ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

ชายอาภัพ สับสนบนทางเปลี่ยว
ไร้คู่เกี่ยวก้อยเดินสาวเมินหนี
แม้นแต่งกลอนงอนง้อขอพาที
ยังไม่มีทิศทางแม้หางตา

ชายตกอับ ทรัพย์น้อยคงคอยเก้อ
คงละเมอทั้งชาติวาสนา
ฤารักจริงยิ่งใหญ่ในตำรา
แค่แต่งมาหลอกหลอนให้นอนคอย

ชายอาภัพ อับโชควิโยคนัก
แค่สลักกลอนเศร้าก็เหงาหงอย
แค่อาภัพกลับหาว่าสำออย
แค่ต่ำต้อยย่อยยับ กลับลงทัณฑ์

 

"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

คิดไปเอง ทั้งนั้น นะท่านเอ๋ย
ใครไหนเลย เคยกล่าว เล่าบอกฉัน
เขาชื่อเรียง เสียงไร บอกให้พัน
จะจับหั่น เป็นชิ้น จนสิ้นใจ

อย่าตีตน ก่อนไข้ เมื่อไม่ปวด
หรือไปดวด เหล้ามา ทำสาไถย
หรือแค่อ้อน ออดหญิง ที่ทิ้งไป
หรือเพียงไม่ สมหวัง เลยนั่งครวญ
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

เสื้อเหม็นสาบคราบตัวหัวสวมงอบ
มือจับจอบขุดดานทำงานสวน
ท่ามตะวันจันทร์ดาวฟ้าขาวนวล
อาหารด่วนน้ำพริกผักปูปลา

วิทยุทรานซิสเตอร์คือเกลอรัก
หนึ่งสุนัขเพื่อนชิดจิตหรรษา
นั่งกอดเข่าเฝ้าวัวควนหัวนา
เห็นนกกาโผผินบินกลับรัง

ยืนตากฝนทนร้อนนอนหนาวสั่น
ใจหวาดหวั่นซึมเศร้าโรคเก่าฝัง
ดึกหดหู่จู่โจมโหมประดัง
แสนชิงชังรักลา...ชายอาภัพ

บางอารมณ์กลอน...รพีกาญจน์

[muneenoi]

คิดไปเอง ทั้งนั้น นะท่านเอ๋ย
ใครไหนเลย เคยกล่าว เล่าบอกฉัน
เขาชื่อเรียง เสียงไร บอกให้พัน
จะจับหั่น เป็นชิ้น จนสิ้นใจ

อย่าตีตน ก่อนไข้ เมื่อไม่ปวด
หรือไปดวด เหล้ามา ทำสาไถย
หรือแค่อ้อน ออดหญิง ที่ทิ้งไป
หรือเพียงไม่ สมหวัง เลยนั่งครวญ
พันทอง
 

แค่บ่นไปตามประสาเมื่อครายาก
แค่เศษซากอารมณ์ระทมหวน
แค่เศษเสี้ยวเปลี่ยวนิดลิขิตตรวน
แค่เศษส่วนชายหนึ่งซึ่งเธอเมิน

แค่เศษเหล้าสาโทโผล่แผลงฤทธิ์
แค่น้อยนิดจิตปลิวยามผิวเผิน
แค่ความเหงาเบาบางย่างเผชิญ
แค่หลงเดินตามเธอเจอกลลวง

 

"มุนีน้อย"

[muneenoi]

เสื้อเหม็นสาบคราบตัวหัวสวมงอบ
มือจับจอบขุดดานทำงานสวน
ท่ามตะวันจันทร์ดาวฟ้าขาวนวล
อาหารด่วนน้ำพริกผักปูปลา

วิทยุทรานซิสเตอร์คือเกลอรัก
หนึ่งสุนัขเพื่อนชิดจิตหรรษา
นั่งกอดเข่าเฝ้าวัวควนหัวนา
เห็นนกกาโผผินบินกลับรัง

ยืนตากฝนทนร้อนนอนหนาวสั่น
ใจหวาดหวั่นซึมเศร้าโรคเก่าฝัง
ดึกหดหู่จู่โจมโหมประดัง
แสนชิงชังรักลา...ชายอาภัพ

บางอารมณ์กลอน...รพีกาญจน์

ชุดตัวเก่าแมมมอมพร้อมเสมอ
ทรานซิสเตอร์เกลอกล่อมพร้อมสดับ
อีกจอบเสียมมีดยาวที่วาววับ
อาวุธลับคู่กายชายชรา

เช้าจรดเย็นทุกวันขยันกิจ
แค่ชีวิตพอเพียงเลี้ยงสังขาร์
เสร็จจากสวนฝนพรำก็ทำนา
คล้ายชะตาเวียนวนจนผ่านวัย

มิเคยคิดเห่อเหิมเพื่อเติมแต่ง
ตราบมีแรงแข็งขันมิหวั่นไหว
ขาดเพียงคู่ชู้ชิดสนิทใน
รู้แก่ใจว่าตน....คนอาภัพ

