ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

เพราะว่าฉัน มาทีหลัง ต้องนั่งหลบ
ไม่ให้พบ เมื่อตัวจริง แนบอิงไหล่
ถึงแม้มัน ทรมาณ นานเพียงใด
ต้องทนไหว รอให้เธอ นัดเจอกัน

ทั้งที่ใจ ไม่อยากเป็น ดั่งเช่นนี้
แต่ไม่มี ทางให้เลือก แก้เชือกนั้น
ปมที่ผูก มัดแน่นแท้ ยากแก้มัน
สารพัน ปัญหาหนัก จึงทักทาย

ยอมเป็นคน ที่โง่งม จมติดบ่วง
คำหลอกลวง ใช้เลี้ยงใจ อยู่ไม่หาย
ภาพความรัก แยกไม่ออก นอกจากตาย
บทสุดท้าย คือมิอาจ จะคาดเดา

รักซ้ำซ้อน จึงต้องจำ ชอกช้ำอก
เรื่องตลก ใจคิดแปลก แลกความเศร้า
หากถอนตัว แต่ก่อนนั้น คงบรรเทา
เพราะความเขลา บังตาไว้ จึงไม่ลา

น้ำใต้ศอก ที่ร่วงไหล ให้ลองลิ้ม
ต้องฝืนยิ้ม ดื่มกินไป ใช่สุขหนา
ในอกฉัน มันมืดมน จนปัญญา
ตามันพร่า มองไม่เห็น เส้นทางไป

[D]

<a href="http://www.youtube.com/v/p37R4GLwDQQ&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/p37R4GLwDQQ&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ฉันเบื่อหน่ายคล้ายคนหม่นมัวทุกข์
สิ้นความสุขปลุกปลอบมอบฝันใฝ่
ซังกะตายกายตนหม่นมัวใจ
ร้าวฤทัยรู้ว่า...มาเป็นรอง

ชะตารักผลักผันดันถีบส่ง
นึกงวยงงคงพลาดขาดแสงส่อง
กี่ฟ้าฝนทนหวังยังลำพอง
กลับต้องหมองทุกคราพารันทด

ก้มหน้ากลับรับกรรมที่ซ้ำบ่อย
กลืนน้ำกร่อยปล่อยปละใจสลด
ไม่มีวันหรรษารักลาลด
จึงขอ"งดรักเข้ามิเอาครอง"

"ดิน"

[panthong.kh]

ฉันก็มา ทีหลัง ตั้งหน้าสู้
ให้มันรู้ กันไป ใครจะม่อง
เพราะฉันอึด ฮึดฮัด จัดประลอง
ไม่เป็นสอง ต้องหนึ่ง พึงจำไว้

จะไม่ยอม โง่งม ให้จมดิ่ง
หากเจอเสือ หรือสิงห์ จะยิงไส้
ให้ทะลุ ทะลวง กล่องดวงใจ
ชั้นเชิงใคร จะแน่ มาแหย่ดู

สารพัน ปัญหา ปัญญาแก้
หลุดลุ่ยแน่ แค่คิด จิตเลิศหรู
ไอคิวเกิน สองร้อย น้อยกว่าครู
แต่ก็สู้ ไม่ถอย เรื่องต่อยตี
พันทอง
๕/๒/๕๗
 

[ไผ่เดียวดาย]

เวรหรือกรรม สิ่งที่ทำ ให้ช้ำหนัก
โทษความรัก ที่ชักพา ให้มาหา
คำหลอกลวง ปนความสุข รุกเข้ามา
ในอุรา แยกไม่ออก นอกจากลืม

เพราะเป็นคน ที่ใช่มาก ไม่อยากเลิก
ให้ถอนเพิก ยากหนักหนา เพราะว่าปลื้ม
รักจะขม หรือจะหวาน ปานตาลลืม
ขอดูดดื่ม กับมันก่อน ตอนยังมี

เรื่องศีลธรรม ใจคงป่วย ช่วยไม่ได้
คงต้องตาย ไปใช้เวร เพื่อเผ่นหนี
ไม่มีเธอ ไม่อยากอยู่ สู้ชีวี
เพราะเธอมี ความหมายเกิน จะเมินกัน

น้ำใต้ศอก ขอรอรับ กับคำนี้
ยอดชีวี ยินดีใช้ ไม่ไหวหวั่น
หากต้องผิด ขอวอนฟ้า อย่าลงทัณฑ์
ขอให้ฉัน รับผิดสู้ เพียงผู้เดียว

[panthong.kh]

อย่าโทษเวร โทษกรรม ที่ช้ำชอก
อย่ามาบอก กับฉัน วันแสนเปลี่ยว
อย่าเลยนะ อย่าหลอก บอกแล้วเชียว
อย่ามาเกี้ยว เทียวถาม ยามหมองใจ

ในอุรา แยกย่อย พลอยยับย่น
ในกมล ข้นคลัก รักแค่ไหน
ทำร้ายลง หลงปลื้ม ดูดดื่มไป
ทำร้ายใจ แหลกละเอียด เครียดจนเบลอ

รักจะขม หรือหวาน ประทานโทษ
รักขาโหด อย่างฉัน พลันเสนอ
ป้องกันตัว ไว้ก่อน จักต้อนเธอ
ยาทิงเจอร์ ว่าแสบ แค่แวบเดียว

เทียบกับฉัน นั้นห่าง ต่างหลายเท่า
ยิ่งยามเมา เข้าขั้น กำปั้นเดี่ยว
หมัดล้วนล้วน ม้วนหิรัญ ฟั่นเป็นเกลียว
แถมกวางเหลียว หลังหน่อย สอยปลายคาง
พันทอง
๗/๒/๕๗

[oaao]

ดั่งฟ้าครึ้ม เมฆหม่น ฝนตั้งเค้า
เป็นชู้เขา ท่านเอ็นดู หลงจองหอง
คอยแอบลัก ขโมยกิน ทำลำพอง
กร้านผยอง เก่งในหลืบ เก่งเป็นปลิง
แลต้นงิ้ว หนามแหลม ชวนให้คิด
น้อยดูนิด มองไม่เห็น คิดเพริศพริ้ง
ต้องการเงิน ยอมเสนอ แลกเปิดซิง
เลือดก็ซิบ เงินก็แว๊บ แสบยันทรวง