ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อังศุมาลิน]

                                         

             

อย่าผลักไสให้ฉันนั้นหายหน้า
               
อย่าบอกลาทั้งยังห่วงดั่งดวงแก้ว

จะด่าทอต่อว่าเหมือนหมาแมว

ก็สุดแล้วแต่จะทำจนหนำใจ

ขอเพียงอยู่ตรงนี้ ตรงที่เก่า

ที่มีเรา กันและกัน แม้หวั่นไหว

วันข้างหน้าอาจอ้างว้าง ช่างปะไร

ขอแค่ในวันนี้ ยังมีเธอ

                                                                                                                                                                                   อังศุมาลิน

[ห่างแสนไกล]

เจ้าจงใจ ออกห่าง อย่างเชื่องช้า
ให้ตัวข้า เศร้าตรม ระทมขื่น
ต้องกรอกเหล้า บรรเทาทุกข์ ทุกวันคืน
หวังเลือนลืม แต่ใจจำ ทุกค่ำไป

โปรดหวนคืน บ้านพี่ ที่มีข้า
อยู่ตรงหน้า เพียงเหลียวมอง อย่าสงสัย
อย่าทิ้งเปลี่ยว เงียบเหงา ไร้เงาใคร
อย่าจากไกล เพียงตัวข้า นั้นอับจน

จะกู้เบี้ย ทำนา เพื่อตาขวัญ
จะช่วยกัน สร้างสิน ดูสักหน
จะให้เจ้า อยู่สุข ไม่ทุกข์ทน
แค่ให้น้อง หน้ามน อย่าจากกัน

[/color]

[panthong.kh]

จำใจจาก พรากมา อุราหม่น
จำใจจน เจียนแย่ ดวงแดฉัน
จำใจจร วอนว่า ยังจาบัลย์
จำใจนั้น ยากยิ่ง กว่าสิ่งใด

อยู่หรือไม่ ใช่เรื่อง ที่เคืองขุ่น
อยู่แล้วฉุน วุ่นวาย ละอายไหม
อยู่แล้วแสน ยุ่งเหยิง ไม่เริงใจ
อยู่ทำไม เมื่อชีวิต มันผิดเพี้ยน
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

                                         

             

อย่าผลักไสให้ฉันนั้นหายหน้า
               
อย่าบอกลาทั้งยังห่วงดั่งดวงแก้ว

จะด่าทอต่อว่าเหมือนหมาแมว

ก็สุดแล้วแต่จะทำจนหนำใจ

ขอเพียงอยู่ตรงนี้ ตรงที่เก่า

ที่มีเรา กันและกัน แม้หวั่นไหว

วันข้างหน้าอาจอ้างว้าง ช่างปะไร

ขอแค่ในวันนี้ ยังมีเธอ

                                                                                                                                                                                   อังศุมาลิน

จะฉุดยื้อ ดื้อดึง ถึงเมื่อไหร่
เจ้าก็รู้ อยู่แก่ใจ มิใช่เหรอ
ถึงคราคลาด เคลื่อนแคล้ว แล้วนะเออ
มาบ่นเพ้อ พูดพร่ำ อีกทำไม..
 
..ด้วยสวรรค์ บัญชา ให้ลาร้าง
มิมีทาง ที่เรา เข้ากันได้
อย่าคิดขืน ขวนขวาย สานสายใย
เพราะเราสอง สิ้นไร้..ในบุพเพฯ
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

จำใจจาก พรากมา อุราหม่น
จำใจจน เจียนแย่ ดวงแดฉัน
จำใจจร วอนว่า ยังจาบัลย์
จำใจนั้น ยากยิ่ง กว่าสิ่งใด

อยู่หรือไม่ ใช่เรื่อง ที่เคืองขุ่น
อยู่แล้วฉุน วุ่นวาย ละอายไหม
อยู่แล้วแสน ยุ่งเหยิง ไม่เริงใจ
อยู่ทำไม เมื่อชีวิต มันผิดเพี้ยน
พันทอง
 

เมื่อเจ้าอยาก จากไป ฮึ!..ไม่ง้อ
จำไว้หนอ กนิษฐ์ อย่าคิดเปลี่ยน
จงดำเนิน เชิญไป ไม่ติเตียน
แล้วอย่าเวียน วกกลับ ประทับรอย..
 
