ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ธรรมชาติบ้านนา]

เคยชอบฉันบ้างไหม?

ถามสักคำ ย้ำเตือน ในดวงจิต
เธอเคยคิด ชอบฉัน บ้างไหมหน่อ
ไม่มีผล ในวันนี้ อยากจะขอ
รับรู้พอ เท่านั้น ฉันเข้าใจ

กับความรู้สึก ดีดี มีให้กัน
ทุกทุกวัน ในอดีต เอาใจใส่
ไม่เต็มร้อย เต็มที่ สักเท่าไร
แต่เต็มใจ ให้กับเธอ เสมอมา

แค่อยากรู้ ในวันก่อน เป็นอย่างไร
เคยชอบฉัน บ้างไหม เล่าเธอหนา
บอกมาเถอะ อยากรู้ อยากศึกษา
กับอดีต ที่ผ่านมา ว่ายังไง?

[--ณัชชา--]

ยังคิดถึงทุกวันเฝ้าฝันหา
อยากเห็นหน้าเสียจนทนไม่ไหว
เห็นครั้งนึงแอบปลื้มลืมหายใจ
แหละยังคงยังหลงใหลไม่เคยเลือน

แค่รู้ว่าเธอแคร์..แหมมันซึ้ง
ยังคิดถึงมากมายใครไม่เหมือน
ฉันจะรักเธอแน่ไม่แชเชือน
เป็นทั้งเพื่อนคู่คิดมิตรคู่เคียง

--ณัชชา--

 

[เนิน จำราย]

แล้วกุเลาเจ้าวางไว้ทางไหน
หรือวางใกล้ขิงข่าคาข้างเขียง
เสร็จสำรับกับข้าวเมินลืมเมียง
ปลาดับเดี้ยงด่าวดิ้นหมดสิ้นลม

แล้วหลบหลีกปลีกปรับลับมีดหมอ
คอยเอียงคอให้ปลงคงเหมาะสม
เลือดฉาดฉานซ่านซ่าและซานซม
พร้อมกับลมหายใจลอยไปเล

--เนิน--

[เพรางาย]

เพราะวันนี้ทีท่ามาแปลกเปลี่ยน
เหมือนจงใจให้แผกเพี้ยนชวนสงสัย
ราวไมตรีมีมอบลอบร้างไกล
หรือที่คิดว่ามีใจหลงไปเอง

เคยชอบฉันบ้างไหมขอไถ่ถาม
หรือหลงหวามวาดหวานสำคัญเก่ง
เพียงวูบใบไม้หวั่นลมบรรเลง
จึงนั่งเคว้งงงงันสวรรค์เลือน

[เนิน จำราย]

เคยชอบฉันบ้างไหม..ใครถามเอ่ย?
วานเฉลย..ตอบมาอย่าอิดเอื้อน
ทางเส้นรักมีใจเป็นเจ้าเรือน
คล้อยหรือเคลื่อนรู้เสมอว่าเธอรู้

เนิน จำราย

[panthong.kh]

เคยชอบช่วย เหลือกัน ทุกวันว่าง
เคยมองทาง สามแยก แปลกใจเหมือน-
มองต้นไม้ สูงชัน เลยฟั่นเฟือน
มองดาวเดือน ไร้แวว วูบวาบวน

เคยชอบช่วย ด้วยใกล้ ใจแอบคิด
แม้ไร้สิทธิ์ จิตจึง พึงสับสน
ทั้งเก้กัง พลั้งเผลอ เจอตาจน
แต่งตามคน แต่งก่อน วอนอย่าโวย
พันทอง
โดนปาดอีกแล้วเดี๋ยวเจอใบสั่งแน่ๆ
 

[ไพร พนาวัลย์]

อยากจะถามเหมือนกันชอบฉันไหม?
ยามห่างไกลคิดถึงคำนึงโหย
หรือยามห่างร้างตัวเหมือนบัวโรย
พอลมโชยลืมชาย...รักรายวัน 

ฉันอยากบอกเธอจังยากหยั่งจิต
กลัวมิ่งมิตรคิดไกลจึงไหวหวั่น
กลัวว่าใจของเธอเผลอแบ่งปัน
กลัวเธอนั้นเกลียดชังคงคลั่งตาย

ไพร พนาวัลย์
 

[panthong.kh]

อยากจะบอก ออกไป แต่ไม่กล้า
ใครจักหา ว่าบ้า ชกหน้าหงาย
แล้วตบซ้ำ สามที ที่รักชาย
ฟาดแข้งซ้าย ยอดอก ตกบันได

ยามห่างตา ฟ้าเลื่อน สะเทือนลั่น
ในใจนั้น วุ่นวน ทนไม่ไหว
กลืนไม่เข้า เช้าค่ำ ทำเช่นไร
อยากตามไป กลัวเมียพี่ ตีด้วยค้อน
พันทอง