย ตอนท้ายนะ
ชอบตำนาน ธรรมะ พระเอ่ยถึง
แล้วอย่าคั่น ตอนซ้ำ จงคำนึง
ผู้อ่านอารมณ์ถึง รำพึงตาม...

...ตำนานเล่า ซีรี ต้องมีต่อ
เพียงอย่าล่อ เรื่องเล่า ให้เฝ้าถาม
ชื่นชมตำนานดี นี้งดงาม
                        ท่านมุนี เล่าตาม ความบันเทิง... (ขออภัย ช้อต ค่ะ ต่อเองไม่ได้  )

รัตนาวดี
 

 

[muneenoi]

ต่อ...

ท่านจึงบอก ก่อนสงฆ์ ธุดงค์ลับ
จงไปกับ เณรน้อย คอยหุงหา
ตามพระพุทธ ตรัสไว้ บอกให้ลา
ปรารถนา เหตุนี้ มีความนัย

หมู่ธุดงค์ กลัวว่า เป็นภาระ
มิอาจจะคุ้มครอง ป้องเณรได้
พระเถระ กลับปราม ตรงข้ามไซร้
สงฆ์หมู่ใหญ่ เป็นภาระ กะเณรน้อย

สามสิบรูป พร้อมเณร บำเพ็ญวัตร
ธุดงค์ลัด เลาะป่า มิล่าถอย
ผ่านหลายโยชน์ โขดเขา ลำเนาดอย
ถึงด่านคอย ที่มั่น ปัจจันตา

โยมนิมนต์ ตั้งหลัก พักเสียก่อน
หยุดแรมรอน เลื่อมใส ใคร่ศึกษา
นิมนต์อยู่ ในดง พงพนา
ด้วยศรัทธา ต่อบุตร พุทธองค์

กล่าวถึงชาย นายหนึ่ง ซึ่งแรมป่า
ปรารถนา เยี่ยมลูก ผูกใจหลง
เพราะหิวโหย เซซัด อัสดง
พบพระสงฆ์หมู่ใหญ่ ให้ข้าวกิน

ด้วยเมตตา แห่งสงฆ์ ตรงป่าใหญ่
เขาติดใจ อาหาร สำราญสิ้น
ด้วยลำบาก ยากเข็ญ เป็นอาจินต์
ขอพักถิ่น อยู่ด้วย ช่วยการงาน

อยู่หลายเดือน คิดถึง ซึ่งลูกรัก
จึงหลบพักตร์ พระธุดงค์ เคยสงสาร
หนีเข้าป่า ลาสงฆ์ สู่ดงตาล
ถูกโจรหาญ จับไว้ ใช้ทำพลี

เพราะกลัวตาย หมายหลอก บอกโจรถ่อย
อันข้าน้อย กินเดน เหม็นสาบผี
เทวดา ไม่รับ เพราะอัปรีย์
กอบพิธี มิเห็น เป็นมงคล

มีพระสงฆ์หมู่ใหญ่ อยู่ในป่า
ทุกท่านหนา สูงศักดิ์ อัครผล
เทวดา ต้องชอบ มอบยินยล
หากเราพ้น จองจำ จะนำทาง

โจรห้าร้อย เห็นดี มีผลชัด
ชายจรจัด ลืมคุณ บุญเคยสร้าง
เพราะกลัวตาย หมายรอด หยอดหลุมพราง
กับดักวาง อย่างยอด พลอดทางโจร

ถึงที่หมาย บอกสงฆ์ จำนงกิจ
ขอชีวิต หนึ่งท่าน บั่นหัวโขน
บรวงสรวงเทพ เทวัญ ไม่งั้นโดน
จงอ่อนโอน หนึ่งพระ สละตาย

สาบสิบรูป ยินยอม พร้อมสละ
ขอเพียงพระ เหลือรอด ยอดสหาย
ต่างแย่งกัน พลีตน จนวุ่นวาย
มิอาจหมาย ตกลง ประสงค์ใคร

สังกิจจะสามเณร เป็นอาสา
ทุกท่านอย่าสับสน จนหวั่นไหว
ขอกระผมเถิดหนา อย่าเกรงใจ
ส่งผมไป แก้เข็ญ เป็นการดี

อุปัชฌาย์ให้ผม แก้ปมเหตุ
จึงนิเทศ ส่งมา ในครานี้
มิอาจขัด เณรน้อย ถ้อยพาที
ต่างโศกี อาลัย ฤทัยรวน

ขอร้องโจร ผลัดผ่อน ก่อนตัดหัว
หวั่นเณรกลัว โอดโอย ร้องโหยหวน
จงเตรียมการ อยู่ห่าง วางโซ่ตรวน
หอกดาบควร เก็บงำ ย้ำประเด็น

หัวหน้าโจร รับปาก มิยากหรอก
ซ่อนดาบหอก อยู่ห่าง ทางมองเห็น
มิให้ขลาด หวาดกลัว จนตัวเย็น
ขออย่าเป็นกังวล จนเกินไป

