ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

เพราะอารมณ์ เพียงชั่ววูบ เลยจูบช้ำ
การกระทำ แสนสิ้นคิด ผิดหนักหนา
บอกเลิกเธอ ไปกับใคร ใช้วาจา
ทำร้ายค่า คนที่รัก อย่างหนักใจ

เห็นของใหม่ น่าลุ่มหลง เลยตรงดิ่ง
รีบมาทิ้ง แฟนคนเก่า ไปเอาใหม่
ไม่คิดเลย ว่ารักแท้ แพ้คนไกล
อยู่กันไป จึงรู้ค่า น้ำตานอง

เขาไม่ดี เทียบเธอแล้ว อยู่แถวหลัง
ไม่เคยฟัง ไร้เหตุผล เลยหม่นหมอง
ความโง่เขลา เข้าใจมัน วันทดลอง
เมื่อทั้งสอง แก้มอาบคร่ำ ด้วยน้ำตา

คงเป็นเวร หรือกรรมกล คนมักมาก
เชื่อลมปาก คนง่ายไป ใช้มุสา
แต่คงโทษ ไม่ได้หรอก บอกแก้วตา
คนทิ้งค่า ฉันที่ผิด ไม่คิดไกล

อยากกลับไป เป็นเหมือนก่อน ตอนรักอยู่
อยากจะรู้ พอมีทาง อยู่บ้างไหม
ให้ก้มกราบ ยอมจะทำ ย้ำทันใด
ขอให้ใจ ได้โอกาศ ที่พลาดมา

[ตรีประภัสร์ โสม]

           
 ............◇............
ความจริงใจมั่นคงซื่อตรงนัก
มีเพียงรักมอบท้วงหวงห่วงหา
กว่าจะซึ้งน้ำใจในอุรา
ทุกวาจาคิดถึงอยู่มิรู้คลาย
 ............◇............
คราวยามห่างร้างราแม้ฟ้าแกล้ง
คอยปั้นแต่งเนื้อความตามมุ่งหมาย
อุปสรรคหนักแท้เกิดแก่กาย
ก็มิหน่ายแหนงหนีหลบลี้ไป
 ............◇............
หากต้องเป็นเช่นนี้ชั่วชีวิต
  มิมีสิทธิ์เคียงข้างทางฝันใฝ่
 แต่ชาติหน้าอย่าพรากเราจากไกล
        ขอพระพรหมพาให้..ใจใกล้กัน     
 ............◇............

หนึ่งโสม
๒๙.๑.๒๕๕๗
 

[ปู่ริน]

เหมือนฝันร้าย ตอนปลาย ฤดูหนาว
เกิดข่าวคราว ต้องรักร้าง บนทางฝัน
ดุจ..แพแตก ต่างแยกย้าย ขาดสัมพันธ์
เพียงแค่เรา มิเข้าใจกัน เท่านั้นเอง

เพราะ..เบอร์โทร ในกระเป๋า เสื้อตัวใหม่
มิถามไถ่ ถ้อยความ ทำกร่างเก่ง
เกิดถกเถียง มิฟังความ เคยย่ำเกรง
โยนเสื้อผ้า กางเกง..เข้ากองไฟ

พูดไม่ฟัง ยังดุด่า ฟ้องหย่าขาด
แสดงอำนาจ อวดผู้คน สุดทนไหว
โปรดตรึกตรอง ลองคิดดู เถิด..ทรามวัย
อยากกลับไป เหมือนเดิม ดังก่อนมา

ปู่..จะพา ท่องเที่ยว ให้ทั่วโลก
คลายทุกข์โศก จนหมดสิ้น  สิ่งปรารถนา
มอบทรัพย์สิน เงินทอง สวนยางพารา
ปาล์มน้ำมัน..ให้ขวัญตา ..ช่วยดูแล.

