ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

ดาวโทษเดือน

ยามราตรีคลี่เบ่งเจ้าเปล่งแสง
จนทิ่มแยงนัยตาข้าสลัว
รัศมีเจ้านั้นมันน่ากลัว
จะกลบตัวข้าไว้จนไร้แวว

ข้าคือดาวดวงน้อยล่องลอยฟ้า
ติดนภาพริ้งพรายก็ปลายแถว
ไม่โดดเด่นเห็นชัดถนัดแนว
ดังเศษแก้วไร้ค่าอย่าหมายชม

เจ้าคือจันทร์แจ่มฟ้าประภาเปล่ง
ดังหัวเหม่งสะท้อนเงาไร้เหา,ผม
ไร้เมฆหมอกตอกย้ำเราช้ำตรม
เจ้าก็ข่มข้าไว้มิให้เงย

เกิดเป็นดาวพราวฟ้าแต่ล้าอ่อน
ถูกจันทรซ้อนปิดเสียมิดเฉย
โธ่...เจ้าเดือนโดดเด่นดังเช่นเคย
ขอลาเลยขอลาข้าขอไกล   

Orio264(มือขวา)
๓๐ มค ๒๕๕๗

[~ขลุ่ยกันแสง~]

เจ้ามิห่วง ห้วงหาว หรือ..ดาวน้อย
จะเลื่อนลอย สถิต ยังทิศไหน
คราเจ้าร้าง ห่างเดือน คล้อยเคลื่อนไป
ฟ้าคงหมด สดใส ด้วยไร้ดาว..
 
..ดาราดวง ล่วงลับ นับจากนี้
คงไม่มี สีแสง ณ แห่งหาว
จรัสจ้า สว่าง เคยพร่างพราว
สุกสกาว วาววับ..กลับมืดลง..
 
..ครั้นดาวเคลื่อน เลือนหาย จากปลายฟ้า
ดวงจันทรา อาจเป็น เช่นผุยผง
ด้วยอาวรณ์ ร้อนเร่า เข้าปลิดปลง
เพราะยังคง คิดห่วง..เจ้าดวงดาว
 

[ป้าโย]

บีเทลจุส ดาวยักษ์ใหญ่ ใกล้ระเบิด
ซีรีอุส ถือกำเหนิด ด้วยแสงขาว
โพลาริส ชี้ทิศเหนือ อยู่ทุกคราว
ทุกดวงดาว หมุนไป ในจักรวาล

แท้ที่จริง สิ่งนี้หรือ  คือเทหะ
ธาตุปะทะ จะปะทุ วัตถุฐาน
แสงเรืองเรื่อ เหนือสังหรณ์ ผ่อนประมาณ
ก็เพราะการ เดินข้ามช่วง ห้วงเวลา

ไกลแสนไกล ในห้วงภพ ครบปีหนึ่ง
จึงมาถึง ยังดาวเคราะห์ เพื่อเสาะหา
โฟตอนน้อย คอยรอพบ จบเลนส์ตา
การค้นหา เพื่อรู้แจ้ง แห่งความจริง

มวลโคจร ตอนประสาน การฟิสิกส์
ศัพท์เทคนิค ผู้คนหนี ดังผีสิง
ดาราศาสตร์ บางคนชอบ ตอบความจริง
สรรพสิ่ง ถือกำเหนิด จึงเกิดมา

[ป้าโย]

ถูกเล่ห์บอก หลอกจับมือ พลางถือแขน
ด้วยหลงแผน ดูดารา กลางป่าใหญ่
หนาวน้ำค้าง อ้างเหตุผล เผยกลไก
จึงซบไหล่ บ่าวฟิสิกส์ พลิกคดี

ดาวดาษดื่น ตื่นความรัก พักษ์หน้าน้อง
งามผุดผ่อง ต้องแสงรัก เป็นสักขี
กายกลิ่นหอม ถนอมยิ่ง มิ่งรตี
เผยวจี เจ้าจอมขวัญ ฉันกับเธอ

ชี้ดาวดวง สรวงเสมอ เธอกับฉัน
ดาวดวงนั้น ชื่ออะไร เมื่อใจเผลอ
จุมพิตแนบ อาบแก้มน้อง ต้องบำเรอ
ดาวเสนอ คืนสนอง ครองวิมาน

๑๘++

[ศรีเปรื่อง]

เห็นน้องดาว..เจ้าเจ็บและเหน็บหนาว
ให้ปวดร้าว...ดวงจิต...คิดสงสาร
เดือนหนอเดือน...ใจดำ...กระทำการ
เปล่งรุจี...พร่าผลาญ...รานดารา

รีบยกมือ...เสนอตน...เป็นคนที่
หย่อนฤดี...คับแค้น...แทนเวหา
ด้วยอัมพร...งี่เง่า...มิเข้าตา
ถึงเพลา...ควรขยับ...ควรจับเอง

โอ๊ะโอ๊ะโอ๋...ดาวจ๋า...ป๋ามาแล้ว
โถน้องแก้ว...อกระบม...ถูกข่มเหง
ดู่ดู๊ดู...เดือนชั่ว...มิกลัวเกรง
เดี๋ยวจะได้หงายเก๋ง...ร้องเอ๋งดัง

กระชากมีดสปาต้า...ยาวห้าศอก
ออกจากปลอก...ทันใด...ด้วยใจหวัง
จะสับเดือน...ให้สิ้นให้ภินท์พัง
แต่ฉับพลัน...ต้องยั้ง...ชั่งหทัย

ก็เดือนเด่น...โสภา...สง่ายิ่ง
รุจีพริ้ง...ประแจ่มฟ้า...จะหาไหน
ควร ฤ ที่...จักฟัน...จนบรรลัย
จึ่งเปลี่ยนใจ...หันขวับ...มาสับดาว

ศรีเปรื่อง
๓๑ ม.ค. ๒๕๕๗