ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

รวบรวมเรียงเรื่องรัก  สลักเข้า
กานท์กลอนเก่าเก็บกัก   หมั่นรักษา
สรรค์สร้างเสริมสือส่ง    ตรงจิตมา
เหินห่างห้องหวนหา     ยังตราตรึง

เดินดุ่มเดาเดียวดาย   สายลมผ่าน
น้องหนาวนานนักหนา  อุราขึง
ดินแดนด้าวดงใด  ให้คำนึง
ซาบซ่านซึ้งซึมซบ    อยากพบเจอ

เพ่งพิศพักตร์พร่ำพรอด  กกกอดไว้
พบเพื่อนพ้องพงไพร   ใจล้นเอ่อ
จันทร์แจ่มแจ้งจ้องจัง   หวังปรนเปรอ
ล่วงลุไล่ลมเลอ     เพ้อพกไป

ไตร่ตรองต้องติดตาม  ยามพบหน้า
ครวญคร่ำเคร่งครบครา  อุราไหว
เข็ดขมขื่นเข้าข้าง  ร้างแรมไกล
จดจำจากจิตใจ    ใกล้วางวาย

ยามยิ้มเยือนเย้ายวน  ชวนกระหยิ่ม
แช่มชื่นชดช้อยชิม    อิ่มเอมหมาย
ถักถ้อยเถ้าถ่านโถ   โง่งมงาย
แอบอุ่นไออกอาย    คล้ายอาทร

ฝากฝังเฝ้าฝันใฝ่  ใจเกินร้อย
หม่นหมดเหมือนหมาน้อย  คอยเห่าหอน
เรียกร่ำระริกเร้า     เฝ้าอาวรณ์
เกินกล่าวกลกาพย์กลอน  สะท้อนทรวง
๒๔/๑/๕๗

[D]

"ดิน"โดดเดี่ยวเดียวดาย มาร่ายพจน์
จมจ่อจดจับเจ่า นั่งเหงาง่วง
เหลียวแลรอบเรียงราย ไร้ชายควง
ทาบทามทวงทักที ชาตรีแมน

บ้างบ่นเบื่อบ้าบอ ยามท้อจิต
คลาดคู่คิดคลอเคล้า เหงาใจแสน
เพียงพร่ำเพ้อพจน์พ้อ ท้อเพราะแฟน
ห่างหวงแหนหดหู่ อยู่เดียวดาย

"ดิน"

[สุวรรณ]

ดุ่มเดินดงด้อมดู อยู่บ้านนี้
มากมั่งมีมวลมิตร สนิทหมาย
ขีดเขียนคมความคิด มิเว้นวาย
ลงลวดลายล้ำลึก ผนึกคำ

วันว่างหว่างวันวาร  ร่วมเรียงร้อย
รักษ์รมย์รสรูปรอย ถ้อยงามขำ
เมื่อเมียงมาหมายมอบ ตอบลำนำ
เพริศแพร้วพรำพร่างพราย ความหมายกลอน

กว่ากลกลอนกลกฎ จะโอษฐ์เอื้อน
มานมนเหมือนหมดมอด ไฟทอดถอน-
ใจ จนจำจนใจ จำจากจร
โอ้ อกอรแอบอ้อน ส่งกลอนมา

[panthong.kh]

"ดิน"โดดเดี่ยวเดียวดาย มาร่ายพจน์
จมจ่อจดจับเจ่า นั่งเหงาง่วง
เหลียวแลรอบเรียงราย ไร้ชายควง
ทาบทามทวงทักที ชาตรีแมน

บ้างบ่นเบื่อบ้าบอ ยามท้อจิต
คลาดคู่คิดคลอเคล้า เหงาใจแสน
เพียงพร่ำเพ้อพจน์พ้อ ท้อเพราะแฟน
ห่างหวงแหนหดหู่ อยู่เดียวดาย

"ดิน"

ดินโดดเดี่ยวดวงแด  แน่เชียวหรือ
ห่างห้องหือหดหู่      รู้ใจหาย
มามองเมียงแมงมด   สลดกาย
ชื่นชาติชายชมชอบ  เลยบอบช้ำ

บ่นเบื่อใบ้บังบด     งดเถอะเจ้า
ครวญครางเคืองเคร่งเคล้า  เราจักขำ
ขืนขื่นขมเข็ดเขี้ยว   ทุกเสี้ยวจำ
ลวงล่อหลอกเลยล้ำ  ถลำลึก
พันทอง
 

[panthong.kh]

ดุ่มเดินดงด้อมดู อยู่บ้านนี้
มากมั่งมีมวลมิตร สนิทหมาย
ขีดเขียนคมความคิด มิเว้นวาย
ลงลวดลายล้ำลึก ผนึกคำ

วันว่างหว่างวันวาร  ร่วมเรียงร้อย
รักษ์รมย์รสรูปรอย ถ้อยงามขำ
เมื่อเมียงมาหมายมอบ ตอบลำนำ
เพริศแพร้วพรำพร่างพราย ความหมายกลอน

กว่ากลกลอนกลกฎ จะโอษฐ์เอื้อน
มานมนเหมือนหมดมอด ไฟทอดถอน-
ใจ จนจำจนใจ จำจากจร
โอ้ อกอรแอบอ้อน ส่งกลอนมา

ดุ่มเดินดงด้าวใด       ใจห่วงหวง
เล่ห์ลมลวงล่วงแล้ว    แว่วมาหา
ระรื่นรินรสร่ำ            พร่ำพรรณา
แอ่นเอื้อนโอษฐ์เอ่ยอ้า  ว่างามพร้อม