                            ริน ดอนบูรพา
                                ๒๙ ม.ค.๕๗

[ตรีประภัสร์ โสม]

เหมือนฝันร้าย ตอนปลาย ฤดูหนาว
เกิดข่าวคราว ต้องรักร้าง บนทางฝัน
ดุจ..แพแตก ต่างแยกย้าย ขาดสัมพันธ์
เพียงแค่เรา มิเข้าใจกัน เท่านั้นเอง

เพราะ..เบอร์โทร ในกระเป๋า เสื้อตัวใหม่
มิถามไถ่ ถ้อยความ ทำกร่างเก่ง
เกิดถกเถียง มิฟังความ เคยย่ำเกรง
โยนเสื้อผ้า กางเกง..เข้ากองไฟ

พูดไม่ฟัง ยังดุด่า ฟ้องหย่าขาด
แสดงอำนาจ อวดผู้คน สุดทนไหว
โปรดตรึกตรอง ลองคิดดู เถิด..ทรามวัย
อยากกลับไป เหมือนเดิม ดังก่อนมา

ปู่..จะพา ท่องเที่ยว ให้ทั่วโลก
คลายทุกข์โศก จนหมดสิ้น  สิ่งปรารถนา
มอบทรัพย์สิน เงินทอง สวนยางพารา
ปาล์มน้ำมัน..ให้ขวัญตา ..ช่วยดูแล.

                            ริน ดอนบูรพา
                                ๒๙ ม.ค.๕๗

       
♡*********************************♡
ละอองหมอกหยอกยั่วยืนตัวสั่น
ซับทรวงหวั่นปั่นป่วนทวนกระแส
จะรู้ไหมไกลข้างห่างตาแล
ฝากลมแปรส่งข่าวว่าสาวรอ

แม้นเพียงถ้อยร้อยส่งว่าคงมั่น
ก็ลบหวั่นพรั่นไหวจากใจหนอ
ลมสะบัดพัดไหวไผ่เสียดกอ
ดุจเสียงซอคลอเคล้าเศร้ายามแลง

หยาดน้ำค้างพร่างพรมกลางลมหนาว
ท้องฟ้าพราวดาวพรายประกายแสง
ดั่งดวงตาจ้าเจิดเพริดแสดง
ถ้อยแถลงแรงใจมอบให้กัน 

คิดถึงปู่ยิ่งนักตักอบอุ่น
ยามนอนหนุนพร้อมมอบคำปลอบขวัญ
จะรู้ไหมเหนื่อยล้าแทบจาบัลย์
รอนับวันมารับกลับบ้านเรา

หนึ่งโสม
๒๙.๑.๒๕๕๗

 

[panthong.kh]

เมื่อเห็นเพชร เป็นกรวด ฉันปวดตับ
ขอลาลับ ขับไล่ ให้ใจเฉา
เลิกเป็นเลิก อยู่ไป ทำไมเรา
ผัวขี้เมา เช้าค่ำ ร่ำสุรา

เห็นของใหม่ ใสสวย ช่วยไม่ได้
กระซากใจ สุดแสน แค้นจริงหว่า
อยากจะวิ่ง เสยคาง ขวางลูกตา
ตะบันหน้า ด้วยหมัด ซัดกระจุย

แล้วไล่ส่ง ลงเรือน เจอเฉือนทิ้ง
ฉันเป็นหญิง ของแท้ แหลตบจุ้ย
อย่าให้เห็น น้ำหน้า แม่จะลุย
ไม่ได้คุย อยากลอง ต้องต่อคิว
พันทอง
๒๙/๑/๕๗
 

[ไผ่เดียวดาย]

           
 ............◇............
ความจริงใจมั่นคงซื่อตรงนัก
มีเพียงรักมอบท้วงหวงห่วงหา
กว่าจะซึ้งน้ำใจในอุรา
ทุกวาจาคิดถึงอยู่มิรู้คลาย
 ............◇............
คราวยามห่างร้างราแม้ฟ้าแกล้ง
คอยปั้นแต่งเนื้อความตามมุ่งหมาย
อุปสรรคหนักแท้เกิดแก่กาย
ก็มิหน่ายแหนงหนีหลบลี้ไป
 ............◇............
หากต้องเป็นเช่นนี้ชั่วชีวิต
  มิมีสิทธิ์เคียงข้างทางฝันใฝ่
 แต่ชาติหน้าอย่าพรากเราจากไกล
        ขอพระพรหมพาให้..ใจใกล้กัน     
 ............◇............