 

"มุนีน้อย"

[D]

แสงสุรีย์คลี่ครอบขอบฟ้าใส
ลมพัดไกวไผ่โยกโมกขยับ
สกุณาไก่ขันประชันรับ
ตื่นจากหลับจับงานทุกวานวัน

มิเคยหยุดทรุดตนบนเก้าอี้
สมองปรี่รี่สั่ง ดั่งเสกสรร
สร้างสำเร็จเสร็จสรรพนับอนันต์
สิ่งสำคัญคู่กายไร้ ไยอาภัพ

"ดิน"

[รพีกาญจน์]

ก็เขียนไปใช่จริงจังนักหนา
ยามชะตาพิกลจนตกอับ
มรสุมรุมเร้าเข้าบังคับ
เกินรองรับล้นในใคร่ระบาย

เขียนรักหวานตาลเติมเพิ่มชูรส
กะหยาดหยดยั้งหยุดสะดุดหาย
เขียนชีวิตจิตนำชำระกาย
วนวุ่นวายเหมือนม็อบลอบตีกัน

งงจับต้นชนกลางวางไม่ถูก
คิดเขียนผูกระบำขบขำขัน
กลับกระโตกกระตากฝากจาบัล
เขียนสุขฝันดันเศร้าเงียบเหงาทรวง

 

ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร รพีกาญจน์

[muneenoi]

แสงสุรีย์คลี่ครอบขอบฟ้าใส
ลมพัดไกวไผ่โยกโมกขยับ
สกุณาไก่ขันประชันรับ
ตื่นจากหลับจับงานทุกวานวัน

มิเคยหยุดทรุดตนบนเก้าอี้
สมองปรี่รี่สั่ง ดั่งเสกสรร
สร้างสำเร็จเสร็จสรรพนับอนันต์
สิ่งสำคัญคู่กายไร้ ไยอาภัพ

"ดิน"

จะแอบดูเสียหน่อยเธอพลอยตื่น
อุตส่าห์ยืนหลบเสาตรงเงาอับ
เลิกตื่นสายแล้วหรือถือเคล็ดลับ
ขอขยับปากถามตามเคยตัว

รีบล้างหน้าแปรงฟันฉันรออยู่
พาโฉมตรูเลี้ยงข้าวกะเพราถั่ว
ส่วนมื้อเที่ยงเลี้ยงหาบด้วยลาบวัว
ดินเน่อร์ทั่วชัยศรี หนีอาภัพ

 

"มุนีน้อย"

[panthong.kh]

ที่เขียนมา ล้วนจริง ทุกสิ่งสรรพ
ชีวิตช่าง อาภัพ จนลับล่วง
ตั้งแต่เด็ก จนโต โถกลลวง
น้ำตาร่วง ทุกวัน หวั่นฤดี

กินไข่ต้ม ทุกวัน เฝ้าพันผูก
แบ่งครึ่งลูก คลุกน้ำปลา ตามหน้าที่
อีกครึ่งลูก ใส่ห่อ จรลี
ข้าวเที่ยงมี แค่ไข่ ใจไม่ท้อ

กว่าจะถึง วันนี้ ที่ยืนหยัด
มัธยัสถ์ เก็บออม พร้อมเติมต่อ
โรคกระเพาะ ถามหา มาเฝ้ารอ
ไม่เคยง้อ งอมือ คือเรื่องจริง
พันทอง
๖/๒/๕๗

[muneenoi]

ถูกเหลือนั่น พันทอง กรองอดีต
ดังฟ้าขีด เส้นกาง วางทุกสิ่ง
เพราะตกยาก บากบั่น ขยันยิ่ง
ที่พึ่งพิง คือตน ใช่คนไกล

ยอดขนมนั้นหรือคือหนมชั้น
มีหนึ่งวันรอบปีที่หาได้
แถมแบ่งน้องผองเพื่อนเหมือนน้ำใจ
จารึกไว้ให้ปลื้มอย่าลืมตัว

มีไข่ต้มชมหนาว่าสุดยอด
มิอาจทอดน้ำมันฉันปวดหัว
เพราะขาดแคลนเกินคนจนตามัว
แถมยังกลัวพ่อด่าว่าขโมย

ลักไข่ไก่พ่อขังเลี้ยงเสี่ยงโดนแข้ง
อีกปลาแห้งท้องกิ่วยามหิวโหย
หากหิวจัดก็พร้อมยอมถูกโบย
น้ำตาโรยบางครั้งยามนั่งปลง

แค่พริกแจ่วหัวหอมก็พร้อมสู้
พริกปลาทูดังว่าฟ้าโปรดหลง
บ้างจิ้มเกลือเรื่องจริงอย่านิ่งงง
อานิสงส์วันนั้นฉันได้ดี

 

"มุนีน้อย"