ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

ดอกไม้สีขาว

@ดอกไม้ในหน้าหนาวเจ้าเบ่งบาน
ผลิช่อตระการให้เป็นไม้ร่ม
รอเพียงต้นพ้นหนามความแหลมคม
คลี่ดอกห่มหมอกมัวสลัวเลือน

@ดอกสีขาวของเจ้าพราวไสว
อยู่กลางใจทุกอณูดูกลาดเกลื่อน
หยัดร่างสร้างต่างต้นพ้นวันเดือน
ขวบปีเคลื่อนเป็นแกนทั่วแผ่นดิน

@ได้เวลาเบ่งบานตระการดอก
พลิ้วระลอกรวยรินประทินกลิ่น
เพื่อคนยากทุกข์ทนได้ยลยิน
หอมรื่นรินทุกช่วงถึงดวงดาว

@เป็นดอกไม้ของชาติสะอาดหอม
ให้คนผู้อ่อนน้อมกล่อมห้วงหาว
บวงสรวงดอกไม้นี่ที่พร่างพราว
ถวายด้าวเทพเจ้าแห่งความดี

**************
๑๖/๑/๕๗

[martinfranck]

ที่ผ่านพ้นฝนหนาวเมื่อคราวนั้น
อย่าลืมมันพลันเก็บแม้เจ็บหนอ
เป็นบทเรียนเขียนไว้อย่าได้รอ
จะให้ก่อต่อเพิ่มเพื่อเติมใจ

ว่าวันหนึ่งถึงเราเคยเศร้านัก
แต่รู้จักจะล้มตรอมตรมได้
แล้วหยัดยืนขื่นลุกทุกครั้งไป
แม้ว่าใครไม่สนก็ทนเอา

เหมือนดอกไม้ได้ล้มขื่นขมนั่น
แต่ยังพลันผลิดอกมิฉอกเฉา
เสมือนเปรียบเทียบใช่เช่นใจเรา
ที่เคยเคล้าคลุกคลีมีน้ำตา

จะได้ออกดอกช่อต่อชีวิต
ถึงจะผิดเผลอพลั้งหลายครั้งหนา
ดอกสีขาวพราวสุขอยู่ทุกครา
ถึงผ่านช่วงร่วงเวลาไม่น่าจำ

มาร์ติน

[panthong.kh]

เป็นดอกไม้ เฉาแห้ง เขาแกล้งทิ้ง
เป็นเพียงหญิง ธรรมดา ช่างน่าขำ
เป็นดินดอน ขอนไม้ ใครจดจำ
เป็นน้ำครำ เน่าเหม็น ไม่เด่นดวง

เป็นกาฝาก รากหยั่ง ยังลำต้น
เป็นน้ำวน เชี่ยวกราก หลากแดนสรวง
เป็นจอกแหน แลสวะ  คละเคล้ายวง
เป็นมะม่วง ถูกหนอนไช ไร้คนมอง
พันทอง
 

[D]

ปีใหม่มอบให้พี่ "ดอกสีขาว"
เอ่ยขานกล่าวรู้ดีพี่ใจสอง
ผกาคัดจัดสรรนั้นของน้อง
"กุหลาบ"ผ่องยองใย ใช่"มะลิ"

ทำร้ายกันรู้ไหมใจโทรมทรุด
แทบจะหยุดหายใจไยเผยผลิ
โอ้อกเอ๋ยอกเหน็บเจ็บจริงฮิ
ก็พี่สิ เหตุไฉนลืมได้ลง

"ดิน"