หนึ่งโสม
๒๙.๑.๒๕๕๗
 

อย่าให้ถึง เลยชาติหน้า วาจาสัตย์
ขอเร่งรัด เกี่ยวเก็บขาด ในชาตินี้
ฝากความรัก กับลมฟ้า ทุกนาที
เพราะฉันมี เธอที่เห็น เป็นเรื่องจริง

การจากลา โชคชะตา ไม่พากลับ
อาจไปลับ ทำใจแพ้ ไม่แน่นิ่ง
ก็สุดแล้ว แต่เวรกรรม ทีทำจริง
เพราะทุกสิ่ง ถูกกำหนด บทขึ้นมา

แต่ให้รู้ ฉันรักเธอ ไม่เผลอลบ
ถึงจะจบ ไม่สวยหรู ก็สู้หนา
ชาตินี้ฉัน ขอยืนยัน ลั่นวาจา
จะรักษา ใจที่ให้ ไม่ทำลาย

[ไผ่เดียวดาย]

เมื่อเห็นเพชร เป็นกรวด ฉันปวดตับ
ขอลาลับ ขับไล่ ให้ใจเฉา
เลิกเป็นเลิก อยู่ไป ทำไมเรา
ผัวขี้เมา เช้าค่ำ ร่ำสุรา

เห็นของใหม่ ใสสวย ช่วยไม่ได้
กระซากใจ สุดแสน แค้นจริงหว่า
อยากจะวิ่ง เสยคาง ขวางลูกตา
ตะบันหน้า ด้วยหมัด ซัดกระจุย

แล้วไล่ส่ง ลงเรือน เจอเฉือนทิ้ง
ฉันเป็นหญิง ของแท้ แหลตบจุ้ย
อย่าให้เห็น น้ำหน้า แม่จะลุย
ไม่ได้คุย อยากลอง ต้องต่อคิว
พันทอง
๒๙/๑/๕๗
 

เห็นพันทอง น้องโกรธา น่ากลัวนัก
อยากจะรัก กลัวจะเจ็บ เย็บไม่ไหว
ดูเธอแข็ง ยิ่งกว่าชาย ลืมหายใจ
ขึ้นไปใช้ คำหลอกๆ โดนตอกคืน

จะรักเธอ ต้องจริงใจ ไม่ใช่น้อย
รักลอยๆ คงไม่ได้ ตายยากฟื้น
อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ เธอควงปืน
มารอยืน คนกลับกลอก นอกระเบียง

[ป้าโย]

กะเทย แก่ แค่ รับทราบ มือ ทาบ อก !!!

[martinfranck]

ใยอายเอียงเบี่ยงบ่ายหรือหน่ายรัก
พอพบพักตร์มักเมินทำเหินหนี
ไม่เหมือนเก่าเราชื่นรื่นทวี
หรือคนดีมีใหม่ให้ระคน

เคยสุขงอมหอมหวานเมื่อวานนั้น
วันนี้พลันผันไปไม่แลสน
มันเจ็บนักรักเราคงเก่าจน
จึงโดนป่นปี้ไปไม่ใยดี

อยากย้อนวันผันเดือนให้เหมือนเก่า
ตอนที่เราเคล้าคู่อยู่สุขี
จะเก็บตามความสุขทุกนาที
ก่อนคนดีนี้เบื่อหมดเยื่อใย


มาร์ติน

[ไผ่เดียวดาย]

ความอ้างว้าง ความเจ็บช้ำ ทำให้คิด
ช่วงชีวิต ที่ขาดเธอ เพ้อแค่ไหน
อันคู่นอน หาไม่ยาก มีมากไป
แต่คู่ใจ นั้นยากยิ่ง หญิงคู่ควร

ความผิดพลาด ฉันมิไป แก้ไขได้
ต่อให้ตาย ย้อนคืนมัน อยากผันหวน
ความเจ็บเธอ รู้ว่าฉัน มันสมควร
ให้เธอด่วน จากกันไกล สิ้นใยดี

แต่เธอจ๋า ทุกๆวัน ที่หันจาก
ฉันลำบาก ข่มตาลง ที่ตรงนี้
ความเจ็บปวด ยิ่งเพิ่มพูน คูณทวี
จนไม่มี เหลือความสุข ในทุกวัน

การอภัย รู้มันยาก แต่หากให้
สัญญาใจ ว่าไม่ทำ ย้ำจากฉัน
สิ่งที่ผ่าน ไม่ทำซ้ำ ขอจำมัน
ชั่วนิรันดร์ ไม่อีกแล้ว นะแก้วตา