เสาร์สดใสใส่สร้อย   ร้อยคำหวาน
ซึมซาบซ่านซมซบ   พบแต่หอม
กายกรุ่นกกกอดก่าย  หมายดมดอม
เจื้อยเจ้าจอมจำจาก   ฝากกลอนงาม
พันทอง
 

[เนิน จำราย]

นอนเนิ่นนานหน่อมแหน้ม ดุ่มแจมด้วย
สบสาวสวยสุดสรวง  ขอควงสาม
พราวพริ้งพร้อมเพริศแพร้ว วาวแวววาม
นุ่มนิ่มนามแนะนำ  จงจำราย       

ดินเดินเดี่ยว เด็ดดวงห่วงตาหวาน
เพียงพ้องพานพันพร้อมใจยอมถวาย
ทองทั้งแท่งเที่ยงถึง สุวรรณพราย
เติบ ต่อ ตาย เต็ม ตื่น แล้วคืนนี้

เนิน คิดถึง

[สมนึก นพ]

กานท์ก่อนเก่ากำกวมในเนื้อหา
ขีดเขียนขอขมามารศรี
คร่ำครวญใคร่ครางในบางที
งุดงู่หนี*งุนงงหลงอยู่นาน

จรจรัลจอแจแย่แล้วนั้น
เฉกเฉิดฉันเฉลิมฉลองผ่าน
ชาติชายแช่มช่ำชองชัชวาล
ซึมซมซานเซโซโธ่กรรมเวร.

*งู่หนี..น.กุหนี,กระสอบป่าน

นพ
25ม.ค.57

[~ขลุ่ยกันแสง~]

หวิววิเวกเหว่ว้าอุราเจ็บ
นำหนาวเหน็บแนบในใครจักเห็น
ทุกข์ทดท้อโถมถั่งฝังลำเค็ญ
ล้อโลมเล่นลุกลามความระทม..
 
..ร้าวรานรุกรุมเร้าเฝ้าอกฉัน
เศร้าโศกศัลย์ซึมเซาะมาเพาะบ่ม
มนหม่นมัวหมองไหม้ให้ซานซม
ตรึงตรอมตรมตราติด..ไว้ชิดเชย
 

[panthong.kh]

นอนเนิ่นนานหน่อมแหน้ม ดุ่มแจมด้วย
สบสาวสวยสุดสรวง  ขอควงสาม
พราวพริ้งพร้อมเพริศแพร้ว วาวแวววาม
นุ่มนิ่มนามแนะนำ  จงจำราย       

ดินเดินเดี่ยว เด็ดดวงห่วงตาหวาน
เพียงพ้องพานพันพร้อมใจยอมถวาย
ทองทั้งแท่งเที่ยงถึง สุวรรณพราย
เติบ ต่อ ตาย เต็ม ตื่น แล้วคืนนี้

เนิน คิดถึง

หนุ่มเนื้อแน่นเนินหนอ ขอแจมด้วย
เราเริ่มรวยรุดรวด  ปวดเจ็บจี๋
แดดวงดียวด่าวดิ้น สิ้นชีวี
ตรมตรอมต่อต่อยตี ลี้หลบไป

น้องนางหนาวเหน็บหนัก รักไม่สม
หมายมองเมินมากมม ถมถั่งไหม
จวนจวบแจ้งจากจร อ่อนฤทัย
หมองหม่นไหม้มอดม้วย ช่วยไม่ทัน
พันทอง
 

[panthong.kh]

กานท์ก่อนเก่ากำกวมในเนื้อหา
ขีดเขียนขอขมามารศรี
คร่ำครวญใคร่ครางในบางที
งุดงู่หนี*งุนงงหลงอยู่นาน

จรจรัลจอแจแย่แล้วนั้น
เฉกเฉิดฉันเฉลิมฉลองผ่าน
ชาติชายแช่มช่ำชองชัชวาล
ซึมซมซานเซโซโธ่กรรมเวร.

*งู่หนี..น.กุหนี,กระสอบป่าน
นพ
25ม.ค.57

กานท์กลอนเก่ากำกวม ไม่รวมเรื่อง
ปลงปราดเปรื่องป้องปัด แค่หัดเล่น
ถากถางไถถูถก  อกลำเค็ญ
รักเริ่มเร้นแรกรุ่น มิอุ่นไอ

จอแจจังจ้างเจ้า  เฝ้าหอห้อง
ผุดผาดผ่องแผ้วผ่าน  ขับขานไข
ครึกครื้นใครใคร่ครวญ รัญจวนใจ
หมองหม่นไหม้มากมาย น่าอายจัง
พันทอง
 

[panthong.kh]

หวิววิเวกเหว่ว้าอุราเจ็บ
นำหนาวเหน็บแนบในใครจักเห็น
ทุกข์ทดท้อโถมถั่งฝังลำเค็ญ
ล้อโลมเล่นลุกลามความระทม..
 
..ร้าวรานรุกรุมเร้าเฝ้าอกฉัน
เศร้าโศกศัลย์ซึมเซาะมาเพาะบ่ม
มนหม่นมัวหมองไหม้ให้ซานซม
ตรึงตรอมตรมตราติด..ไว้ชิดเชย
 

หวิวไหวหวั่นหวาดเหว่  จบเห่ฉัน
หนาวเหน็บนั้นนอกใน หนอใจเอ๋ย
มึนเมามายมากแม้น  แอ่นอกเอย
ยิ้มเยาะเย้ยกยามหยัน ฉันไม่ยอม

ร้าวรานรุกเริ่มเร่ง กระเซ็งแซ่
ติดตามต่อตอแต้  แม้จักหอม
กอดกันกลมเกลียวเกี่ยว เหนี่ยวมาดอม
พริ้มพรายพร้อมพร่างพรู สู่อ้อมใจ
พันทอง