..อวยพรให้ ไปดี อย่ามีสุข
ประสบทุกข์ จุกเสียด เบียดเบียนบ่อย
หม่นรุกเร้า เศร้ารุม กลุ้มทยอย
ช้ำเรียงร้อย โรคภัย..ไร้บรรเทา
 

[ไผ่เดียวดาย]

ยอมเป็นดิน เป็นก้อนกรวด แม้ปวดร้าว
เพื่อไม่หนาว ทรมาณ ทัดทานไหว
การลาจาก ของคนรัก มันหักใจ
อย่าจากไป เลยได้โปรด หายโกรธเคือง

เพราะรักมาก รักจริงๆ การทิ้งขว้าง
มันจึงช่าง โหดร้ายเกิน เมินทุกเรื่อง
ทุกถ้อยคำ ของดึงไว้ ใช่สิ้นเปลือง
ขอแค่เมือง ในหัวใจ ไม่ไร้เธอ

[panthong.kh]

จำใจจาก พรากมา อุราหม่น
จำใจจน เจียนแย่ ดวงแดฉัน
จำใจจร วอนว่า ยังจาบัลย์
จำใจนั้น ยากยิ่ง กว่าสิ่งใด

อยู่หรือไม่ ใช่เรื่อง ที่เคืองขุ่น
อยู่แล้วฉุน วุ่นวาย ละอายไหม
อยู่แล้วแสน ยุ่งเหยิง ไม่เริงใจ
อยู่ทำไม เมื่อชีวิต มันผิดเพี้ยน
พันทอง
 

เมื่อเจ้าอยาก จากไป ฮึ!..ไม่ง้อ
จำไว้หนอ กนิษฐ์ อย่าคิดเปลี่ยน
จงดำเนิน เชิญไป ไม่ติเตียน
แล้วอย่าเวียน วกกลับ ประทับรอย..
 
..อวยพรให้ ไปดี อย่ามีสุข
ประสบทุกข์ จุกเสียด เบียดเบียนบ่อย
หม่นรุกเร้า เศร้ารุม กลุ้มทยอย
ช้ำเรียงร้อย โรคภัย..ไร้บรรเทา
 

ใส่คอนเวิร์ส สองข้าง เดินทางดุ่ย
อย่ามาคุย ทับถม จักซมเศร้า
ทำปากเแข็ง ใจอ่อน เดี๋ยวอ้อนเรา
จะเตะเข้า เป้านิ่ง กลิ้งลงคลอง

คำอวยพร ย้อนกลับ รีบรับซะ
ตบซักฉะ เฉียวฉุน วุ่นสมอง
ถึงรุกเร้า เศร้าแทรก จำแนกมอง
ถึงขอร้อง อย่างไร จักไม่คืน
พันทอง
 

[ป้าโย]

ดูหนุ่มสาว กร้าวเกรี้ยวกราด วาดสนเท่ห์
หว่านสเน่ห์ รักเขาหรอก จึงหยอกขืน
น่ารักจริง หญิงชายเชื้อ เมื่อวานซืน
แรกระรื่น รักระริก พลิกหัวใจ

แต่เราซิ วัยกลางคน พิกลจิต
วิปริต เป็นกะเทย เคยที่ไหน
เห็นหนุ่มสาว เคล้ากันหนอ คลอกันไป
สงสารใจ กะเทยแก่ ได้แต่ปลง

[panthong.kh]

เป็นอะไร ใจตน หากพ้นทุกข์
ก็เปี่ยมสุข จริงไหม อย่าไหลหลง
คุณความดี ก่อเกื้อ เมื่อปลดปลง
จักดำรงค์ คงอยู่ รู้แต่ดี
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

แสนคิดถึงดวงใจยามไกลห่าง
สุดอ้างว้างเดียวดายจนผ่ายผอม
เฝ้านับวันนับคืนฝืนตรมตรอม
อยากดมดอมจอมใจยามใกล้เคียง

แต่สวรรค์พลันปิดไยผิดแผก
ดั่งคนแปลกหน้ากันสวรรค์เบี่ยง
มิเคยคิดบิดผันสวรรค์เอียง
เธอหลบเลี่ยงเกี่ยงงอนในตอนเจอ

ทำอย่างนี้รู้ไหม?ใจจะขาด
ดั่งถูกฟาดด้วยฟืนจนยืนเซ่อ
มิเคยรักใครมากนอกจากเธอ
นอนละเมอเพ้อฝันหวั่นในทรวง

ทำเย็นชา,ฆ่าพี่เสียดีกว่า
ไม่เมตตาอย่าทำน้ำตาร่วง
แสนเจ็บปวดรวดร้าวยามเขาควง
ริดสีดวงกำเริบ...หงายเงิบเลย!!

ไพร พนาวัลย์
 

[panthong.kh]

ล้านคิดถึง ดวงใจ ยามไกลหนอ
แสนเหนื่อยท้อ เหลือเกิน จักเอิ้นเอ่ย
หมื่นอ้างว้าง กลางจิต หมดสิทธิ์เชย
พันเปรียบเปรย เฉลยถาม ห้ามไม่ฟัง

ร้อยดวงแด แปรเปลี่ยน เวียนเช้าค่ำ
สิบรสคำ พร่ำพรอด สุดยอดหวัง
ฝืนฤทัย ยามเหงา เศร้าชีวัง
น้ำตาพัง นั่งจ้อง มองฟ้าไกล

โอ้สวรรค์ พลันปิด หมดสิทธิ์รัก
เขามีเมีย เพลียหนัก จักหวนไห้
แถมลูกพ่วง เป็นโหล โมโหใจ
ดื้อรั้นไป ใช่ที่ เดียวตีตาย
พันทอง
๓/๒/๕๗