ถึงเวลา ตัดศอ รอบวงสรวง
โจรทั้งปวง รวมพล หวังผลใหญ่
เทวดา คงชอบ และขอบใจ
นักบวชใหม่ เลือดดี พลีกรรม

 

"มุนีน้อย"

(พักแป๊ป เดี๋ยวมาต่อ ตอนสุดท้าย..... )

[รัตนาวดี]

 


...เอาอีกแล้ว คั่นตอน ท่อนสุดท้าย
คงมุ่งหมาย ยั่วข่ม อารมณ์ขำ
ยังกะแสร้ง แกล้ง เอา เราจองจำ
จึงนั่งทำ ใจคิด พิจารณา...

...นึกทายว่า เณรน้อย ก็คอยด้วย
ยังไม่ม้วย นั่งรอ มิต่อว่า
ผู้อ่านคอย พลอยปลง ชงน้ำชา
ดื่มคอยท่า เริ่มรอ ตอนต่อไป...

รัตนาวดี
 

[muneenoi]

ต่อ....ตอนสุดท้าย

สามเณร แม้นั่ง หวังโปรดสัตว์
จึงนั่งขัดสมาธิ สติพร่ำ
นั่งเข้าฌาน ผ่านถึง ซึ่งองค์ธรรม
จิตดื่มด่ำ อำนาจ ปราศความกลัว

โจรเงื้อดาบ ตวัด หวังตัดศอ
แต่ดาบห่อ หดหาย คล้ายกลับหัว
ลองหลายครั้ง ฟันฉับ สลับรัว
เหล่าโจรชั่ว ตะลึง ถึงฤทธี

หัวหน้าโจร โยนดาบ ทราบความผิด
ขอเป็นศิษย์ ติดตาม พ่องามศรี
ดาบไร้จิต ยังซึ้ง ถึงชั่วดี
ตัวเรานี้ เป็นคน กลับจนใจ

โจรทั้งหมด ปลดเปลื้อง ทุกเรื่องบาป
เมื่อต่างทราบ ปาฏิหาริย์ ที่ขานไข
ขอบวชตาม สามเณร เว้นโทษภัย
ต่อนี้ไป ใฝ่ธรรม บำเพ็ญดี

สามเณรรับปาก หากจะบวช
จำต้องสวด ญัตติ ตามวิถี
อุปัชฌาย์อาจารย์ ขานวจี
ตัวเรานี้ มิใช่ อุปัชฌาย์

จึงบวชเณรให้ก่อน สังวรบาป
พร้อมซึมซาบ พระธรรม นำศึกษา
ก่อนบอกกล่าว เหล่าสงฆ์ จำนงลา
พระเถรา เบาใจ ได้พบเณร

หลังอำลาพระสงฆ์ ตรงป่าใหญ่
พร้อมศิษย์ใหม่ ห้าร้อย ลอยบาปเด่น
อุปัชฌาย์ มุ่งหมาย สลายเวร
บวชตามเกณฑ์ เป็นพระ ละโลกีย์

อานุภาพฤทธาปาฏิหาริย์
พุทธกาล บ่อยเห็น เป็นสักขี
ตราบทุกวัน หมั่นเถิด เกิดลาภี
หากศีลมี ปฏิบัติ ย่อมชัดเจน

 

"มุนีน้อย"

(ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ...เตรียมพบกับเรื่องใหม่เร็วๆนี้  )

[muneenoi]

 


...เอาอีกแล้ว คั่นตอน ท่อนสุดท้าย
คงมุ่งหมาย ยั่วข่ม อารมณ์ขำ
ยังกะแสร้ง แกล้ง เอา เราจองจำ
จึงนั่งทำ ใจคิด พิจารณา...

...นึกทายว่า เณรน้อย ก็คอยด้วย
ยังไม่ม้วย นั่งรอ มิต่อว่า
ผู้อ่านคอย พลอยปลง ชงน้ำชา
ดื่มคอยท่า เริ่มรอ ตอนต่อไป...

รัตนาวดี
 

ขอโทษเถิดแม่นางที่วางเรื่อง
อย่าขัดเคือง แง่งอน ทำค้อนใส่
เพราะเรื่องยาว จึงคั่น ด้วยหวั่นใจ
อ่านมิไหว ตาลาย จะหน่ายกัน

มิได้หวัง ยั่วยวน ชวนรมณ์ค้าง
มิแกล้งสร้าง ทางกวน ตีรวนนั่น
เณรน้อยรอด ฝากมา อย่าจาบัล
จงสุขสันต์ ทั่วหน้า สถาพร

ขอขอบคุณ ทุกท่าน ที่อ่านจบ
เตรียมรอพบ เรื่องใหม่ ใจเย็นก่อน
จะเสกสร้าง วางสรรค์ บรรณธร
นิทานกลอน เรื่องจริง อิงธรรมา

 

"มุนีน้อย"